Dodaj nową odpowiedź

Rzetelna publicystyka. Przystępnie i rzeczowo. @indywidualizm dość po macoszemu, a ma także swoje racje.
Na gruncie praxis-theory ukuło się następujące credo:

Solidna teoria jest najlepszą praktyką, ale tylko ta teoria jest na pewno prawdziwa, którą da się potwierdzić w praktyce

.
Względem przystawania @ do racjonalizmu istotny jest też, niewyrażony na ogół wprost, redukcjonizm. Każda forma instytucjonalizacji (a już szczególnie nieścisłej, politycznej) ma tendencję do rozbudowy fasad, konstrukcjonistycznych zabiegów tłumaczących jej motywy. W @ właśnie tego nie ma -- schematy, mechanizmy działają, albo nie, redukując się do funkcji celu. To stoi w pewnej opozycji do socjalizmu naukowego brodaczy. Dialektyka O.K., jak będzie na nią czas. Na najbardziej biologicznym poziomie chodzi o to, że co do zasady ludzie wyposażeni są ewolucyjnie w szereg popędów, które zapewnią im przetrwanie, nawet, gdyby cała cywilizacja runęła. System chce nam wmówić, że anarchia sprawi właśnie masowe wymieranie. Otóż nie, choć postępowe pewnie to nie będzie, co stanowi dla niektórych barierę zniszczenia, zaś u jednostek nieuświadomionych lęk przed rewolucjami. Odkąd przejmujemy jako ludzkość coraz mocniej stery nad mechanizmem doboru naturalnego czy wręcz ewolucji na poziomie molekularnym, skrajnie istotnie jest zrobić reality check różnym etykom i filozofiom. Przypuszczalnie wyjdzie wówczas, że naturalizm wiedzie prym przed doborem kontrolowanym. Postawy altruistyczne stanowią przewagę ewolucyjną, dały podwaliny pod język, a ten napędził rozwój gatunku. Postawy indywidualistyczne biorą się, spekuluję, z przyswojenia myślenia abstrakcyjnego i samoświadomości. Anarchizm ma rację w tym, że nie wartościuje absolutnie, który z fundamentalnych popędów jest słuszniejszy, nie pretenduje do uniwersalizmów.