Wydarzenia

Poznańska Inicjatywa Pracownicza zaprasza na prezentację Jarosława Urbańskiego pt: "Po co nam agencje pośrednictwa pracy?" Elastyczność zatrudnienia stanęła w centrum debaty dotyczącej stosunków pracy w Polsce i innych krajach. Jaka jest skala tego zjawiska, jaka jest w nim rola agencji pośrednictwa pracy i agencji pracy tymczasowej? Firmy pośredniczące w zatrudnieniu są zjawiskiem relatywnie nowym. Ich rola wzrosła dopiero ok. 10 lat temu. Dziś stały się stałym elementem w krajobrazie polskiego rynku pracy. 7 marca, czwartek, godz. 18 Księgarnia "Zemsta", ul. Fredry 5

Piątek 17:30 ul. Półwiejska, przed wejściem do Starego Browaru Dołącz do nas! Przyjdź na Manifę! Tegoroczna poznańska Manifa przejdzie 8 marca ulicą Półwiejską pod hasłem: Solidarnie przeciw biedzie i wykluczeniu kobiet! Startujemy o godz. 17.30 spod Starego Browaru i idziemy w kierunku Kupca Poznańskiego. Po drodze odczyty nt. feminizacji biedy wygłoszą: - Stowarzyszenie Kobiet Konsola; - Stowarzyszenie Dni Równości i Tolerancji; - Wielkopolskie Stowarzyszenie Lokatorów; - Kobiety z Inicjatywą (OZZ Inicjatywa Pracownicza), - Amnesty International (oddział poznański). Przynieście ze sobą puste garnki i chochle, metalowe kubki i łyżki, gwizdki i przeszkadzajki... Niech będzie głośno! Zaprasza KOMITET ORGANIZACYJNY POROZUMIENIE 8 MARCA! --- Feminizacja biedy to zjawisko, które oznacza, że to szczególnie kobiety narażone są na życie w ubóstwie. W historii kobiety zawsze były traktowane jako bezpłatna siła robocza (opieka nad dziećmi, zajmowanie się domem) a w najlepszym razie jako tania siła robocza. Tak długo jak wyzysk kobiet przez system ekonomiczny będzie opłacalny i akceptowalny - tak długo rzesze kobiet będą cierpiały ubóstwo i chroniczny niedostatek. Dzieje się tak dlatego, że: - społeczne stereotypowe przekonania związane z rolami płciowymi sprawiają, że kobiety mają trudniejszy dostęp do rynku pracy; to kobiety częściej znajdują się w sytuacji bezrobocia, również długotrwałego; - proponowane jest im również niższe wynagrodzenie; średnio zarabiają 20% mniej niż mężczyźni na tych samych stanowiskach; - na rynku pracy kobiety dominują w sektorach sfeminizowanych, gdzie zarobki są niskie, a możliwość awansu i prestiż społeczny niewielkie; - napotykają trudności w powrocie na rynek pracy po m.in. urlopach macierzyńskich i wychowawczych; - emerytury kobiet są przeciętnie o 30% niższe od emerytur mężczyzn, co oznacza życie w ubóstwie dla szerokiej grupy kobiet starszych; - to przede wszystkim kobiety są obciążone wykonywaniem nieodpłatnej pracy na rzecz rodziny i gospodarstwa domowego; dziewczęta częściej są angażowane w opiekę nad członkami rodziny niż chłopcy, co wpływa na ich szanse edukacyjne; to częściej kobiety wykonują czasochłonne zajęcia, których samodzielne wykonywanie pozwala zaoszczędzić środki na inne cele. W chwili obecnej dodatkowo kobiety pracują na umowach śmieciowych, bez zabezpieczeń socjalnych, w niestabilnych pracach zdobywanych z dnia na dzień i z dnia na dzień traconych (brak zasiłku w wypadku choroby, brak ubezpieczenia zdrowotnego, brak emerytury). Koszty życia jednak wciąż wzrastają nieproporcjonalnie względem wynagrodzeń. Najczęściej praca wykonywana przez kobiety jest nisko płatna a uzyskane zarobki nie pozwalają na utrzymanie siebie i swojej rodziny. Tym bardziej jest to bolesne dla kobiet, ponieważ to one najczęściej są jedynymi żywicielkami rodziny (blisko 20% gospodarstw domowych to gospodarstwa samodzielnych rodziców = głównie kobiet). Stańmy solidarnie przeciw biedzie i wykluczeniu kobiet!

