Dodaj nową odpowiedź

Butters, bo ja to nieskładnie napisałem, a długo. Inaczej: anarchizm to przede wszystkim pewien zespół praktyk, mieszczących się ramach dobrowolności, demokracji bezpośredniej i konsensusowej, w których dopuszcza się daleko idącą wolność słowa i w których głównie wykonuje się akcje bezpośrednie, a raczej nie tylko domaga się czegoś. Ideologia jest tu głównie pewnym narzędziem dla wyobraźni - ludzie potrzebują czegoś więcej niż suchy opis faktów, więc wymyślają utopie i abstrakcyjne zasady, ale nie po to, by się kierować czymś, tylko lepiej zrozumieć to, co już robią. I teraz wydaje mi się, że to co przedstawiasz nie bardzo mi tłumaczy to, co anarchiści robią. Oni (w tym ja, dość skromnie) protestują nawet, gdy nie ma to żadnego wpływu na praktykę rządzących, zakładają pojedyncze komórki związków, nie tworząc central, blokują o przypadku do przypadku eksmisje, patrolują konkretne ulice, by przegonić podpalaczy, zakładają różne portale z wiedzą i informacją czy biblioteki. To są działania bardzo fragmentaryczne, bardzo zdecentralizowane, w których mogą uczestniczyć ludzie o bardzo różnych poglądach - ich skutki mogą też np. rozczarowywać, co podejrzewam u Ciebie. To nie pasuje mi do takich globalnych projektów z wykorzystaniem państwa. Jasne, państwo może na skutek takiej działalności zrobić coś dobrego komuś, w tym ludziom, z którymi anarchiści się solidaryzują, ale działalność państwowa jest zewnętrzna względem działalności anarchistów i będzie, dopóki nie zmienią metod. No i na koniec - mam nadzieje, że nie zmienią. Dopiero tu wchodzi moja ocena i moja ideologia, całkiem osobista. Staram się jak mogę nie tworzyć programu dla tych ludzi, staram się tylko ich zrozumieć, bo podoba mi się to, co robią.

nie jesteśmy sobie nic dłużni - Max S.