Dodaj nową odpowiedź

Zaczyna się szkoła. Kolejny rok poniżania i upokarzania samych siebie. W ciągu ostatnich dwóch miesięcy można było się zrelaksować do tego stopnia, że wielu z nas zaczęło się już nudzić. Być może dlatego, że szkoła hamuje nas nie tylko fizycznie, ale też psychicznie? To znaczy odbiera nam umiejętność decydowania za siebie bez wpływu nauczyciela lub innej władzy.

Więc użyjmy od początku właściwych słów: szkoła jest więzieniem i niczym więcej. Słowo „więzienie” można zdefiniować jako miejsce lub instytucję, która więzi nas – w jakikolwiek sposób – zmuszając do zachowania zgodnie z porządkiem społecznym. Praca, szkoły, szpitale psychiatryczne, przepełnione mieszkania, areszty, więzienia. Rodzaje więzień są różne, ale wszystkie mają to samo zadanie – zapewnienie sprawnego funkcjonowania społeczeństwu opartemu na ucisku i wyzysku.

Mamy tu zatem mówić o szkole, temacie, który moim zdaniem, jest często pomijany w trakcie walki przeciw wszelkiej władzy. Szkoła to instytucja autorytarna. Nauczyciel ma pełną władzę, on mówi reszta musi być cicho. Trzeba prosić o zgodę na najprostsze rzeczy, by iść do łazienki, wstać, rozmawiać, napić się wody. W zależności od nastroju nauczyciel może tego zakazać, nawet bez uzasadnienia swojej decyzji. Najmniejsze wykroczenie jest karane. Monitoring stał się normą. Paradoksalnie, jednocześnie twierdzą, że chcą nas ukształtować na niezależne jednostki.

Te ścisłe regulacje są dla wszystkich widoczne, dlatego są często krytykowane, nie tylko przez lewicę. Ale po tylu wydatkach i latach spędzonych w więzieniu trudno postawić jasno kwestię szkoły. Celem tych ludzi, nie jest zniszczenie szkolnego więzienia, lecz jego „demokratyzacja”, lub stworzenie czegoś równie trwałego. Jest to kolejny krok w stronę doskonalenia systemu edukacji, daleki od naszych pragnień. Wszystkie te koncepcje wydają się ignorować fakt, że szkoła nie jest odosobnioną instytucją, lecz jest osadzona w kontekście społecznym. I właśnie tutaj my powinniśmy interweniować – jako anarchiści.

Szkoła jest częścią kapitalistycznego świata i odgrywa kluczową rolę w przygotowaniu najmłodszej części społeczeństwa do „rynku pracy”. Wartości nauczane w szkole to między innymi posłuszeństwo, ciężka praca i konkurencja. Szkoła ma nas zaprowadzić do biura, fabryki lub na bezrobocie, lecz w żadnym wypadku nie do naszej wolności. Jeśli atakujemy kapitalizm, musimy też odrzucić współczesną szkołę z taką samą wściekłością, z jaką odrzucamy wszelką władzę nad naszym życiem. Edukacja zmieniała swoje formy, lecz jej cel pozostaje taki sam: nałożyć władzę „dorosłych” na „dzieci”, tak samo jak było w przypadku starożytnych Spartan, lub szkół prowadzonych przez Kościół w średniowieczu. Szkoła nie została stworzona dla naszego dobra, lecz po to by uczynić z nas naoliwiony trybik w maszynie wyzysku. Tak więc szkoły, jako narzędzia władzy, muszą być zniszczone bez litości.

Różne formy ataków na szkoły są wszechobecne, ale zbyt często określa się je jako „nieuzasadnioną przemoc” młodych bandytów. To zniesławienie jest desperacką próbą wyizolowania tych, którzy zbuntowali się przeciw szkole. Wyrażamy zatem głośno nasz współudział opowiadając się po stronie „agresorów”, przerywając tym samym milczenie towarzyszące aktom „wandalizmu”. Wybijanie szyb, atakowanie nauczycieli lub niszczenie mebli są czynami osób, których państwo nie zdołało jeszcze przekształcić w posłuszne stworzenia. To nie przypadek, że szkoły są jednym z pierwszych celów ataku każdej rewolty społecznej. Przekraczajmy wszelkie granice, nakładane na nas przez społeczeństwo. To prowadzi nas do ataku na szkoły – i wszystkie inne więzienia – z powodu naszej miłości do wolności.
Tekst ukazał się w belgijskim piśmie anarchistycznym Hors Service nr. 22 2011 roku.
http://journalhorsservice.blogspot.com/2011/11/schools-are-prisons-and-p...