Dodaj nową odpowiedź

MSW się "odniosło" kłamiąc bezczelnie, że "nie skarżą się na warunki w ośrodkach"

tymczasem

„Domagamy się:

Prawa do informacji, przekazywanej w rozumianym przez nas języku i w jasny sposób; informacji o podejmowanych czynnościach i zarządzeniach, w ciągu pobytu w ośrodku, włącznie z informacją o możliwościach wnioskowania o uchylenie tego środka detencyjnego, jakim jest pobyt w ośrodku strzeżonym. Jest to naszym prawem w myśl art. 89b i 89c ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony.

W rzeczywistości pouczenie i sentencja orzeczeń są tłumaczone, jednak nie dotyczy to już uzasadnienia, co w praktyce znacznie utrudnia sformułowanie odwołania i uniemożliwia korzystanie z przysługujących nam środków prawnych. Niekiedy czas na zapoznanie się nawet z regulaminem ośrodka jest limitowany. Ponadto rzadkością jest zapewnianie dostępu do profesjonalnego tłumacza podczas przyjęcia do ośrodka, wizyt u lekarza specjalisty lub psychologa.

Prawa do kontaktu ze światem zewnętrznym, w sprawach osobistych i urzędowych oraz z organizacjami pozarządowymi lub międzynarodowymi zajmującymi się udzielaniem pomocy cudzoziemcom (w myśl art 89a ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony ). Ponadto w ośrodkach nie ma książek telefonicznych ani do internetu, co jest kolejną przeszkodą podczas tworzenia wniosków w naszych sprawach.

Prawa do właściwej opieki medycznej, badań specjalistycznych, opieki psychologicznej oraz obecności tłumacza podczas badań i w trakcie dopełniania formalności w zakładach opieki zdrowotnej.

Prawa do edukacji, które w imię art 70 Konstytucji RP oraz art. 15 ust. 1 ustawy o systemie oświaty, dotyczy każdego, a wszystkie osoby które nie ukończyły 18 roku życia, mają obowiązek nauki, zaś obowiązkowi szkolnemu aż do ukończenia gimnazjum podlegają wszystkie dzieci znajdujące się na terytorium RP, niezależnie od ich statusu prawnego, w tym także cudzoziemcy przebywający w Polsce nielegalnie. W rzeczywistości prawo do edukacji na terenie ośrodków strzeżonych jest iluzoryczne. Placówki nie zapewniają dzieciom i młodzieży prawa do edukacji stosownie do wymogów ustawy o systemie oświaty.

Poszanowania praw dziecka. Dzieci szczególnie ciężko znoszą przebywanie w zamkniętych pomieszczeniach, w ośrodkach strzeżonych dla cudzoziemców panuje więzienny rygor, zarówno dorośli, jak i dzieci traktowani są jak osoby skazane za przestępstwo. Jedyną namiastką wolności są ograniczone czasowo wyjścia do otoczonego murem spacerniaka. Warunki w jakich przebywają w zamkniętych ośrodkach dla cudzoziemców łamią art. 3 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka w stosunku do dzieci oraz postanowienia Konwencji Praw Dziecka dotyczące prawa do rozwoju, prawa do wolności, ochrony zdrowia, wypoczynku i czasu wolnego. Domagamy się zaprzestania praktyki osadzania dzieci w ośrodkach zamkniętych.

Poprawy warunków socjalnych panujących w ośrodkach. Oczekujemy uwzględnienia specyfiki naszych obyczajów, wiary i tożsamości kulturowej oraz stworzenia warunków, które pozwoliłyby nam uniknąć uczucia poniżenia i dyskryminacji, a także poszanowania dla naszej odmienności od społeczeństwa lokalnego.

Ukrócenia nadużyć. Każdego dnia, niemal we wszystkich ośrodkach dochodzi do szeregu nadużyć. Nagminne jest stosowanie wobec nas przemocy psychicznej i szantażu, istnieją przypadki stosowania przemocy fizycznej, a także molestowania seksualnego kobiet. Stosuje się niewspółmierne kary za odstąpienie od regulaminu- nawet za niewielkie przewinienie bardzo łatwo jest trafić do izolatki, dochodzi również do wynoszenia materaców z pokoi w ciągu dnia, konfiskat telefonów, odmowy zakupów żywności, całkowitego zakazu palenia itp. Kary nie omijają nawet dzieci, w jednym z ośrodków gdy dzieci zepsuły zabawkę, miały dwutygodniowy zakaz korzystania ze świetlicy, która de facto jest jedynym przyjaznym dla nich miejscem. Pracownicy ośrodków wykorzystują fakt, że informacje na temat wszelkich zdarzeń, jakie mają w nich miejsce nie wydostają się poza mury ośrodka. Pokrzywdzeni, w strachu przed negatywnym rozpatrzeniem ich sprawy i represjami boją się mówić głośno o nadużyciach, których padli ofiarą.

Zaprzestania kryminalizacji

Wedle prawa nie jesteśmy umieszczani w placówkach zamkniętych zakarę, a w celu kontroli miejsca naszego pobytu. Nie popełniliśmy przestępstwa i nie stwarzamy zagrożenia dla bezpieczeństwa państwa ani obywateli.Wszystkie placówki zamknięte nie różnią się niczym od więzień- kraty w oknach, druty kolczaste, wysokie mury i więzienny reżim, ograniczony dostęp do terapii oraz edukacjiłamią w sposób oczywisty nasze podstawowe prawa i pogłębiają traumę, której większość z nas doznała w kraju rodzinnym. W myśl art 88 ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony, cudzoziemiec, którego stan psychofizyczny stwarza domniemanie, że był poddany przemocy absolutnie nie powinien być umieszczony w ośrodku zamkniętym. W rzeczywistości stan naszego zdrowia psychicznego nie jest rzetelnie weryfikowany i w każdym z ośrodków znajdują się osoby (w tym dzieci) cierpiące na zespół stresu pourazowego.”

http://protestuchodzcow.wordpress.com/