Dodaj nową odpowiedź

Przede wszystkim mało któremu prawaczkowi chciałoby się wykonywać pracę społeczną (non profit), rozłożoną w czasie i właściwie bez gwarancji na sukces, w którąkolwiek stronę. Prawaczkowie, dumnie nazywający się a to chuliganami, a to wandalami, patriotami, narodowcami, kibolami itd, wolą z miłości do kraju obić twarze mniej lub bardziej przypadkowym osobą, zdemolować wspólną przestrzeń lub czyjąś własność prywatną, łazić na mecze bić się z policją, koksić, zalewać się trupa co łikend, albo częściej, jarać gandzię, robić na czarno (i dawać się wydymać szefom na budowach i innych miejscach pracy), robić szemrane interesy. To przeważnie zaprząta umysły prawactwa ulicznego.