Już kolejny raz przejdziemy ulicami naszego miasta, głosząc równościowe hasła! Walczymy o równouprawnienie, o równą płacę, równe szanse, brak dyskryminacji, seksizmu i wiele innych postulatów. Walczymy o prawa kobiet! Spotykamy się w sobotę, 9 marca. Demonstracja - podobnie jak co roku - rozpocznie się w Pasażu Schillera o g. 14:00. Rozpoczynamy przeczytaniem manifesty, potem nadejdzie czas na głośne wykrzyczenie haseł i przemarsz ulicami naszego miasta - ze względów bezpieczeństwa nie podajemy jeszcze trasy przemarszu. Manifie towarzyszyć będą również inne wydarzenia: - od późnych godzin popołudniowych 1 marca zapraszamy na oglądanie wystawy "Dziesięć Lat Łódzkich Manif / Łódzki Szlak Kobiet", która pojawi się pod Urzędem Miasta Łodzi, na Piotrkowskiej 104. - po Manifie, o 17:00 zapraszamy do Świetlicy Krytyki Politycznej w Łodzi na debatę "Niewidoczne dla społeczności". Zaprezentujemy raport "Niewidoczne dla społeczności", dotyczący życia lesbijek w małych miasteczkach i wsiach. Panelistkami będą : m.in. Agnieszka Łuczak (lesbijka, dziennikarka, mieszkanka Tomaszowa Mazowieckiego) i zaproszone socjologinie z UŁ. - o g. 21:00 rozpocznie się benefit manifowy - czyli wielka impreza celebrująca feminizm, kobiecość (różnie rozumianą) i siostrzeństwo. Zapraszamy wszystkich do Klubokawiarni Granda, ul. Rewolucji 1905r. nr 48 (w głębi bramy). Gwarantujemy świetną zabawę w równościowym towarzystwie! Imprezę nakręci nasza wspaniała łódzka DJ-ka - Kate Sun! - tydzień po Manifie, 15 marca zapraszamy na drugą łódzką imprezę kobiecą do klubu Fu (Narutowicza 26, w głębi podwórka) - Vagina Party! Zapraszają Fabryka Równości i Kolektyw Manifowy, wstęp 5 zł, a o innych atrakcjach będziemy jeszcze pisać :-) - a 26 marca o 17:00 zapraszamy na spotkanie z Sylwią Chutnik! Czy „przede wszystkim trzeba pozbawić się siebie”? – o kobietach w prozie Sylwii Chutnik Cafe Retro – Pałac Poznańskich, ul. Ogrodowa 15 Jaką moc oddziaływania ma słowo? Czy słowem można zmieniać rzeczywistość? Sprawdźmy – pozwólmy mu wybrzmieć! Oddajmy głos kobietom. Zapraszamy do wysłuchania performatywnie czytanych fragmentów prozy Sylwii Chutnik.

[inline:1 plakat]Za kryzys płacą kobiety! Rok temu na ulicach Wrocławia solidarnie protestowałyśmy przeciwko antyspołecznej polityce miejskiej – przede wszystkim przeciwko zadłużaniu się i wydawaniu publicznych pieniędzy na budowę stadionu oraz organizację Euro 2012. Decyzje o tych inwestycjach zostały podjęte bez uwzględnienia realnych potrzeb obywateli i obywatelek. Ostrzegałyśmy, że koszt tej imprezy poniesiemy my wszyscy, zwłaszcza mieszkanki Wrocławia. Dzisiaj pozostaje nam tylko powiedzieć: „A nie mówiłyśmy…?”. Rzeczywistość po Euro 2012 nie wygląda różowo. Mamy rosnący dług miasta i spółek miejskich, który jest przerzucany na nas poprzez podnoszenie opłat i podatków oraz zaprzestanie inwestycji odpowiadających na palące potrzeby mieszkańców i mieszkanek miasta. Powoduje to nie tylko spadek jakości życia, ale także realne zubożenie nas wszystkich. Taka polityka miejska pogłębia społeczne i ekonomiczne skutki światowego kryzysu. Zamiast prowadzić prospołeczną politykę, magistrat funduje nam cięcia przy jednoczesnym powiększaniu zadłużenia na kolejne „igrzyska”. Raz jeszcze musimy wspólnie wykrzyczeć nasz gniew i powiedzieć: „Za kryzys płacą kobiety!”. Bo to przede wszystkim kobiety ponoszą konsekwencje wzrostu kosztów życia i polityki opartej na cięciach. To one w pierwszej kolejności tracą pracę i na ich barkach spoczywa konieczność wykonywania niepłatnej pracy opiekuńczej. Usługi publiczne są naszym dobrem wspólnym i należy ich bronić. Nie zgadzamy się na podnoszenie opłat i wprowadzanie nowych podatków. Nie zgadzamy się na łamanie praw lokatorskich i niesprawiedliwą politykę mieszkaniową. Nie zgadzamy się na prywatyzację mienia komunalnego, żeby dopiąć budżet. Nie zgadzamy się na niszczenie transportu publicznego. Uważamy, że edukacja jest prawem, a nie towarem. Domagamy się zwiększenia inwestycji miejskich na edukację i opiekę. Mówimy stanowcze NIE prywatyzacji usług przedszkolnych i żłobkowych oraz podnoszeniu opłat za nie. Międzynarodowy Dzień Kobiet zawsze był świętem solidarności społecznej i upominaniem się o sprawiedliwość dla wszystkich! W tym roku chcemy pokazać, że publiczna komunikacja miejska, opieka, edukacja czy mieszkania to dobra wspólne, o które będziemy walczyć. Miasto to nie firma, a prywatyzacja to nie rozwiązanie! Nie godzimy się na to! Tylko solidarna walka o dobra wspólne pozwoli na zmianę! Solidarność naszą bronią! Dołącz do Nas! Przyjdź na Manifę! www.manifa.wroclaw.pl Rynek, Pomnik Fredry

