Dodaj nową odpowiedź

No dzięki za ten komentarz, trochę mnie uspokoiłeś,że nie tylko ja tak to czuję, bo już myślałem że cierpię na jakąś paranoję..albo ze mną jest coś nie tak że nie umiem nic zorganizować, czy zjednywać sobie ludzi, czy jakoś ich do siebie zrażam. Jak znajdę jakąś powiedzmy że "normalną" robotę, czyli nie na miesiąc i nie na czarno,(pewnie i tak na śmieciówie) to myślę żeby się zapisać do związku,(choć nie do końca wierzę w skuteczność czysto syndykalistycznych metod w 21wieku, ale to dobry początek) jak najbardziej,o ile wpierw w miarę poukładam sobie życie, które od dawna jest w gruzach, jak i przy okazji mój stan psychiczny co zrozumiałe:).. ! Ale mnie nie chodziło tyle o mnie, bo ja i tak kiedyś coś wykombinuję, jestem z tej mniejszości, która dostrzega ludzką krzywdę i opór uważa za swój obowiązek, a nie jakiś tam młodzieżowy kaprys(małolatem zresztą już dawno nie jestem)czy rodzaj hobby, sposób na poczucie się lepszym, które dotąd jest fajne, dokąd jest w miarę bezpieczne, i nie naraża na straty. Raczej chodzi mi o tą jak to nazwałeś - inkluzywność, również w sensie zbyt wąskiego zakresu społeczeństwa, do którego ruch dociera- a za przykład jedynie podałem moją skromną osobę,(ja miałem też dwa razy straszliwie przejebane akcje w "pracy", ale tam nawet ZSP by nie pomogło, co najwyżej bycie w jakiejś zbrojnej milicji..) jak również zbyt wąskie spektrum działań, małą elastyczność - za to przeciwnik (światowa władza polityczno-ekonomiczna), w ostatnich dekadach zrobiła się bardzo elastyczna, innowatorska i niesamowicie wprost przebiegła w zwalczaniu oporu i podtrzymywaniu status quo. Najważniejsze jednak byśmy nie popadali w defetyzm, ani w schematy i z każdej najczarniejszej dupy starali się znaleźć wyjście, kierując się mózgiem i racjonalizmem a nie emocjami. Salut Companiero!