Dodaj nową odpowiedź

Nie interesuje mnie specyfika własności intelektualnej, tylko praktyczny problem, jak ma się wyżywić twórca. I co odróżnia twórcę od gościa układającego cegły. Według mnie: nic. Jeden i drugi powinien otrzymywać wynagrodzenie za godzinę swojej pracy. Ale dlaczego jeden ma potem czerpać pożytki ze swojego stosu cegieł, a drugi nie może czerpać pożytków ze swojego zapisu nutowego, czy migających obrazków? Gdzie tu sprawiedliwość?

Czy naprawdę chcecie, by ludzie działający zgodnie z logiką zysku zrezygnowali z działalności twórczej? Czy też mają ją prowadzić zgodnie z logiką komunistyczną? A jeśli tak, to dlaczego cała reszta gospodarki ma nie działać zgodnie z logiką komunistyczną?