Dodaj nową odpowiedź

Polscy wędrowni pracownicy sezonowi (nie tylko polscy ale tutaj mowa o Polakach przecież) mają kilka poważnych "wad klasowych". Przede wszystkim bardzo często głoszą opinię, że najlepszą formą wynagradzania za pracę jest akord (bo ile zrobisz tyle zarobisz), często dodają, że wynagrodzenie za czas pracy jest niesprawiedliwe (dlaczego ktoś ma zarobić tyle samo skoro robi mniej?). Jakoś nie dostrzegają, że wynik pracy tak naprawdę nie zależy od nich, zwłaszcza w rolnictwie gdzie często decydujący wpływ ma pogoda, pole to nie fabryka i nie można zapewnić wszystkim jednakowych warunków (wystarczy mieć pecha i trafić na kiepski rząd), różne plagi czy choroby mogą dotknąć uprawy, etc. Jeśli pracują za stawkę godzinną często dają się wykorzystywać np. kończą pole zostając kilkanaście minut dłużej na "prośbę" pracodawcy, który oczywiście za ten czas nie zapłaci, w przypadku płatnych nadgodzin cieszą się jak dzieci, że dostaną dokładnie taką samą stawkę jak za regulaminowy czas pracy pomimo, że porozumienia związkowe przewidują za godziny ekstra spore dopłaty. Wielu z nich wydaje się mentalnie tkwić w latach osiemdziesiątych gdy trzy miesiące pracy za grosze w RFN przekładało się na pokaźną siłę nabywczą w PRL, co ciekawe wielu młodych też.... Bardzo często wśród sezonowych powtarzana jest opinia o "lenistwie" miejscowych pracowników, którzy bezczelnie domagają się przerwy śniadaniowej, uczciwych stawek, nie chcą zostawać po godzinach.... Odpowiedź na pytanie "czy polski wędrowny pracownik sezonowy jest pracowity czy zwyczajnie głupi?" nie jest wcale taka oczywista. Nawet wśród Polaków mieszkających na stałe za granicą (którzy często przecież też pracują sezonowo) pojawiają głosy niechęci do "pracowitości" wędrownych.