Dodaj nową odpowiedź

Obciążenia pracodawców wobec budżetu stale maleją tylko w twojej głowie. Ostatni przykład, podniesienie stawki rentowej po stronie pracodawców

jakbyś nie zauważył, kolo pije do dominującej w UE tendencji, a nie tylko do polskiego podwórka. to raz. dwa, to "drastyczne" podniesienie składki rentowej wyniosło raptem - o zgrozo! - 2% po stronie pracodawcy. i to tylko takiego pracodawcy, która zatrudnia na etat lub umowę zlecenie (i to też nie do końca, może sobie przecież odbić np. ciąć płace i/lub zatrudnienie), bo już zatrudniający na czarno i\lub umowę o dzieło mogą sobie gwizdać na te zmiany, bo ub. społecznego za pracownika w ogóle nie płacą. i co to w ogóle za pierdolenie o "drastycznej" podwyżce w kontekście faktu, że jeszcze w latach 1999-2007 składka rentowa wynosiła 13%???

Drastyczne ograniczenie ilości ulg podatkowych możliwych do odliczenia od podatku dochodowego

to rzeczywiście straszne. zwłaszcza przy pladze, jaką jest generowanie czysto "wirtualnych" kosztów uzyskania przychodu (typowe zwłaszcza dla samozatrudnionych, mikro- i małych przedsiębiorstw) na zasadzie "X zakupił toner do swojej drukarki i zażyczył sobie f-rę na firmę kumpla" czy transferu dochodów do rajów podatkowych.

Koszty pracy w 3 świecie to jest właśnie szansa na rozwój tamtejszych gospodarek. Kraje europy wschodniej są podobnie odbierane przez kraje zachodnie. Tania siła robocza sprawia ze da się u nas produkować taniej

co z tego, skoro a) gros wyprodukowanych tam towarów konsumuje się poza granicami tych krajów b) know-how jest ściśle chronione patentami, których - o ile się nie mylę - 97% jest własnością zachodnich korporacji i w żaden sposób nie wzbogaca lokalnego rozwoju nowoczesnych technologii c) niska stopa życiowa jest w tych krajach spowodowana w dużej mierze "strukturalnym dostosowaniem" wymuszonym przez zachodnie instytucje finansowe pokroju MFW i BŚ, obsługujące zadłużenie tych krajów - te "reformy" z grubsza zawsze sprowadzają się do likwidacji socjalu (jakkolwiek rachityczny wcześniej by nie był), ograniczeniu wydatków na publiczną infrastrukturę, służbę zdrowia, edukację itp.

jeśli np. Chiny powoli przestają być symbolem niskich kosztów pracy i chińscy pracownicy najemni zarabiają lepiej niż powiedzmy 10 lat temu, to głównie z powodu skutecznych i nieraz bardzo gwałtownych walk pracowniczych, rozprzestrzeniających się po całym kraju.