Dodaj nową odpowiedź

Proponuję użawać funkcji „odpowiedz”, bo ja nie zawsze będę przetrząsał wszystkie komentarze, żeby sprawdzić, czy ktoś mi nie odpowiada.

Własność jest definiowana jako wyłączne władztwo nad rzeczą. A więc miska zupy, którą dostaniesz w swojej komunie, staje się Twoją własnością w momencie wydania. Zadaniem takiego prawa jest w uniknięcie konfliktu o dane dobro rzadkie. Jeśli ktoś na tym zarabia, to oczywiście nie ma problemu, ale nie jest to celem własności. Bo nawet kiedy przynosi straty, nadal pozostaje własnością i nie przestaje być celowa.

Posłuchaj jeszcze raz definicji:
dobro rzadkie to takie, którego nie wystarczy dla wszystkich w dowolnych ilościach.
To nie znaczy „rzadkie” w sensie „niezbyt częste” !

„Własności intelektualnej” nie można „uspołecznić”, bo przedmiot tej domniemanej „własności” nie istnieje. „Utwór” jest bytem idealnym, nie isnieje poza umysłem. Obiektywnie istnieją tylko konkretne wykonania lub kopie i tylko one mogą być przedmiotem posiadania.

Możecie sobie wprowadzać „uspołecznienie” byle metadomi dobrowolnymi. To znaczy możecie namawiać do tego, żeby ludzie uwspólnili własność. Proponuję zacząć od siebie, to się szybko przekonacie, na czym polega problem, bo odnoszę wrażenie, że teoretyczne tłumaczenie nie pomoże. :)