Wydarzenia - Filtruj: wydarzenie

Sama konferencja bolońska "Efekty uczenia się – szanse i wyzwania dla szkolnictwa wyższego w Polsce", odbędzie się 26 czerwca 2009 roku (piątek) na Uniwersytecie Gdańskim, w auli Wydziału Nauk Społecznych, przy ul. Bażyńskiego 4. Konferencja jest adresowana do przedstawicieli środowiska akademickiego zaangażowanych w optymalizację efektów uczenia się w ramach polskiego systemu szkolnictwa wyższego, ale mogą w niej uczestniczyć wszystkie osoby zainteresowane tematyką spotkania, które dojazd do Gdańska uznają za dogodny. Osoby zainteresowane udziałem w konferencji proszone są o dokonanie rejestracji w nieprzekraczalnym terminie do 22 czerwca br. za pośrednictwem strony internetowej http://rejestracja.erasmus.org.pl/rejestracja/rejestracja.php Udział w konferencji jest bezpłatny. To już trzecia konferencja REA - Rozwój Edukacji Akademickiej. Program i materiały pokonferencyjne dostępne są tu. Dotychczasowe konferencje obfitowały w zaskakujące wydarzenia. Podczas pierwszej 28.11.2008 profesorowie wstawali i deklarowali się przed Minister Edukacji Narodowej K. Hall oraz Podsekretarzem Stanu w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego G. Prawelską-Skrzypek jako zwolennicy wprowadzenia OPŁAT ZA STUDIA, choć nikt ich o to nie pytał. Na drugiej konferencji 13.3.2009 kontrowersje wzbudzało tworzenie Wewnętrznych Systemów Oceny Jakości Kształcenia na uczelniach. Okazało się, że systemy te mogą wyglądać bardzo różnie, a gdy zabierają się za to specjaliści od Zarządzania Jakością budzi to opór akademików, za to świetnie z poszanowaniem m.in. autonomii wydziałów radzą sobie... poloniści. Stawką w grze o kształt tych wymaganych w Procesie Bolońskim systemów jest status ankiet jakie będą na masową skalę wypełniać studenci. Czy będzie to tylko OPINIA o prowadzącym, czy OCENA jego/jej pracy? Na sali nie było przedstawicieli studentów.

We wtorek 30 czerwca o g. 18 Komuna Otwock zaprasza na drugie spotkanie z cyklu "Eksterytoria. W poszukiwaniu momentów wspólnoty", podczas którego przedstawimy projekt Thomasa Kilppera Latarnia dla Lampedusy (2008- ). Szczegóły poniżej. -- Eksterytoria. W poszukiwaniu momentów wspólnoty Spotkanie drugie Thomas Kilpper Latarnia dla Lampedusy (2008- ) prezentacja projektu i spotkanie z artystą pokaz filmu Marcelli Vanzo Summertime (2007) dyskusja z udziałem Teresy Święćkowskiej (UW) koncepcja i prowadzenie: Kaja Pawełek 30.06.2009 [wtorek], g. 18 Warszawa, Lubelska 30/32, wstęp wolny Lampedusa to słowo-klucz, symboliczne miejsce we współczesnej Europie. Najdalej wysunięta na Morzu Śródziemnym włoska wysepka powoli przekształca się w bastion, wypełniony policją i strażą graniczną. To tu lądują bądź rozbijają się łodzie nielegalnych imigrantów, tu przebiega wyznaczona granica twierdzy Europa . Video włoskiej artystki Marcelli Vanzo Summertime (2007, 14 ) zestawia dwa obrazy: letnią wycieczkę turystów do wraku na wybrzeżu greckiej wyspy Zakynthos lokalnej atrakcji, oraz podróż nielegalnych imigrantów, przechwyconych przez włoskie służby graniczne, na Lampedusę. Zestawienie obrazów ludzi na obu statkach wydobywa zestaw podobnych gestów, układu stłoczonych ciał i ich relacji a jednocześnie kompletnie odmiennego kontekstu. Artystka mówi o swojej pracy, że to skrzyżowanie kina i MTV;, widoki statków, słońca, morza, terkoczące silniki i muzyka towarzyszą obrazom bohaterów równolegle odbywającego się ruchu: kolorowych mas ludzi w bikini, oczekujących luksusowych wakacji na Morzu Śródziemnym, i ciemnych, ubranych, milczących grup przemierzających morze, by przetrwać. Video otwiera się i zamyka ujęciami wraków statków: podniesionymi do rangi pomnika w najpiękniejszej zatoce Zakynthos, oraz tymi skonfiskowanymi i zrzuconymi w stertę w ukrytym zakątku Lampedusy . Berliński artysta Thomas Kilpper zaprojektował dla Lampedusy latarnię morską, umożliwiającą lepszą nawigację w nocy i pomagającą uniknąć roztrzaskania czy zagubienia statków i szalup nielegalnych imigrantów próbujących dostać się do Europy. Jak mówi