Międzynarodowy Dzień Solidarności z Tybetem 2013 54 rocznica powstania 1959 18:00 Happening z udziałem Wschodniego SAMBAstionu i grupy tancerzy ognia In Nomine na lubelskim deptaku (Krakowskie Przedmieście przy "Koziołku") Aby upamiętnić 100 rocznicę historycznej proklamacji niepodległości Tybetu w Kawiarni Kawka (ul. Okopowa 9 i 1/2) umieścimy tekst proklamacji w dwóch wersjach językowych. Podobne tablice są umieszczane w różnych miejscach na terenie całej Polski w ramach akcji Stowarzyszenia Studenci Dla Wolnego Tybetu (http://www.sftpoland.org/2013/02/13-lutego-tybetanski-dzien-niepodlegosci.html) Marzec to wyjątkowy okres dla Tybetu, rocznice powstań, zamknięcie Lhasy dla turystów, niedawne obchody Losaru - Tybetańskiego Nowego Roku (11 lutego), w tym roku także obchodzona na całym świecie setna rocznica proklamowania tybetańskiej niepodległości przez XIII Dalajlamę (13 lutego), oraz zbliżająca się rocznica powstań marcowych (10 marca). Niestety z Tybetu wciąż płyną przerażające informacje o kolejnych protestach-samospaleniach... Organizatorem akcji jest Krasnostawski Ruch Ekologiczny "Viridis" w ramach kampanii Miejsce na Tybet http://www.krev.bnx.pl/readarticle.php?article_id=28 Wydarzenie wspierają: In Nomine http://www.in-nomine.pl/ Wschodni SAMBAstion http://tektura.wordpress.com/sambastion/ Kawiarnia Kawka https://www.facebook.com/KawiarniaKawka?fref=ts

Richard Stallman, amerykański informatyk (twórca ruchu wolnego oprogramowania wraz z jego sztandarowym Projektem GNU) obchodzący tym roku 30-lecie działalności społecznej odwiedzi Polskę w dniach 13-14 marca 2013. Pierwszego dnia wizyty w Małej Auli Gmachu Głównego Politechniki Warszawskiej o godz. 12:00 odbędzie się jego wykład (w języku angielskim; bez udziału tłumacza) pt. "A free digital society" ("Wolne społeczeństwo cyfrowe"). Osoby chcące uczestniczyć w wydarzeniu obowiązuje rejestracja poprzez stronę internetową (niestety, bez gwarancji znalezienia miejsca siedzącego). Dla osób zarejestrowanych drzwi Auli otwierają się o 11:45 a pięć minut przed 12:00 wpuszczane będą - w razie wolnych miejsc - także osoby niezarejestrowane Po zakończeniu wykładu, o 14:00 w Gmach Starej Kotłowni (sala nr 4) odbędzie się przeznaczona tylko dla mediów konferencja prasowa. Dr Richard Matthew Stallman (ur. 1953), znany w Internecie pod pseudonimem rms, to żyjąca legenda wśród osób zaangażowanych w ruch postulujący wolność w tworzeniu i dzieleniu się dobrami kultury. W 1989 r. stworzył on Powszechną Licencję Publiczną GNU służącą do licencjonowania oprogramowania. W ramach tej i podobnych licencji nie podkreśla się zakazów i ograniczeń obejmujących użytkowników oprogramowania, lecz podkreśla się tzw. "cztery wolności": uruchamiania programu w dowolnym celu; analizowania, jak program działa i dostosowywania go do swoich potrzeb; rozpowszechniania niezmodyfikowanej kopii programu; udoskonalania programu i publicznego rozpowszechniania własnych ulepszeń, dzięki czemu może z nich skorzystać cała społeczność. http://www.rms2013.pl/ http://www.pw.edu.pl/Wydarzenia2/Wolne-spoleczenstwo-cyfrowe-wyklad-Richarda-Stallmana

Zapraszamy na wykład historyczny z cyklu prowadzonego przez specjalistów z Muzeum i zaproszonych gości. 14 marca o godz. 18.00 dr Szymon Niedziela wygłosi wykład pod tytułem "Związek Syndykalistów Polskich podczas Powstania Warszawskiego". Audytorium Jana Nowaka-Jeziorańskiego. Wstęp wolny.

