Dodaj nową odpowiedź

Xavier,
I to jest właśnie dobry przykład dlaczego bolszewicy musieli postąpić, tak jak postąpili.
Podczas rewolucji hiszpańskiej nie mamy jednoznacznego oddzielenia sił rewolucyjnych od kryto-kontrrewolucyjnych. Dopiero pod sam koniec, gdy sprawa już leżała. A należało tak zrobić w 1936. Przecież to co wyrabiało NKWD i rząd republikański wołało o pomstę do nieba. Jak inaczej zwalczyć kontrrewolucje stalinowską i socjaldemokratyczną? Ja inaczej obronić kooperatywy i komitety przed likwidacją? Niestety: albo rewolucja robotnicza, albo władza burżuazyjna rządu "ludowofrontowego" - i w imię jednej z tych form się walczy, w tym także i represjami, jak sytuacja nie pozwala inaczej. W takich momentach, w warunkach walki z reakcją faszystowską, demokracja zostaje zawieszona. Ich natężenie zależy od poziomu realnego zagrożenia. Represje są niekiedy nieodzowne, natomiast nie mogą być podstawą powojennej polityki, bo inaczej demokracja robotnicza nie funkcjonuje, a gospodarka upada, jak w ZSRR i PRL (szczegóły znamy) i powraca "triumfujący" kapitalizm. Jeżeli masz przeciwko sobie silny obóz "kontrrewolucji w rewolucji" to co możesz zrobić? To są realne dylematy przed jakimi stoi rewolucjonista - strzelać, czy nie?, a nie internetowe napinki w "zwalczaniu bolszewii". Demokracja musi mieć odpowiednie warunki do rozwoju, inaczej się kompromituje w oczach mas i traci swój potencjał. Przykro mi - żadne wojny nie są odpowiednią glebą dla demokracji, a już na pewno nie demokracji typu pracowniczego. Dlatego należy zrobić wszystko, by uniknąć wojny domowej w przyszłości i zapewnić pokojowy rozwój demokracji robotniczej. Gorzej, jak ona i tak wybuchnie. Wtedy: bardzo uważne wprowadzanie wszelkich odstępstw od demokracji, tak by nie wylać dziecka z kąpielą i nie zniszczyć nici łączących reprezentantów z wyborcami i kontroli społecznej. Do tego współpraca wszystkich (!) sił akceptujących demokrację pracowniczą, a nie sekciarskie "nie, bo Trocki i Kronsztad" lub "nie, bo Machno i burdel w zarządzaniu"(po niemal wieku czasu!). Te spory są dobre, ale tylko jako refleksja naukowa i pewien zestaw doświadczeń praktycznych czego (nie)robić, a nie determinant tego z kim działamy, a kogo zwalczamy.

W Hiszpanii nie było takiego upadku gospodarczego, jak w Rosji (upadek ten rozpoczął się od 1915, a w grudniu 1917 już dał znać o sobie w postaci tragicznego wzrostu bezrobocia). Wojna w Hiszpanii trwała 2 razy krócej (1936-39, wobec 1914-21). Jeszcze nie studiowałem dokładnie problemów ekonomicznych w tym kraju (tylko powierzchownie), ale nie wydaje mi się, żeby sytuacja była analogiczna. Przy czym nie neguję skuteczności anarchosyndykalistycznych kooperatywów, ale miały one swoje wyraźne braki (pisał o tym zdaje się Guerin w oparciu o Santillana). Poza tym, nie przypominam sobie, by trockiści z BL, czy POUMowcy wykazali się jakąś wybitnie kontrrewolucyjną działalnością. PCE owszem.

Sorry, że znowu takie długie, ale chcę nie pozostawiać większych wątpliwości, co do mojego podejścia.