Dodaj nową odpowiedź

"Jeśli tak jeszcze nie jest to znaczy, że nie wykonaliśmy jeszcze dostatecznie dużo ciężkiej pracy aby ten stan osiągnąć"

Acha. Gratulacje za wnikliwą analizę rzeczywistości i wiedzę o tym, "jak działa ekonomia" (bez regułek i wzorów oczywiście, bo powszechnie wiadomo, że można prowadzić analizę makroekonomiczną w oparciu o obserwację straganu w Baborówku). Okazuje się, że osoba na zmywaku w Anglii pracuje ciężej i dłużej niż jej odpowiednik w Polsce. Wiadomo, w końcu godzina w Anglii dłuższa, a ludzie popierdalają na ośmiu rękach jak pająki.

No i ta histeria podatkowa. Mam taką obserwację, że na te podatki najczęściej narzeka się przy kupowaniu nowego leksusa i 92828772-calowej plazmy. Czyli narzekają najmniej poszkodowani, a tak naprawdę ci, co na podatkach korzystają (gdyby obliczyć koszty infrastruktury, ochrony własności, wykształcenia pracowników itd.). Natomiast ci, którzy tracą w imię "zrzekania się ryzyka" (co jest bzdurą, bo pracownik zatrudniając się w firmie podejmuje w praktyce ryzyko nie mniejsze niż pracodawca, ale nie może wybrać KTÓRE ryzyko chce podjąć*) oskarżani są o roszczeniowość i przekonanie, że wszystko im się należy. No i tak - za te podatki należy nam się o wiele więcej. Ale NAM, nie kapitalistom.

*Żeby uprzedzić. Pracownik obarczony jest odpowiedzialnością za firmę, bo to on wytwarza jej przychód. Jednocześnie jednak jest wyalienowany od środków produkcji i mimo, że właściwie tworzy najbardziej rzeczywistą część przedsiębiorstwa, nie jest z nim związany - można go zwolnić nawet bez podania przyczyny. Możemy sobie debatować nad tym, kto więcej traci - zwolniony pracownik, czy przedsiębiorca, który zazwyczaj na starcie posiada kapitał, lub otrzymał go z UE, czy innego UP i jeszcze dostał mega wsparcie w postaci ulg podatkowych. Chcesz?
I nie, nie każdy może, wbrew waszemu pierdoleniu założyć firmę - choćby dlatego, że nie może pozwolić sobie na to, żeby przez kilka miesięcy pracować za darmo.