Dodaj nową odpowiedź

Ale ludzie się przyzwyczaili do niedzieli i niech tak zostanie.

-- którzy ludzie?
Dla mnie to jeden z mniej jednoznacznie propracowniczych postulatów.
Mam problem z uznaniem zakazu handlu w niedzielę, gdyż nie uznaję tradycji chrześcijańskiej i motywacji religijnych, co nie czyni ze mnie liberała-ateisty. Chcę znieść rolę pieniądza i zrzucić pracę najemną mas, które wtedy być może swobodnie zdecydują, że chcą wolny konkretny dzień tygodnia i mają to być te 52 dni w roku, które zowią niedzielą. Jednak np. kolektyw, do którego należę, niekoniecznie by przyjął taką zasadę, choć my pracujemy umysłowo.
Jak kiedyś pośredniczyłem w handlu konopiami, to właśnie sobota i niedziela były najbardziej aktywnymi dniami w handlu (wszak używka rekreacyjna). Tak czy owak, nawet w szalejącym autorytarnym neoliberalizmie ten postulat jest dla mnie ciut za totalny. Walczę o świat, w którym koszty funkcjonowania minimalizuje się zgodnie z duchem kooperacji, a nie dzieli równo po wszystkich, zostawiając ten sam narzut.
Dla ruchu sklepów [wolnych magazynów, freeshopów, ...] bez wyzysku (bezpośredniego) wdraża się automatyzację i robotyzację (żeby dodatkowo być Ⓔ, trzebaby jednak wpierw stworzyć "zielony przemysł", np. sieć fab labów).
Przypuszczalnie nigdzie indziej jak w ruchu wolnościowym uwypukla się, że postulat wolnej niedzieli jest w istocie raczej postulatem socjalistycznym, niż anarchistycznym, tak jak i teza o integrującym i relaksującym wpływie wspólnego dnia wolnego na społeczności -- pewnie tak jest, niestety może się nie udać ustalenie konsensusu w tej sprawie (por. formy tradycyjne: mañana i sjesta, dzielące raczej _dni_, nie _tydzień_ pracy), głęboko ingerującej w życie indywidualne -- co nie znaczy, że nie warto próbować. Ale aklamacji nie widzę.