Dodaj nową odpowiedź

Wiesz, gdyby działali udolnie, wydźwięk byłby inny, to raz. A tak jeden z nich się poszarpał nieudolnie z pajacem w mundurze, a dwóch takich przebierańców mu przyłożyło kolba, podczas gdy reszta jego ekipy stała.

Nie rozumiem czemu nie ma być antyfaszyzm antynarodowy. Skoro na wskutek poznawania historii i wyciągania z niej wniosków z niejakim trudem do niektórych dochodzi, że faszyzm i nazizm to były straszne rzeczy, warto poszerzyć swoje badania historyczne, i okaże się, że naród to twór sztuczny niejako, a także że raczej większość koncepcji narodowych zaowocowało tragediami. Pozostaje jedynie wówczas stwierdzić, że bycie osobą zafascynowaną narodem jako siłą i wartością samą w sobie nie jest niczym fajnym, a oprócz poznania z dziejów dochodzi empiria codzienna. Patrząc na naród jedzący świniaka na filmie telewizji narodowej brzydzę się takiego narodu, bo jest on najzwyczajniej obleśny, brzydki, groteskowy.

W ostatecznym rozrachunku liczy się jedynie zdolność zwycięstwa. Czy będzie to toczone pod hasłami klasowymi, ekofaszystowskimi, historyczno narodowymi czy rewolucyjno - artystowskimi - ważne jest kto zwycięża. Słuszność, piękno, fałszywośc - nie ma najmniejszego znaczenia. Tego uczy historia, i z tego wypływa prosty wniosek. Nie może być tak, że kilka osób goni jedną osobę z flagą rozkrzyczane, w tym jedna się potyka. Faszyści wygrywali nie poprzez słuszność, blitzkrieg nie odnosił sukcesów przez doskonałe projekty mundurów i estetykę czołgów, do której się do dziś ślinią miłośnicy militariów, tylko przez doskonałe wyszkolenie i świetną realizację precyzyjnie dobranej taktyki. Anarchiści i socjaliści słuszność miewali, lecz właśnie się darli i biegali, miast być wyszkolonymi i zdyscyplinowanymi. Wolność to dyscyplina, a nie luzik i pokrzykiwania grupowe. Ceną wolności jest ciągła czujność i działanie, a nie wesołe pogwarki przy piwku i lufce na sqaocie.