Pracownicy wytwórni popcornu Natais we francuskim Bézéril wystąpili przed sądem za rzekome „zniesławienie” swojego byłego pracodawcy. Chodziło o to, że na swoim blogu pracownicy pisali o warunkach pracy oraz o narażeniu na działanie diacetylu. Ta substancja chemiczna może powodować bardzo poważne schorzenia płuc, taki jak zarostowe zapalenie oskrzelików.

Blog nazywał się „Wolność słowa dla pracowników Natais” i został utworzony po serii strajków i zwolnień. Poświęcony był ujawnianiu ciężkich warunków pracy w firmie i represjom ze strony kierownictwa, a także odmowie wdrożenia porozumienia zbiorowego usankcjonowanego przez Sąd Kasacyjny.

Aktualizacja 12 kwietnia: Eksmitowana lokatorka zmarła w wyniku szoku psychicznego doznanego podczas eksmisji.

9 kwietnia o godzinie 11, komornik sądowy przeprowadził eksmisję na bruk niepełnosprawnej staruszki w dzielnicy Reinickendorf w Berlinie. Za względu na zgromadzenie przeciwników eksmisji, komornikowi towarzyszyło ponad stu funkcjonariuszy policji, którzy zablokowali dojście do domu przy Aroser Allee od wczesnych godzin porannych.

Policyjne represje odczuli na własnej skórze również sąsiedzi, którzy w piątek zebrali się w pobliskiej kafejce, by rozmawiać o obronie swoich praw lokatorskich. Policja próbowała wtedy doprowadzić do rozwiązania spotkania. Eksmitowana kobieta była tak wstrząśnięta, że mówiła o odebraniu sobie życia. Tymczasowo przygarnęli ją sąsiedzi.

Dzisiaj rano w Warszawie na placu Konstytucji zawieszono baner domagający się uwolnienia przez władze Izraela Samera Issawi, który od 256 dni prowadzi strajk głodowy w nadziei na odzyskanie wolności.

Samer Issawi jest więziony bez żadnych formalnych zarzutów oraz szansy na sprawiedliwy proces. 

Po ostatnich badaniach Issawiego, lekarze sądowi poinformowali , że ze względu na wycieńczenie organizmu, w każdej chwili grozi mu śmierć.



Samer Issawi jest jednym z ponad 200 Palestyńczyków, którzy więzieni są w ramach tzw. „aresztu administracyjnego”, zinstytucjonalizowanej praktyki stosowanej przez władze Izraela by terroryzować, upokarzać i zastraszać mieszkańców okupowanej Palestyny.


W Stanach Zjednoczonych trwa kampania na rzecz przymusowego brandowania... polityków. Jej autorzy argumentują, że choć kongresmani i senatorzy są powszechnie wspierani finansowo przez wielkie korporacje, wyborcy nie wiedzą, kto i jakie datki przekazuje "wybrańcom" narodu. A od tego zależeć mogą ich decyzje i zachowania. Stąd postulat, by w czytelny sposób znakować polityków symbolami firmowymi.

Zdaniem pomysłodawców inicjatywy parlamentarzyści powinni nosić markowe znaki podczas swych wystąpień publicznych i oficjalnych wizyt. Rozmiar logo i jego lokalizacja zależeć miałyby od wysokości otrzymanej dotacji - np. za 1 mln USD obowiązkowy byłby banerek na piersi o wymiarach 4 na 8 cali, a obiad na koszt lobbysty byłby uwzględniony na przypince. Pomysłodawcy proponują, by z obowiązku oznaczania zwolnione były datki osób prywatnych o wysokości nieprzekraczającej 1000 USD.

Prokuratura umorzyła śledztwo w sprawie śmierci Jolanty Brzeskiej, działaczki Warszawskiego Stowarzyszenia Lokatorów – dowiedział się portal tvp.info. Śledczy uznali, że Brzeska została zamordowana, jednak nie udało się ustalić sprawców tej zbrodni.