artysta, ma to być również komunikat Jesteśmy tutaj, nie ukrywamy się . Dla mieszkańców Lampedusy budynek mógłby być miejscem spotkań przywracającym normalność życia na wyspie, gdzie proporcje się odwróciły fala imigrantów przekracza wielokrotnie liczbę mieszkańców, a na pokładzie samolotów lecących na Lampedusę trzy czwarte stanowią policjanci. Niegdyś był to jedynie przystanek na drodze do Europy dziś, na skutek zaostrzonej polityki migracyjnej staje się powoli wyspą-więzieniem, gdzie imigrantów zamyka się w obozach i odsyła z powrotem tam, skąd przybyli. W 2008 na wyspę przybyło według oficjalnych danych 35 000 imigrantów, nie wiadomo jak wielu zginęło po drodze, ale szacuje się, że może to być nawet jedna dziesiąta tej liczby. Problem Europy i świata został zrzucony na barki lokalnej społeczności nic dziwnego, że w końcu burmistrz Lampedusy oskarżył włoskiego ministra spraw wewnętrznych o stosowanie faszystowskich koncepcji, ograniczających podstawowe prawa człowieka. Projekt Kilppera przypomina również o rozdzieleniu wymiaru indywidualnego od politycznego, sprzyjającemu marginalizowaniu i przekształcaniu w świadomości Europejczyków procesów migracji. Model latarni w różnych wersjach prezentowany był już w kilku galeriach we Włoszech a użyte w konstrukcji barwy pochodzą od kolorów afrykańskich łodzi. Artysta chciałby zbudować latarnię wraz z mieszkańcami wyspy i imigrantami, a jej światło przy dobrej pogodzie powinno być widoczne aż na afrykańskim wybrzeżu, symbolicznie łącząc oba kontynenty. Dotychczasowe prezentacje projektu oraz internetowy apel o wsparcie mają na celu znalezienie poparcia i środków potrzebnych do realizacji koncepcji. W swoim projekcie Kilpper wykracza poza obszar krytyki czy samej diagnozy i proponuje konkretne działanie, krok w kierunku zmiany i propozycji przyszłego kształtu społeczności. Jest tu także zawarty element prowokacji wobec instytucjonalnego i politycznego systemu oraz zachęta do powrotu do myślenia o relacjach międzyludzkich opartych na empatii i poczuciu odpowiedzialności za los drugiego człowieka. Jednocześnie jednak propozycja ta idzie dalej artystyczny gest zakłada potencjalny realny efekt jako przekroczenie dotychczasowego status quo, zdolność do stworzenia nowej konstelacji. Nie ma tu naiwnej wiary w uniwersalne rozwiązania, ale jest przekonanie o konieczności szukania miejsc, sytuacji i momentów, kiedy to świadome i niewyparte ludzkie współistnienie będzie miało szansę się zdarzyć. Thomas Kilpper, artysta; mieszka i pracuje w Berlinie. Jego prace, stanowiące artystyczne interpretacje specyficznych społecznych i politycznych uwarunkowań, pokazywane były m.in. w South London Gallery, Generali Foundation w Wiedniu, Schirn Kunsthalle i Schirn Kunstverein we Frankfurcie oraz Badischer Kunstverein w Karlsruhe. Najnowsza praca, State of Control zrealizowana we współpracy z Neuer Berliner Kunstverein to linoryt o powierzchni 800 m˛ na piętrze budynku mieszczącego niegdyś główną siedzibę Ministerstwa Bezpieczeństwa Państwowego (Stasi) w Berlinie Wschodnim. www.kilpper-projects.de Marcella Vanzo, jedna z najbardziej obiecujących włoskich artystek video młodego pokolenia, mieszka i pracuje w Mediolanie. Wystawy indywidualne: Performat, Lucie Fontaine, Mediolan, 2008; Summertime, Galleria Continua, San Gimignano, 2007; Mindfield, Teatro Coccia, Novara, 2006; An impossible tour, Italian Academy na Columbia University, Nowy Jork, Limbo, Studio Guenzani, Mediolan; Ama, instalacja site-specific w Castello di Ama per l arte contemporanea, Siena, 2005; Magma, Associazione Culturale Prometeo, Lucca, 2003. www.marcellavanzo.com Teresa Święćkowska, pracuje na UW, jest członkinią Think Tanku Feministycznego, należy do redakcji Bez Dogmatu . Interesuje się ruchami społecznymi, stosunkami pracy i migracją. Jest autorką książki Public relations a demokracja (2008), współautorką książek Media i władza oraz Europa w działaniu . Autorka artykułów na temat migracji oraz raportu Emigrantki na globalnym rynku taniej pracy . -- www.komunaotwock.pl