Dodaj nową odpowiedź

Grudzień 1970

Niby co to ma wspólnego z bezczelnym wykorzystywaniem uprzywilejowanej pozycji przez korporacje w celu osiągnięcia większych zysków?

Przy pełnym zatrudnieniu i maksymalnym możliwym poziomie konsumpcji? Chyba kpisz... czy ludziom groziła śmierć głodowa? Porównujesz ograniczenie rozbujałej konsumpcji do drastycznych ograniczeń w dostępie do leków ratujących życie?

Liczba ludności w Polsce w latach 1956-1970 wzrosła z 28 do 33 milionów. Postępował szybko proces urbanizacji kraju. Wyłoniły się duże problemy z zapewnieniem ludziom mieszkań. Budownictwo systematycznie nie nadążało za potrzebami. W latach 1956-1959 stopa życiowa nieco się podniosła. Natomiast w latach 1960-1970 płace realne wzrosły średnio o około 10%. Dochody realne ludności chłopskiej wzrosły zaledwie o 1%.

[Zwróćmy uwagę na rażące dysproporcje pomiędzy wzrostem realnych dochodów pomiędzy rolnikami i robotnikami - a jednak to nie chłopi a robotnicy rozpoczęli bunt (norbo)]
(...)
W wyniku zrównoważenia liczby mieszkańców wsi i miast rezerwy siły roboczej na wsi, przy istniejącym stopniu mechanizacji, uległy wyczerpaniu. Utrzymanie produkcji rolnej na dotychczasowym poziomie wymagało od tej pory znacznych inwestycji w dziedzinie gospodarki i zmniejszania migracji ze wsi do miast.
(...)
W ówczesnej sytuacji ekonomicznej kraju podwyżka cen żywności była chyba nie do uniknięcia. Między rokiem 1960 a 1970 spożycie mięsa i jego przetworów wzrosło w Polsce z 49,9 kg do 60,7 kg na osobę. Było ono wyższe o 3,1 kg niż na Węgrzech, i 13 kg niż w ZSRR, ale o 10 kg niższe niż w Czechosłowacji.

http://histmag.org/?id=1874

Ale to bardzo dobrze, że wskazujesz na takie wydarzenie z historii PRL-u - przypominasz w ten sposób wszystkim, że wszystko to miało wybitnie materialny charakter i że nie była to żadna walka o abstrakcyjne ideały (wolność, niepodległość, polskość) jak głosi dzisiejsza propaganda, był to zwykły bunt warstw społecznych, które napotkały na granice własnych możliwości rozwoju.