Ciało Jolanty Brzeskiej znaleziono 1 marca 2011 r. na terenie Parku Kultury w Powsinie. Przy zwłokach znaleziono osmalone fragmenty szkła i stopionego plastiku. Odkryto także okulary leżące na ziemi, oraz torebkę materiałową. W w/w torebce znajdował się zegarek, 7 sztuk kluczy, fragmenty gazet, wieczko od napoju.

Z profilu psychologicznego sporządzonego przez ekspertów z Instytutu Sehna w Krakowie wynika, że zabójstwa dokonała „grupa 2-3 sprawców, cechujących się, co najmniej przeciętną sprawnością fizyczną i silną budową ciała”. „Sprawcy (lub co najmniej jeden z nich) mogli być znani Jolancie Brzeskiej lub też w rozmowie z nią w sposób przekonujący powołali się na znajomość ze znanymi jej osobami. Byli osobami związanymi ze sprawą odzyskiwania nieruchomości lub zostali wynajęci przez takie osoby. Prawdopodobnie wywodzili się z zorganizowanej grupy przestępczej i dokonywali już w przeszłości podobnych rodzajów czynów” - czytamy w ekspertyzie.

Zmarł rosyjski dziennikarz Michaił Biekietow, który w 2008 roku, kiedy walczył z budową autostrady pod Moskwą, został brutalnie pobity - poinformowała jego prawniczka. Wskutek napaści Biekietow miał uszkodzony mózg i amputowano mu nogę. Prawniczka dziennikarza Stalina Guriewicz powiedziała rosyjskiej agencji Rapsi, że Biekietow zmarł w szpitalu po zadławieniu się jedzeniem. Miał 55 lat.

Biekietow, założyciel krytycznej wobec lokalnych władz gazety "Chimkińskaja Prawda", ostro sprzeciwiał się wycinaniu pobliskiego Lasu Chimkińskiego pod budowę autostrady Moskwa - Petersburg.

W listopadzie 2008 roku został dotkliwie pobity przed swoim domem. Lekarze przez wiele miesięcy walczyli o jego życie. Przeszedł serię ciężkich operacji - amputowano mu nogę i kilka palców. Stracił też głos. Wcześniej podpalono jego samochód; dziennikarz otrzymywał też groźby.

Stara piosenka śpiewana na stadionach piłkarskich "We will make a party when Maggie Thatcher die" przenosi się w świat realny. Cała Wielka Brytania świętuje.

O ile w Polsce mamy dyskurs konserwatywno-liberalny więc nie ma mowy o powiedzeniu złego słowa na Margareth Thatcher o tyle w Wielkiej Brytanii proletariat nienawidzi jej bardziej niż w Polsce nienawidzi się Jaruzelskiego.

Bez żadnego skrępowania o "wspaniałym dniu" powiedział nawet szef jednej z central związkowych. Najbardziej świętują ośrodki przemysłowe i dawne miasta górnicze.

10. kwietnia Dziś także pojawili się aktywiści i oczekują zapowiedzianej Straży Miejskiej, która prawdopodobnie wręczy mandaty. Miasto w związku z niezastosowaniem się Romów do nakazu opuszczenia koczowiska, zapowiedziało, że wniesie sprawę do sądu. Rzecznicy wojewody dolnośląskiego i prezydenta Wrocławia toczą przepychanki słowne w związku z brakiem rozwiązań co do tej sytuacji i przerzucają wzajemnie odpowiedzialność na reprezentowane instytucje.

Ostatecznie Straż Miejska nie przyjechała.

Wczoraj wieczorem na TVP 2 można było obejrzeć film przedstawiający jak z Romami rozprawili się naziści. W wyniku Holokaustu zginęło 90% ludności Romskiej, większość w obozach koncentracyjnych z wycieńczenia w ciężkiej pracy fizycznej, w komorach gazowych. Wielu Romów ucierpiało z rąk doktora Mengele, który wiele "eksperymentów" przeprowadzał na romskich chłopcach. Wiele rodzin zostało wysłanych do obozów koncentracyjnych przez miejscową ludność i kierowano się podobnymi motywami, co obecnie, z tą różnicą, że na drugim końcu nie ma obozów koncentracyjnych.

