Dodaj nową odpowiedź

Kropotkin przeciwstawiał anarchistyczny ruch francuski (gdzie plenił się różnego rodzaju indywidualistyczny terroryzm), ruchowi hiszpańskiemu, który stawiał na radykalny ruch, ale masowy, zakorzeniony w klasie pracującej a nie na jakichś uniwersytetach. I jak widać miał rację z historycznej perspektywy. Nazywać Kropotkina insurekcjonistą to gruba przesada.

Bakunin sam pod koniec życia stwierdził, że te ciągłe powstania, które próbował wywołać z grupką ludzi to była jałowa sprawa. Jego historia (także osobista) powinna być przestrogą dla różnego rodzaj gorących głów, choć nawet Bakunin nie był na tyle naiwny, żeby uważać, że wysłanie komuś bomby w paczce cokolwiek może zmienić. Zawsze jednak odwoływał się i działał w ramach ruchów potencjalnie dających szanse na umasowienie (czyli także ruchu pracowniczym).

Insurekcjonizm poniósł historyczną klęskę, a wątpliwe dokonania tego ruchu w Grecji, gdzie nie potrafili nic tak naprawdę w realu zmienić, są tego żywym dowodem. Anarchosyndykaliści przynajmniej mają jakieś sukcesy na koncie do których można się odwoływać. Insurekcjoniści praktycznie nic.