Dodaj nową odpowiedź

Kilkanastu członków z wrocławskiej grupy Amnesty International zbierało dziś podpisy pod petycją do "Ministra Obrony" Izraela Ehuda Baraka domagającą się zaprzestania wyburzeń domów rodzin palestyńskich.

Akcja odbyła się 19 stycznia 2012 w przejściu Świdnickim w samym sercu miasta. Amnesty skupiło się na konkretnym przypadku Beduinów z wioski Hadidiya by uwypuklić większy problem łamania prawa przez izraelską armię.

Izraelska Armia nakazała rozbiórkę 21 domów oraz innych nieruchomości w wiosce znajdującej sie na terytoriach okupowanych. Pretekstem był brak posiadania pozwolenia na budowę. Wioska Hadidiya położona jest w Strefie C (Terytoria okupowane podzielone są na 3 strefy) – na tym terenie władze Izraela nie wydają Palestyńczykom pozwoleń na budowę trwałych konstrukcji takich jak murowane domy czy drogi [1]

Dodatkowo nakazy wyburzenia dostarczane Palestyńczykom zawierają klauzulę, mówiącą o tym, że jeśli mieszkańcy sami wyburzą swoje domy – nie zostaną obciążeni dodatkowymi kosztami rozbiórki.

Jak powiedział Amnesty International mieszkaniec wioski Hadidiya, Abdul Rahim Hussein Biszarat „Zawsze powtarzają nam, że musimy mieć pozwolenie, ale na co chcą żebym miał pozwolenie? Na namiot? Namiot nie osłoni od wiatru i może zostać przez niego porwany. Niech dadzą mi pozwolenie na odpowiedni budynek, a pokryję wszystkie opłaty i udowodnię swoje prawo własności do gruntu."

12 grudnia mieszkańcy wioski Hadidiya reprezentowani przez prawnika zwrócili się do izraelskiego Sądu Najwyższego z prośbą o anulowanie nakazu rozbiórki. Sąd wstrzymał tymczasowo realizacje nakazów wyburzeń do czasu kolejnego rozstrzygnięcia. Decyzja o wstrzymaniu nie dotyczy jednak wyburzeń zawierających klauzulę "pilne ze względów bezpieczeństwa". Do 9 lutego armia izraelska może złożyć odwołanie od decyzji sądu. Władze Izraela mogą stwierdzić, że wszystkie rozbiórki są konieczne ze „względów bezpieczeństwa".

Dowiedz się więcej:

• AI: Palestyńskie rodziny w obliczu kolejnych wyburzeń
• Banalność wyburzania - wywiad z żołnierzem izraelskim [po angielsku]
• Mapy muru apartheidu, osiedli żydowskich, dróg dla osadników na okupowanych terytoriach

Przypisy:

[1] W 1994 na mocy porozumienia palestyńsko-izraelskiego, podpisanego 1993 w Oslo, powstały Palestyńskie Władze Narodowe (zw. Autonomią Palestyńską) jako pośrednia forma prawno-polityczna, przed zwarciem pełnego porozumienia pokojowego. Siedzibą władz zostało Ramallah. Porozumienie objęło Zachodni Brzeg i Strefę Gazy. Ziemie te zostały podzielone(teoretycznie) na trzy części: strefa A, obejmująca większe miasta arabskie Zachodniego Brzegu i Strefę Gazy (w całości od 2005), w której Palestyńczycy sprawują władzę, strefę B — pozostałe osiedla arabskie, z władzami palestyńskimi, ale pod militarną kontrolą Izraela, strefa C — osiedla izraelskie, obszary o znaczeniu strategicznym (m.in. dolina Jordanu), pod całkowitą kontrolą Izraela. (Informacje Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Palestyńskiego)