Dodaj nową odpowiedź

Po prostu nie "naginałeś społeczeństwa do swoich potrzeb", więc o ile w ogóle jesteś skrajnym indywidualistą, to tylko w sferze myśli ;)
No chyba że próbujesz naginać innych ludzi do swojej woli tylko ci się nie udaje, wtedy nie jesteś wolnościowcem, bo to jest raczej autorytarne. Wtedy dobrze że ci się to nie udaje. Jednak twórcom państw a w zasadzie ich zalążków to się to udało.

"Mam nadzieję, że dostrzegasz paradoksalność sytuacji, w której musiałbym się znaleźć, by osiągnąć taką anarchistyczno-indywidualistyczną doskonałość."
Oczywiście że dostrzegam, dlatego uważam że skrajny indywidualizm jest bez sensu w takim kontekście o jakim tu rozmawiamy. Indywidualizm, który już jest "zawarty" w anarchizmie to maksimum indywidualizmu, jak da się osiągnąć żyjąc w społeczeństwie.

W połączeniu z równością czyli między innymi brakiem struktur hierarchicznej władzy to gwarancja że ten indywidualizm będzie indywidualizmem dla wszystkich a nie tylko wąskiej grupy jak w kapitalizmie czy państwowym socjalizmie (czy jakimś innym systemie etatystycznym).

Co do "innych pomysłów" niż władza to odsyłam do różnych pomysłów na temat podejmowania decyzji w anarchizmie, nie chce mi sie w szczegółach opisywać wszystkich ale generalnie sprowadzają się do demokracji bezpośredniej (czyli raczej negocjacji) z dodatkiem delegatów. Nie mam własnych pomysłów, typowe anarchistyczne propozycje mi wystarczają.

"Nie wiem też dlaczego korzystanie z pomocy innych, dobrowolnej, miałoby prowadzić do powstania społeczeństwa klasowego? Zwłaszcza, gdyby była ona wzajemna?"

Ja z kolei nie wiem skąd ci się to wzięło, bo nie napisałem niczego takiego. "Korzystanie z dobrowolnej pomocy innych" trudno uznać za naginanie społeczeństwa do swoich potrzeb. Tylko że nie wyobrażam sobie działania jakiegoś ustroju ekonomicznego na zasadzie jakichś charytatywnych datków. Coś takiego moze funkcjonowac dzisiaj na marginesie