Inicjatywa Pracownicza zaprasza na otwarte spotkanie 15 marca 2013 r., godz. 18 Poznań, Księgarnia „Zemsta”, ul. Fredry 5 Ustawa o rozwiązywaniu sporów zbiorowych, która reguluje zasady prowadzenia legalnej akcji strajkowej w Polsce została uchwalona w 1991 r. W latach 80. „prawo do strajku”, czyli możliwość dochodzenia korzystniejszych warunków pracy poprzez kolektywne wstrzymanie się od pracy, było jednym z sztandarowych żądań ruchu solidarnościowego. Tymczasem w ostatnich latach prawo to jest ograniczane: pracodawcy zwalniają prowadzących strajk i próbują udowadniać, że związki nie dopełniły kolejnych wymogów ustawy (np. rozbicie strajku w fabryce Chung-Hong pod Wrocławiem), lub stawiają przed pracownikami ograniczenia formalno-prawne (np. pracownicom poznańskich żłobków sugeruje się, że nie mogą strajkować, bo są pracownikami samorządu). Czy utraciliśmy zdobycz walk społecznych z lat 80.? Ustawa jest skomplikowana i wymaga od pracowników przejście przez sporo etapów (rokowania, mediacje, referendum), zanim będą mogli podjąć legalną akcję strajkową. Jest to czasochłonne, wymaga wiedzy prawnej i wyłonienia reprezentantów, którzy będą gotowi negocjować z zarządem. Bywa, że pracownicy – o ile w ogóle się nie zniechęcą czy nie przestraszą – w akcie protestu decydują się na inne formy oporu: biorą urlopy na żądanie, protestują przed zakładami pracy, oddają honorowo krew czy spowalniają produkcję. Czy w takiej sytuacji walka o prawo do strajku jest najważniejszym wyzwaniem przed ruchem pracowniczym? Czy syndykalistyczny slogan „Strajk to jedyny rozsądny dialog z pracodawcą” wskazuje nam na najbardziej dziś skuteczny sposób wzmacniania siły pracowników? Jeśli tak, to jaki strajk – legalny, dziki, włoski, polityczny, generalny, okupacyjny? Jeśli nie – to z czego to wynika? Czy strajk jest skuteczny w czasach kryzysu? Czy strajk to dobra oferta dla wszystkich? W tym samym czasie, gdy w Hiszpanii czy Grecji odbywają się milionowe strajki, w Polsce strajk jako forma protestu jest mało popularna. Dlaczego nie korzystamy z prawa do strajku? Czy tylko dlatego, że wiele osób nie może wziąć udziału w strajku, gdyż pozostają poza formalnym stosunkiem zatrudnienia lub na śmieciowych umowach, a za udział w strajku grozi im natychmiastowe zwolnienie? Czy może dlatego, że arena walki przesunęła się z miejsc pracy na konflikty lokatorskie czy miejskie? A może dlatego, że wyizolowane strajki, jakie czasem wybuchają w Polsce, toczące się w jednym miejscu pracy i prowadzone są przez niewielką część załogi, są skazane na porażkę i represje, co wcale nie wzmacnia i tak słabego ruchu pracowniczego? Podczas spotkania przeanalizujemy min. na podstawie doświadczeń zdobytych podczas konfliktów w Chung Hong Electronics Poland oraz w poznańskich żłobkach zmiany, jakie zaszły od czasu zalegalizowania prawa do strajku. Przedyskutujemy przykłady konkretnych konfliktów pracowniczych w Polsce, jak też uregulowanie prawne kwestii strajków za granicą. Celem spotkania jest wymiana doświadczeń i przeprowadzenie dyskusji strategicznej, która pomoże rozwinąć kampanię na temat prawa do strajku i jego ograniczeń w Polsce. Inicjatywa Pracownicza planuje przygotowanie broszury na temat obowiązujących przepisów z zakresu rozwiązywania sporów zbiorowych, możliwości i ograniczeń podejmowania akcji strajkowych w Polsce. Spotkanie towarzyszy Zjazdowi Delegatów i Delegatek OZZ „Inicjatywa Pracownicza”. Miejsce: Księgarnia "Zemsta", ul. Fredry 5, Poznań

Zapraszamy do nowego miejsca w sercu Nadodrza. Tmp/zon@ to otwarta, komputerowa przestrzeń autonomiczna, działająca niekomercyjnie, na zasadach pomocy wzajemnej i wymiany wiedzy. Wygospodarowaliśmy jeden kąt w CRK na miejsce, w którym będziemy psuć komputery i systemy operacyjne, wraz z innym oprogramowaniem. To miejsce będzie otwartą dla wszystkich, przyjazną płaszczyzną wymiany wiedzy pomiędzy nami - ludźmi, którzy nie znają się na komupterach. Przyjdźcie na otwarcie tmp/zon@, zobaczcie, że znamy się gorzej niż Wy i skorzystajcie z okazji by poczuć się kimś fajniejszym. W programie: - instalujemy Ubuntu, Linuxa do buntu, wolny i otwarty system operacyjny, na wszystkich przyniesionych komputerach, a także pomagamy rozwiązywać z nim wszelkie problemy - kontynuujemy wątki z warsztatów wordpressowych - do tańca i do różańca gra dj Tytus muzykę na 8 bitów - wszyscy za darmo gramy w River Ride na starych komputerach - przy trunkach rozmawiamy o szyfrowaniu mejli, chłopakach i dziewczynach. Miejsce: CRK ul Jagiellończyka 10d (wejście po schodkach od strony rowerowni) Czas: 22 marca 2012 g. 19:00

