Dodaj nową odpowiedź

Nie bralam udzialu w dyskusji w Poznaniu wiec nie znam argumentow jakie padly. Jednak powyzsze podsumowanie, slusznie krytykujace kapitalistyczny tok myslenia, nie wyjasnia jednak kwestii w jaki sposob problem jednostki opuszczajacej spoldzielnie moze byc rozwiazany.

Sama pracuje w istnejacym od ponad 5 lat 17-osobowym kolektywie-spoldzielczym w branzy gastronomicznej. W miedzyczasie kolektyw opuscilo juz okolo 10 osob zastapionych przez nowych pracownikow. Do naszych kolektywnych ustalen, spisanych na kilku-stronicowym wewnetrznym kolektywnym kontrakcie, nalezy m.in. fakt, iz osoba upuszczajaca spoldzielnie nie dostaje (rzecz jasna) "z powrotem swojego wkladu w interes" (?!?!) lecz dostaje "odprawe" aby nie utonac w egzystencjonalnych problemach w okresie przejsciowym - jestesmy bowiem swiadomi tego iz opuszczenie kolektywu wiaze sie najczesciej, badz z proba zawiazania nowej spodzielni (co wymaga w dzisiejszych realiach sporych inwestycji), badz jest zwiazane z powrotem na pelen wyzysku kapitalistyczny rynek pracy. Jednak warto zaznaczyc, ze owe odprawy sa wypracowywane przez caly kolektyw i jest to czescia skladowa wspolnie wypracowywanych zabezpieczen socialnych. Obok kas chorobowych, kasy wakacyjnej, solidarnosciowej kasy w kwestiach represji, odkladamy kazdego miesiaca konkretna kwote do "kasy odpraw". W ten sposob kolega/kolezanka z pracy opuszczjaca kolektyw dostaje konkretne wsparcie, ale jest ono kolektywnie wypracowane i on/ona sama tez je wypracowala.

Jasne, ze sa to rozwiazania dalekie od wizji spolecznych, ktore promujemy promowac (anarcho-komunizm), ale zawsze jest to koncept, ktory pozwala nam zyc z podniesionymi glowami i podtrzymywac pro-anarchistyczne formy organizacji w kwestiach produkcji i reprodukcji.

Czy ludzie z Chilavert mowili cos o kwestii odpraw w ich zakladzie?