Dodaj nową odpowiedź

jeżeli decyzja dotycząca zakupu lub produkcji jest podejmowana przez większość lub poprzez konsensus, to akurat nie ma mowy o podobieństwie między tym, a relacja lekarz-pacjent. bo wtedy jednak większość decyduje, nie ja.

a specjalisty po prostu mógłbym nie słuchać. mogłoby to prowadzić do sporu, ok - np. współpracownicy mogliby mieć inne zdanie o decydencie, tudzież sami byliby decydentami (jeśli decydowałaby jakaś rada pracownicza, demokratycznie). wtedy zdałbym się na mediacje, zaproponowałbym mediatora nawet i zobaczył, co zrobi druga strona.

to samo następowałoby w wypadku każdego innego konfliktu. w najgorszym wypadku odpuściłbym i poszukał innego miejsca do życia.

absolutnie nie zgadzam się, że każdy powinien brać jedzenie i nie płacić i to jest podstawowy problem dla mnie. bo z drugiej strony uważam, że to raczej straszne, jeśli ktoś musi kierować sie głodem i nie dostaje jedzenia za darmo.