Komitet Obrony Lokatorów zaprasza na kolejny protest mieszkańców ul.Targowej w związku z brakiem zabezpieczenia budynków przed zniszczeniem podczas budowy metra. Mimo dobrze brzmiących obietnic inwestora, nie zmieniło się nic. Musimy więc działać. Sobota 23 marca, godz. 11:00, róg Al. Solidarności i ul. Targowej.

[inline:1]We Wrocławiu od kilku lat obserwujemy wzrost aktywności skrajnyc hśrodowisk nacjonalistycznych, które wykorzystują każdą okazję, by zabrać głos w przestrzeni publicznej. Głównym elementem ich wystąpień jest nienawiść i pogarda wobec imigrantów, osób nieheteronormatywnych, przedstawicieli różnych religii i kultur oraz środowisk politycznych, czyli wszystkich, którzy są w jakikolwiek sposób „inni”. Nierzadko za brutalnymi słowami idzie fizyczna siła – czego przykładami są powtarzające się ataki na miejsca niezgodne z nacjonalistyczną wizją świata. Ale to miasto należy do nas, nie do nich. We Wrocławiu nie ma, nie było i nie będzie miejsca na dyskryminację pod żadną postacią, na rasizm, szowinizm, homofobię, ksenofobię i inne, podobne postawy. Po to wychodzimy na ulice: zjednoczeni w radosnym pochodzie, silni kolorową różnorodnością odzyskujemy miasto z brunatnych łap i oddajemy je we władanie każdemu, kto jest wolny od nienawiści. By każdy z nas czuł się tutaj akceptowany, wolny od strachu i wolny od dyskryminacji z jakiegokolwiek powodu. Byśmy rozejrzeli się wokół siebie i dostrzegli w sobie i innych to co ważne: otwartość, wolność, wzajemny szacunek i zrozumienie ponad różnicami. Chodźcie z nami! Miasto należy do nas. Do nas wszystkich! Deutsh: Seit einigen Jahren beobachten wir in Wrocław eine Zunahme von Aktivitäten extremer, nationalistischer Kreise, die jede Gelegenheit nutzen, um die Stimme im öffentlichen Raum zu erheben. Das Hauptelement ihres Auftretens sind Hass und Verachtung für Immigranten, nicht-heteronormativen Personen, Vertreter verschiedener Religionen und Kulturen und für politische Kreise, also für alle, die in irgendeiner Weise "andere" sind. Nicht selten untermauern sie ihre brutalen Worte mit brutalen Taten. Beispiele hierfür sind sich ständig wiederholende Angriffe auf Orte, die nicht mit der nationalistischen Weltanschauung im Einklang stehen. Aber die Stadt gehört uns, und nicht ihnen. In Wrocław gab es und es gibt keinen Platz für Diskriminierung jeglicher Form, für Rassismus und Chauvinismus, für Homophobie, Fremdenfeindlichkeit und ähnliche Haltungen. Deswegen gehen wie auf die Straße: Vereinigt in einem fröhlichen Zug, stark dank der Farbverschiedenheit, erlangen wir die Stadt aus jenen brutalen Händen zurück und geben sie in die Hände von allen, die frei von Hass sind. Damit jeder/e/es von uns sich hier akzeptiert fühlt, frei von Angst und Diskriminierung. Wir sollen uns umschauen und in uns selbst und in den Anderen das entdecken, was wichtig ist: Offenheit, Freiheit, gegenseitige Achtung und Verständnis, über Unterschiede hinweg. Kommt mit! Die Stadt gehört uns. Uns allen!!!! English: Since couple of years there has been an increase in right-wing activity in Wrocław. Nationalists try to take advantage of every opportunity to voice their opinions. They spread hatred and disdain for immigrant, non-heteronormative persons, people of different religions and cultures or of different political outlooks: all those who are in some way "other". Harsh words are often followed by violence: like in case of successive attacks on places that don't fit into nationalists' worldview. But the city is ours, not theirs. Wrocław is not, was not and will not be a place of discrimination, racism, chauvinism, homophobia, xenophobia and similar attitudes. That’s why we go out on the streets, united in a joyful march, strong in colorful diversity, we will reclaim this city from fascists and give it back to those who know no hate. Everyone should feel accepted here, should be free of fear and free of every form of discrimination. We should look around and see in ourselves and others that what is important: openness, freedom, mutual respect and understanding beyond differences. Come with us! The city belong to us. To us all! Français: A Wroclaw depuis quelques années on a observé une augmentation de l'activité d'extrême nationalistes qui utilise toutes les occasions de prendre paroles dans l'espace public. L'élément principal de leur discours est la haine et le mépris contre les immigrés, les autres que hétéro, les représentants de différentes religions et cultures et environnements politiques, bref contre tous ceux qui sont "différente". Souvent, après les agressions verbales, ils en viennent aux mains - par exemple des attaques répétées sur des lieux incompatibles avec leurs vision nationaliste du monde. Mais cette ville est à nous, pas à eux. A Wroclaw, il n'est pas, il n'y a pas et il n'y aura pas de discrimination sous aucune forme, de racisme, de chauvinisme, d'homophobie, de xénophobie, et d'autres attitudes similaires. C'est pour quoi nous sortons dans les rues: unis dans une joyeuse procession, fort de la couleur de diversité pour reconquérir la ville des pattes brunes et en donner la possession à quiconque est exempt de haine. Pour que chacun d'entre nous se sentent accepté ici, sans peur et sans discrimination pour quelconque raison. Pour regarder autour de nous et trouver dans nous-même et dans les autres ce qui est important: l'ouverture, la liberté, le respect mutuel et la compréhension*. Venez avec nous! La ville nous appartient. Pour nous tous! (tłumaczenie na język francuski dzięki uprzejmości Benée i Olgar) Link do wydarzenia na facebooku tutaj [inline:2 info]

