Dodaj nową odpowiedź

Przeczę, bo rzeczywistość jest sprzeczna sama w sobie, i trudno bym dyskutując o rzeczach tak nieuchwytnych, był do bólu logicznym i liniowym.

Nie ma nic o wierze w tym co pisałem, olewam mechanizm wiary, jak mówimy rzeczywistości, tym bardziej w sosie A, to po co wiarę do tego mieszasz. Nie nie wierzę w to co napisałem, bo to nie ma nic wspólnego z wiarą. Naleśniki bardzo lubię.

Tak, wszystkimi i innymi, absolutnie wszystkimi. To już nie większość, jak u poprzednich piszących, tak ważni dla A o dziwo, ale już wszyscy ludzie.

Gra ma być reformą? "Rozwalanie od środka" też? Czemu a priori utożsamiasz to z reformą? Strasznie schematyczne.

Sporą część historii rodzaju ludzkiego pominąłeś, kiedy piszesz o dążeniach takich masowych ludzi do wolności i tam takimi innymi. To ciekawe, zaraz potem piszesz o udawaniu się. Warto by się pochylić porządnie nad historią, bo najczęściej te dążenia widniały na pokaz, podczas kiedy prawdziwa gra było o coś zupełnie innego. Utylitaryzm, co udało się ugrać, to ciekawe moralne zagadnienie dla anarchistycznego ruchu - tu wracamy do skuteczności, i tematu przewodniego. Rękami i nogami A bowiem broni się przed osiągnięciem celu, bo samo jego osiąganie może go skalać. Ja jestem zdania, że przesłanki są niczym, liczy się efekt.

Badania miażdżą twoje majaki o dążeniach do wolności, sprawiedliwości. Kompletne bzdury.

Organizacja grupy, mająca na celu wyniesienie jednych - mniejszość - nad innymi, do czerpania korzyści, w za mian za doskonalenie genomu, służącego rozwojowi i przetrwaniu gatunku - to jest cecha wspólna ssaków, i tylko kultura przykrywa to, co bezlitośnie obnażają nauki. To wciąż tkwi u naszych fundamentów jako gatunku, po co to negować. W imię wiary? Dużo to od katolicyzmu więc się nie różni, prócz skuteczności.

Przez większość historii ludzkości gospodarka funkcjonowała bez wyzysku, hierarchicznej władzy też za bardzo nie było. - sic !!!

Zapoznaj się z definicją pracownika, oraz z mechanizmami psychicznymi takowego. Ja mam to gdzieś, ale jedno powiem - nie wiem skąd ta obsesja na punkcie pracy.