Dodaj nową odpowiedź

H2 i "Czytelniku CIA":

Anarchosyndykalizm i Rewolucyjny Syndykalizm nie są pojęciami synonimicznymi. Rewolucyjny Syndykalizm jest pojęciem szerszym, w którym zawiera się wiele nurtów syndykalizmu rewolucyjnego, jak np. anarchosyndykalizm, De Leonizm (De Leonism), syndykalizm wolnościowy (demokracja industrialna), włoskie wariacje sorelizmu (związane z Labriorą i rewolucyjną frakcją PSI) etc. Z drugiej strony w wielu opracowaniach (głównie anglosaskich) rew. syndykalizm i anarchosyndykalizm bywają utożsamiane, co stanowi w dużej mierze pokłosie krótkiej dominacji anarchistów wewnątrz francuskiego CGT. Innym problemem jest to, iż w okresie kształtowania się anarchosyndykalizmu i rewolucyjnego syndykalizmu granica pomiędzy tymi prądami i ich zwolennikami była bardzo cienka oraz dosyć płynna, przez co wzajemnie na siebie wpływały.

Pojęcie anarchosyndykalizmu znane było w czasach powstawania IWA, acz nie było zbyt popularne i w wielu krajach (głównie we Francji) posiadało ono raczej pejoratywny wydźwięk. Ponadto nie wszyscy przedstawiciele, których obecnie określają się mianem anarchosyndykalistów za takowych się uważało (najczęściej uważali się za dostosowanych do realiów industrii anarchokomunistów)

H2 pisząc o "komuchach" tytułujących się rew. syndykalistami przesadził, ale rzeczywiście zdarzało się, że nad centralami rew. syndykalistycznymi komuniści przejmowali kontrolę (jak np. nad francuskim CGT-U (chociaż de facto sami ją utworzyli przy pomocy anarchistów) a po II Wojnie Światowej nad CGT). Częściej jednak kontrolę nad związkami przejmowali zwykli reformiści (np. w CGT jeszcze przed I Wojną Światową, we włoskim CGL, w meksykańskim CGT, itd.)

Anarchosyndykalizm jako nurt anarchizmu bądź też strategia działania (różnie bywa interpretowany) zakłada realizację ideału komunizmu wolnościowego i stanowi to cechę konstytutywną tego prądu. Potwierdzają to niemal wszystkie kluczowe dokumenty ideowe (ot chociażby Deklaracja Założycielska IWA, kolejne programy konfederacji, etc.). Co prawda wielokrotnie podejmowano próby rewizji doktryny - tak przed II Wojną Światową jak i po niej - acz kończyło się to zazwyczaj odrzuceniem i potępieniem rewizjonistów, co właściwie zakończyło się w 1951 roku przyjęciem przez IWA rezolucji na mocy, której do międzynarodówki dołączyć mogą wyłącznie organizacje opowiadające się za komunizmem wolnościowym. W istocie możemy uznać, że jeżeli gdzieś jakieś grupy przestały opowiadać się za komunizmem wolnościowym przestały być anarchosyndykalistyczne i po prostu znalazły się gdzieś indziej w obrębie rew. syndykalizmu.

"Wszelkie państwo to sojusz bogatych przeciwko biednym, sojusz posiadających władzę przeciwko tym, którymi rządzą"
http://drabina.wordpress.com

"Wszelkie państwo to sojusz bogatych przeciwko biednym, sojusz posiadających władzę przeciwko tym, którymi rządzą"
http://drabina.wordpress.com