Dodaj nową odpowiedź

Konstrukcja CIT jest poza meritum - ściślej wałkowana przez ciebie do porzygania i zupełnie bez sensu kwestia, czy obciąża bezpośrednio płace pracownicze czy nie - a nie jego wpływ na dochód przedsiębiorstwa, podział środków między kapitał a pracę itp. Ten bez wątpienia istnieje, nawet sam gdzie indziej zauważyłeś że im wyższe płace tym mniejszy CIT, co przy okazji jest jeszcze jednym argumentem na nieracjonalność kapitalizmu: zasadniczą tendencją kapitału jest przecież dążenie do obniżania płac, jako jednego z kosztów produkcji (co w dłuższym okresie czasu podkopuje popyt wewnętrzny, a co za tym idzie zyski przedsiębiorstw, ale to już inna para kaloszy), a nie na odwrót.

Co do reszty, to od początku zwracam uwagę, że wzrost wydajności nie kompensuje pracownikom realnego spadku wynagrodzeń. Gdyby było inaczej, to linkowany przeze mnie wykres wyglądałby nieco inaczej. Głównym powodem nie jest jednak - jak utrzymujesz - rzekomo wysokie opodatkowanie pracy ani nawet podatki konsumpcyjne, tylko przede wszystkim pazerność pracodawców z jednej strony, którzy mimo rosnących zysków, wydajności i spadku innych podatków (takich jak przywołany CIT) nie są skłonni odpowiednio podnosić płac, a z drugiej (co jest nawet istotniejsze) osłabienie bojowości pracowników, mniej skłonnych organizować się i walczyć m.in. o podwyżki.