Dodaj nową odpowiedź

ja nie obrażam nikogo z którym jest możliwość dyskusji;-). Właśnie ostatni akapit twojego postu utwierdził mnie w przekonaniu, że w końcu natrafię w waszym środowisku na retorykę używaną przez rasistów. Jak możesz jako anarchista utożsamiać problemy z asymilacją części imigrantów, jedynie z ich pochodzeniem? Czy na Polaków patrzysz przez pryzmat agresywnego dresa? Czy taka optyka pozwoli ci na rzetelną ocenę problemu społecznego? Nie. Stosujesz nacjonalistyczne klisze połączone ze swoistą interpretacją anarchizmu, który automatycznie go wypacza.
Mnie nie przekonuje argument wyjścia poza dychotomię prawica/lewica, każda świadoma jednostka bowiem dokonuje wyboru kryteriów określających swoje poglądy odnośnie struktury społecznej i własnego w nim funkcjonowania. Analizując pojęcie wolności, państwa, narodu i społeczeństwa siłą rzeczy stawiasz się po jednej ze stron. Natomiast pozorne łączenie ideowych przeciwieństw wprowadza zamęt i daje możliwość tworzenia kuriozów doktrynalnych, które nie mają realnej możliwości zaistnienia w rzeczywistości społecznej. No cóż ale mamy w końcu miłościwie nam panujący postmodernizm;-).
Czemu twojemu ruchowi potrzebny jest przedrostek "narodowy"? Czemu akurat ten, a nie "społeczny"? co chcecie nim podkreślić? Ponieważ w mojej opinii jest on wykluczający, tzn. tworzy elitę oderwaną od reszty społeczności. Rodzą mi się automatycznie radykalne skojarzenia takie jak np. anarchizm tylko dla białych, co jest już doprawdy schizofreniczne;-).
Anarchiści swoje przywary powinni leczyć a nie rozwijać;-). Dla wspólnego dobra.
Podsumowując, narodowy anarchizm przypomina mi rodzaj nietzscheańskiego buntu antyspołecznego, który jest bardziej ruchem lifestylowym niż prawdziwą walką o wolność. Natomiast widzę w nim realne niebezpieczeństwo tworzenia pomostu pomiędzy prymitywnymi hasłami nacjonalistycznymi a mniej zorientowanymi grupami anarchistycznymi, co jedynie skompromituje nasz ruch, lub go osłabi. Na tym polu widzę nieunikniony konflikt.