Polskie Towarzystwo Socjologiczne o. Wrocław oraz Kawiarnia „Literatka” serdecznie zapraszają na spotkanie pt. "O wielokulturowości monokulturowego Wrocławia" w ramach cyklu "O socjologii z Literatką". Wystąpienie wprowadzające wygłoszą dr Kamilla Dolińska oraz dr Julita Makaro (Instytut Socjologii Uniwersytetu Wrocławskiego), spotkanie poprowadzi dr Marcin Dębicki, w dyskusji udział weźmie zaproszony gość specjalny, dr Hana Červinkova z Wydziału Nauk Pedagogicznych Dolnośląskiej Szkoły Wyższej. Spotkanie odbędzie się w niedzielę, 24 marca 2013, g. 18:00, w Kawiarni Literatka (Wrocław, Rynek 56/57). O wielokulturowości Wrocławia można przeczytać i usłyszeć w lokalnych mediach, deklarują ją przedstawiciele elit, przekonani są o niej wrocławianie. Dlatego warto zastanowić nad fenomenem wielokulturowości miasta w najbardziej homogenicznym etnicznie kraju Europy Środkowowschodniej. Podczas spotkania dyskutowane będą wyniki badań zrealizowanych w 2011 i 2012 roku, które zostaną zaprezentowane w książce pt. „O wielokulturowości monokulturowego Wrocławia”. W oparciu o analizę danych urzędowych, jakościowych wywiadów swobodnych przeprowadzonych z mieszkańcami Wrocławia oraz wyników ilościowego wywiadu zrealizowanego techniką CATI, podjęta zostanie próba opisania i wyjaśnienia fenomenu wrocławskiej wielokulturowości. A oto pytania, na które będziemy poszukiwać odpowiedzi: - czym jest wielokulturowość i jak definiują ją wrocławianie? - jak przedstawia się zróżnicowanie etniczne struktury społecznej Wrocławia? - co jest podstawą wrocławskiej wielokulturowości i jak jest ona waloryzowana przez wrocławian? http://www.pts.wroclaw.pl/aktualnosci/o-wielokulturowości-monokulturowego-wrocławia-zaproszenie-na-spotkanie https://www.facebook.com/events/538901352797577/

Zapraszamy na spotkanie: "Prekariat albo siła bezsilnych 2" Wystąpienia/debata w której udział wezmą: Monika Bobako - Pracownia Pytań Granicznych UAM Ewa Jasiewicz - związek zawodowy Unite - Wielka Brytania Jarosław Urbański - związek zawodowy Inicjatywa Pracownicza Paweł Kaczmarski - Praktyka Teoretyczna Grzegorz Konat - Instytut Badań Rynku, Konsumpcji i Koniunktur Prowadzenie: Przemysław Wielgosz - redaktor naczelny Le Monde Diplomatique - edycja polska 25 marca 2013, godz. 17.00, Galeria Miejska Arsenał, Stary Rynek 6, Poznań Destabilizacja stosunków pracy jest dziś poważniejszym problemem niż bezrobocie. Niestabilne zatrudnienie to nieustanna niepewność, brak zabezpieczeń socjalnych i utrata praw pracowniczych i socjalnych, pozbawienie prawa do zabezpieczenia emerytalnego i innych form zabezpieczenia finansowanych ze składkowej części płacy, która odebrana zostaje pracownikowi i przesunięta do puli zysków kapitalisty. Niestabilne formy zatrudnienia szerzą się w Europie od kilkunastu lat, a Polska zajmuje w statystyce zatrudnionych w nich pracowników jedną z czołowych pozycji. W programie krótki pokaz filmów dokumentalnych o walkach pracowników-prekariuszy we Francji Organizator: Le Monde diplomatique - edycja polska, Praktyka Teoretyczna

