Dodaj nową odpowiedź

Po pierwsze: jeśli szanuje się moje cele, to znaczy, że ważniejsze jest, czy mogę je osiągnąć, niż to, czy są one dla społeczeństwa. Tak samo ważniejsze jest poszanowanie uczuć i myśli ludzkich od użyteczności społecznej, jeśli te myśli i cele mogą zaistnieć nawet wbrew np. społecznej użyteczności. Po prostu poszanowanie, które mam na myśli, polega na swobodzie odczuwania i myślenia, i swobodzie wyrażania myśli i uczuć, oraz swobodzie realizacji wyznaczonych sobie celów - czyli też umiejscowieniu tej swobody wyżej od jakiś innych wartości w hierarchii. Nieprawdą jest więc, że blisko od szacunku, o którym pisałem, do poświęcania czyjegoś życia dla społecznej użyteczności, bo takie poświęcenie pociąga za sobą ograniczanie wyżej wymienionych swobód i przez to uznanie ich za mniej ważne.

Po drugie: kobieta w ciąży, o ile chce spędzić płód, jest w sporze o to, czy wolno jej decydować o swoim ciele stroną słabszą, bo nie dysponuje ani ulegitymizowaną władzą, ani aparatem przemocy, który mógł jej bronić. A po drugiej stronie nie stoi płód, tylko jego przedstawiciele, bo płód, rzecz jasna, nie może sam siebie reprezentować, bo jest bezwolny, bo nieprzytomny od zawsze. Stąd nie tylko nie może się wypowiedzieć i wyrazić swojej woli w ten sposób czy bronić swoich decyzji. Nie ma nic do powiedzenia i nie ma czego bronić.

nie jesteśmy sobie nic dłużni - Max S.