Dodaj nową odpowiedź

Idea "Polski Samorządnej" została już całkowicie zapomniana, wszystkimi możliwymi kanałami propagandowymi bez przerwy sączą się obrazki "walki z komuną". Najmłodsze pokolenia wychowywane są w przekonaniu, że komunizm to coś strasznego - to terrorystyczne państwo strzelające do robotników, to kolejki po papier toaletowy i powszechne braki w zaopatrzeniu, to szary nijaki świat... Faktyczny komunistyczny charakter ruchów robotniczych z lat PRL-u jest starannie pomijany w szkolnych programach czy popularnych mediach, kłamstwo staje się prawdą poprzez wielokrotne powtarzanie. Niestety także alternatywne opinie na ten temat są dziwnie selektywne, nawet niszowe lewicowe (lewackie) wersje tej historii pomijają fakt, że to jednak peerelowski komunizm dał choć cień szansy na dalszy rozwój komunizmu w stronę faktycznej samorządności, stworzył podstawy uspołecznionej gospodarki, która dzięki swej względnej stabilności dała masom robotniczym poczucie bezpieczeństwa, na którym śmiało wyrastały społeczne aspiracje i poczucie wartości jednostki - to jak niedoskonały był to system nie ma żadnego znaczenia, i tak był on o lata świetlne bliższy ideałom komunizmu niż klasyczny model gospodarki kapitalistycznej. Stłamszone żyjące w nędzy społeczeństwa nie walczą o ideały, zbyt zajęte są codzienną walką o przetrwanie. Przede wszystkim jednak oficjalne dążenie "demokracji ludowej" do socjalizmu - powszechna prokomunistyczna propaganda, eksponowanie socjalizmu i krytyka modelu kapitalistycznego w programach nauczania i przekazie medialnym, było przyczyną wzrostu świadomości klasowej i upowszechnienia ideałów komunizmu w społeczeństwie. Być może była to właśnie jedna z przyczyn niestabilności politycznej PRL-u i jego ostatecznego upadku, quasi-kapitalistyczne realia cały czas były konfrontowane z komunistyczną teorią - sprzeczność wewnętrzna, która jednak budowała dynamikę społecznego dążenia do dalszych zmian. Skala społecznego poparcie dla rozwoju w stronę komunizmu opartego na samorządności i śmiałość wysuwanych żądań była historycznym ewenementem nie występującym raczej w żadnym kraju typowo kapitalistycznym, nawet pomimo zachodzących w kapitalizmie "zmian". Społeczeństwa całkowicie kapitalistyczne nigdy nie osiągnęły takiego poziomu, trwając przy swoich partykularnych - branżowych, regionalnych czy warstwowych bataliach. Ostateczny upadek socjalistycznych dążeń w latach osiemdziesiątych udowodnił jednak słabość ludzkiego charakteru, łatwość z jaką ludzie przejęli kapitalistyczną mentalność jest zatrważająca i wskazuje nam, że droga do komunizmu jest bardzo daleka...

:(