Współcześnie pojawia się coraz więcej głosów mówiących wprost o kryzysie idei anarchistycznych – czy też mówiąc ogólniej – idei wolnościowych. Postawę wielu środowisk nawiązujących w swym etosie do autonomii jednostki, prawa do jej samorealizacji i do zasady sprawiedliwego podziału dóbr, cechuje w ostatnich latach, jeśli nie bierność, to pewnego rodzaju nieśmiałość, która powoduje, że nie potrafią one w pełni wykorzystać swego potencjału. Spadek aktywności grup wolnościowych staje się tym wyraźniejszy, im bardziej wzrasta polityczne pobudzenie radykalnej prawicy i zwiększa się poparcie dla jej programu. Czy może to sugerować dziejowe wypalenie się idei anarchistycznych? Swoisty brak wiary we własne siły, jaki cechuje u progu XXI wieku grupy wolnościowe, w połączeniu z niedoprecyzowaniem wątków, które kreśliłyby jasny plan działania i kształtowały spójną tożsamość powoduje, że myśl wolnościowa postrzegana jest przez wiele osób jako jałowa i pozbawiona mocy intelektualnej. Taki jej odbiór powoduje zwrócenie się części społeczeństwa ku ideologiom zniewolenia (faszyzm, nacjonalizm, bolszewizm), jak również przyczynia się do poczucia braku alternatywy i bierności względem aktualnej sytuacji społecznej, ekonomicznej, politycznej. Kongresono, czyli Pierwszy Warszawski Kongres Anarchistyczny stawia sobie za cel próbę zmiany tego stanu rzeczy. Operacja ta miałaby się dokonać na dwóch poziomach. Pierwszy z nich, to przyjazna konsolidacja środowisk wolnościowych, grup anarchistycznych i anarchizujących indywidualistów i indywidualistek. Projekt ten, mimo że realizowany jest w formie „kongresu”, ma odbiegać od tradycyjnej akademickiej sztampy, dlatego też poza krótkimi referatami tematycznymi i związanymi z nimi dyskusjami, Kongresono akceptuje wszelkie przejawy twórczej ekspresji, takie jak warsztaty, happeningi, czy instalacje. Drugi poziom Kongresu Anarchistycznego ma być namysłem nad możliwością wypracowania intelektualnej bazy (lub wielu modeli bazowych) niezbędnej do tego, by wszelkie idee, a w tym wypadku idee wolnościowe rozwijały się i by budowały język opisu adekwatny do obecnej sytuacji społeczno-politycznej. Praca ta mogłaby przyczynić się do ochrony ich przed skostnieniem i dogmatyzacją. Podjęcie w ramach Kongresona takich zagadnień jak: Do czego dążą idee wolnościowe, przeciw komu i przeciw czemu skierowana jest działalność ruchów wolnościowych? Jak idee wolnościowe odnajdują się we współczesnym systemie władzy i manipulacji społecznej? Jaki jest i jak działa system opresji w XXI wieku? Ich wspólne rozważenie, mogłoby przyczynić się do budowania rzetelnej tożsamości ruchów wolnościowych. Pomogłoby to także w określeniu właściwego im pola, jak i metod działania. ZAPRASZAMY Warszawskie Środowiska Wolnościowe Program kongresu i więcej szczegółów dostępne pod adresem: http://kongresono.wordpress.com/

