Dodaj nową odpowiedź

Chcesz CV? Wszystkim je wysłałam już chyba, ale nie, nie teoretyzuję wcale. To, że nie pracowałam w dużym zakładzie poza dorywczymi pracami nie oznacza, że nigdzie nie pracuję czy nie pracowałam. Poza tym tak, bardzo lubię słuchać ludzi. Wychowałam się w małym miasteczku, w którym były zakłady produkcyjne będące pracodawcami większości pracujących mieszkańców - prezesi zwalniali setki skazując ich na "banicję", totalną biedę, a czasem w rezultacie na samobójstwo. Potem pobudowali sobie wypaśne chaty ci prezesi, jeden z kortem tenisowym i basenem. Rozumiem, że przyoszczędził (przyoszczędził też dzięki swoim machlojkom i obstawianiem wszystkich ważnych stanowisk rodzinką, a mniej ważnych znajomymi rodziny, tak, że wszystko pozostawało w rodzinie). Może traktuję to zbyt emocjonalnie, bo oczywiście wszyscy się tam znają.
Poza tym od razu uprzedzam, że nie lubię obrońców pracodawców. Pisałam o tłustych brzuchach, bo przecież szefu się sam nie zwolni i nie zrezygnuje z ulubionych wędlinek czy serów. Czy butów za kilka stówek tworzących niezłą kolekcję. Wierz mi, że to akurat widziałam na własne oczy. Kobieta ubiera się w drogie ciuchy i leci na imprezę do ambasadora, a jej pracownicy w tym samym czasie protestują pod zakładem, bo traktuje się ich jak bydło. To się nazywa sztuka przetrwania.

When we can't dream any longer we die.
Emma Goldman