Dodaj nową odpowiedź

1. Nie, wilki nie zagryzają "setek owiec rocznie". Zagryzają znacznie mniej.

2. Spora częśc jest zagryzana przez zdziczałe psy, rosomaki i inne drapieżniki.

3. Czesto na miejscu nie analizuje się po śladach czy to faktycznie wilk (a odróżnie czy wilk czy pies może nastąpić chocby po tropach - rozstaw łap inny). Choć w wyrywkowych badaniach w Skandynawii wychodziło, że wilki są tam najmniejszym problemem. Tyle, że hodowcy i myśliwi nie lubią się odnosić do badań biologów.

4. Gdyby stosowano zabezpieczenia (fladry, elektryczne pastuchy i pies pasterski) liczba ataków byłaby dużo mniejsza. W Beskidzie Żywieckim to pomogło. W Skandynawii natomiast nagminne jest puszczanie stad jak leci. Ale uwaga: samo ogrodzenie nie wystarczy, musza być metody połaczone. Co do wypasu w dzień: w dzień, na wolnym terenie i tak można zabezpieczać stada - znó psy pasterskie. I człowiek.

5. Zamiast odstrzału można stosować relokację. Jeśli przeniesie się je w miejsce, gdzie jest nadwyżka jeleniowatych, to od razu rozwiązę się dwa problemy za jednym zamachem. Choć tylko pod warunkiem, że na nowym miejscu myśliwi za bardzo nie szaleją, bo wtedy zacznie sie zabawa od początku (ale nie z winy wilków, a z winy myśliwych).

6. Spora część ataków na stada powodowana jest ograniczeniem bazy pokarmowej wilków przez ludzi.

7. Ciekawostka ze Skandynawii: oprócz problemu ataków na niezabezpieczone stada przez RÓŻNE zwierzeta dochodzi jeszcze to, ze w warunkach braku pilnowania zwierząt w czasie wypasu czasem jakaś owca zawierusz się, a winą obarczane są oczywiście wilki.

Stop odstrzałom wilków