Współcześnie pojawia się coraz więcej głosów mówiących wprost o kryzysie idei anarchistycznych – czy też mówiąc ogólniej – idei wolnościowych. Postawę wielu środowisk nawiązujących w swym etosie do autonomii jednostki, prawa do jej samorealizacji i do zasady sprawiedliwego podziału dóbr, cechuje w ostatnich latach, jeśli nie bierność, to pewnego rodzaju nieśmiałość, która powoduje, że nie potrafią one w pełni wykorzystać swego potencjału. Spadek aktywności grup wolnościowych staje się tym wyraźniejszy, im bardziej wzrasta polityczne pobudzenie radykalnej prawicy i zwiększa się poparcie dla jej programu. Czy może to sugerować dziejowe wypalenie się idei anarchistycznych? Swoisty brak wiary we własne siły, jaki cechuje u progu XXI wieku grupy wolnościowe, w połączeniu z niedoprecyzowaniem wątków, które kreśliłyby jasny plan działania i kształtowały spójną tożsamość powoduje, że myśl wolnościowa postrzegana jest przez wiele osób jako jałowa i pozbawiona mocy intelektualnej. Taki jej odbiór powoduje zwrócenie się części społeczeństwa ku ideologiom zniewolenia (faszyzm, nacjonalizm, bolszewizm), jak również przyczynia się do poczucia braku alternatywy i bierności względem aktualnej sytuacji społecznej, ekonomicznej, politycznej. Kongresono, czyli Pierwszy Warszawski Kongres Anarchistyczny stawia sobie za cel próbę zmiany tego stanu rzeczy. Operacja ta miałaby się dokonać na dwóch poziomach. Pierwszy z nich, to przyjazna konsolidacja środowisk wolnościowych, grup anarchistycznych i anarchizujących indywidualistów i indywidualistek. Projekt ten, mimo że realizowany jest w formie „kongresu”, ma odbiegać od tradycyjnej akademickiej sztampy, dlatego też poza krótkimi referatami tematycznymi i związanymi z nimi dyskusjami, Kongresono akceptuje wszelkie przejawy twórczej ekspresji, takie jak warsztaty, happeningi, czy instalacje. Drugi poziom Kongresu Anarchistycznego ma być namysłem nad możliwością wypracowania intelektualnej bazy (lub wielu modeli bazowych) niezbędnej do tego, by wszelkie idee, a w tym wypadku idee wolnościowe rozwijały się i by budowały język opisu adekwatny do obecnej sytuacji społeczno-politycznej. Praca ta mogłaby przyczynić się do ochrony ich przed skostnieniem i dogmatyzacją. Podjęcie w ramach Kongresona takich zagadnień jak: Do czego dążą idee wolnościowe, przeciw komu i przeciw czemu skierowana jest działalność ruchów wolnościowych? Jak idee wolnościowe odnajdują się we współczesnym systemie władzy i manipulacji społecznej? Jaki jest i jak działa system opresji w XXI wieku? Ich wspólne rozważenie, mogłoby przyczynić się do budowania rzetelnej tożsamości ruchów wolnościowych. Pomogłoby to także w określeniu właściwego im pola, jak i metod działania. ZAPRASZAMY Warszawskie Środowiska Wolnościowe Program kongresu i więcej szczegółów dostępne pod adresem: http://kongresono.wordpress.com/

[inline:1]ZATRZYMUJEMY BUDOWĘ GIGANTYCZNEJ FERMY NOREK POD WROCŁAWIEM! W gminie Żórawina - 15 km w linii prostej od granic Wrocławia – rozpoczęła się budowa jednej z największych ferm norek amerykańskich w Polsce i Europie. Na powierzchni 42ha co najmniej 185 tysięcy zwierząt będzie hodowanych i ubijanych każdego roku dla uzyskania futra. Wszelkie pozwolenia na budowę fermy zostały wydane bez konsultacji z mieszkańcami powiatu wrocławskiego oraz bez poinformowania mieszkańców gminy i sołectw. Decyzje ogłaszane były długo po fakcie lub podejmowane w terminie składania wniosków. Proces decyzyjny, który doprowadził do wydania pozwolenia na budowę, opierał się wyłącznie na błędach, „omyłkach pisarskich” i pomijaniu standardowych procedur – takich jak zlecenie oceny oddziaływania na środowisko przez Regionalną Dyrekcję Ochrony Środowiska. Zignorowano fakt, że 7 km od inwestycji znajduje się obszar chroniony Natura2000, oraz że na terenie inwestycji znajduje się obszar ochrony konserwatorskiej i stanowisko archeologiczne. Ferma jeszcze nie zaczęła śmierdzieć dosłownie - ale śmierdzi cała sprawa jej powstania. Co będzie oznaczało sfinalizowanie inwestycji dla jej sąsiadów z okolicznych miejscowości i gmin? -uciążliwy odór roznoszący się nawet w promieniu 10km; -zagrożenie mikrobiologiczne spowodowane dużą koncentracją odchodów, z których toksyny przedostają się do gleby, wody i powietrza; -spadek wartości gruntów i nieruchomości w zasięgu oddziaływania fermy; -zwiększenie populacji szczurów i much; -zwiększenie populacji norki amerykańskiej w stanie wolnym – ekspansywnego i drapieżnego gatunku przemieszczającego się ciekami wodnymi na długie dystanse; -życie w sąsiedztwie miejsca przetrzymywania i uboju tysięcy czujących i świadomych stworzeń. Musimy działać szybko i zdecydowanie - w momencie ukończenia budowy ferma rozpocznie funkcjonowanie jako "nieodwracalny skutek prawny". Dlatego dołączcie do nas: 5 kwietnia, godz. 13:00, Wrocław pod Urzędem Wojewódzkim (Pl. Powstańców Warszawy 1) Nasze stanowisko jest proste: NIE dla ferm norek, tak w Żórawinie, jak i w całej Polsce! Link do wydarzenia na facebook'u TUTAJ