Dodaj nową odpowiedź

mały przegląd ograniczeń prawa do strajku w polskim prawie:
1) ograniczenie strajku tylko i wyłącznie do działania kończącego długą i skomplikowaną procedurę sporu zbiorowego
2) ograniczenie powodów wszczęcia sporu tylko do zbiorowych stosunków pracy ściśle związanych z zakładem pracy
3) obowiązkowe rokowania bez limitu czasowego i konkretnych sankcji za przedłużanie ich przez pracodawcę
4) obowiązkowe mediacje, z płatnym mediatorem na którego obie strony muszą się zgodzić lub wskaże go mpips gdzie również nie ma limitu czasowego
5) referendum gdzie co najmniej 50% wszystkich zatrudnionych bierze udział
6) weryfikacja referendum - sprawdzenie czy głosowały osoby uprawnione gdzie jedyną podstawą do weryfikacji jest lista pracowników, którą może udostępni ci pracodawca
7) ogłoszenie strajku z 5 dniowym wyprzedzeniem
...plus dodajmy do tego praktyczny brak sankcji za utrudnianie prowadzenia referendum, zastraszania pracowników, przedłużania mediacji i rokowań (są przepisy karne ale prokuratura umarza większość zawiadomień o popełnieniu przestępstwa z tytułu naruszenia ustawy o sporach zbiorowych) oraz zakaz strajku m.in. w organach władz krajowych i samorządowych (co jest interpretowane tak, że żłobianki nie mogą strajkować).

Dla porównania - we Francji zgłaszasz żądania, dajesz termin na ich realizację (inny jest w sektorze publicznym a inny w prywatnym) i robisz strajk jak ci coś nie pasuje - jak cie ludzie nie popierają to nie biorą w nim udziału, a nie musisz się pierd..ić z setkami kart do głosowania, listami uczestników, protokołami z rokowań i mediacji itp. itd.