Dodaj nową odpowiedź

PWN wydało w 2011 roku książkę Francisa Wheena pt. „Karol Marks” będącą biografią tytułowego bohatera.

W tej biografii, Francis Wheen uczynił z Karola Marksa niegroźnego czerwonego „szaleńca”. Idealny cel kpin i śmiechu. Niegroźny brodacz, którego idea – zdaniem autora - posłużyła jako podstawa do budowy groźnych koncepcji, będących u podstaw jednego z totalitaryzmów XX wieku, a mianowicie bolszewizmu i leninizmu.

Marks był całkiem niezaradny życiowo, kłócąc się z kim popadnie i pasożytując na kiesie biednego Engelsa, który nic nie kumał z tez Marksa, ale je mimo to wspierał je finansowo, gdyż brzmiały tak nowatorsko w I połowie XIX wieku.

Mam wrażenie, że Wheen chciał w niekonwencjonalny i specyficzny sposób przedstawić na ikonę przebrzmiałych jego zdaniem idei. Jednocześnie chwali go za przewidywalność, co do rozwoju kapitalizmu oraz wyzysku klasy pracującej, który panuje teraz na świecie. Widać autor biografii Marksa nie miał kontrargumentów, które mógłby przeciwstawić jego tezom, więc pozostawało mu tylko go ośmieszyć przez przytaczanie anegdotek, o tym, jak to pani Marks musiała sprzedać cenną rodziną porcelanę, żeby utrzymać Karola i ich dzieci.

Francis Wheen; „Karol Marks”; Wydawnictwo: PWN; Rok wydania; 2011

RobertHist