6-ego kwietnia moskiewscy anarchiści urządzili protest w obronie zatrzymanych 6 maja i innych więźniów politycznych. 24 uczestników Marszu milionów, którzy postanowili chronić ludność cywilną przed atakiem ze strony policji, zostało pobitych i wtrąconych za kratki, a liczba takich przypadków stale rośnie.

Jeden z organizatorów wiecu powiedział z trybuny, że władze rosyjskie w obliczu Komitetu Śledczego prawie od samego początku dochodzenia twierdziły, iż w „zamieszkach” na Placu Błotnym było 70 „zainstalowanych” osób. Niektórzy sugerują, że główne „procesy bagienne” mają rozpocząć się dopiero po zatwierdzeniu ich wszystkich.

Wśród obecnych podczas mitingu więźniów 6 maja znaleźli się: anarchiści Aleksandra Duchanina, Stefan Zimin oraz Aleksiej Polichowicz. „Organizatorów zamieszek” na Placu Błotnym reprezentowali Siergiej Udalcow, Leonid Razwozżajew, Konstantyn Lebiediew, Giwi Torgamadze, zatwierdzeni oficjalnie 5 kwietnia, tj. dzień przed mitingiem.

3 kwietnia o ósmej rano pracownicy Centrum Zwalczania Ekstremizmu jednocześnie przeszukali cztery domy, gdzie mieszkali antyfaszyści. Po przeszukaniu aktywiści Rusłan Rostow, Oleg Kapustjanow, Dmitrij Iljeczew, Arciom Szer zostali przywiezieni do budynku MSW.

Przeszukania odbyły się z widocznymi naruszeniami. W trakcie zatrzymania aktywistom nie zostały przedstawione żadne dokumenty: wezwania albo nakazy sądowe lub prokuratorskie. Czterech młodych ludzi pod groźbą użycia siły wsadzono do samochodów i odwieziono do budynku MSW Republiki Tatarstanu po to - jak podaje policja - aby „porozmawiać”. Podczas przeszukiwań dwaj aktywiści (w tym Arciom Szer, obywatel Izraela) zostali pobici.

Później odbyło się przeszukanie w miejscu pracy antyfaszystki, która została wypuszczona w charakterze podejrzanej. Oprócz pracowników Centrum Zwalczania Ekstremizmu podczas przeszukania obecni byli także pracownicy FSB. W postanowieniu o przeprowadzeniu przeszukania jest podana informacja, że „podejrzana należy do nieformalnej młodzieżowej grupy Antifa”.

W dniach 6-7 kwietnia odbyła się międzynarodowa konferencja bałkańskich anarchosyndykalistów. Wzięło w niej udział wielu delegatów głównych organizacji anarchosyndykalistycznych regionu (ASI z Serbii, MASA z Chorwacji oraz ARS z Bułgarii) oraz anarchosyndykaliści działający w krajach gdzie jeszcze nie powstały takie grupy lub dopiero rozpoczynają swoją działalność.

Głównym celem konferencji była koordynacja wspólnych kampanii, wzmocnienie więzi i pomocy wzajemnej pomiędzy organizacjami i działaczami na Bałkanach. Konferencję należy uznać za udaną, gdyż padło na niej wiele konkretnych pomysłów na wspólne działania. Podczas konferencji także odbyły się warsztaty na temat praktycznych działań, które można podjąć w czasie konfliktu pracowniczego.

Konferencja została zorganizowana przez ASI, z udziałem delegatki Międzynarodowego Stowarzyszenia Pracowników, która poprowadziła kilka warsztatów. Uczestnicy konferencji postanowili, że zorganizują kolejne konferencje w innych krajach na Bałkanach.

Po konferencji odbyła się w Belgradzie demonstracja pod Ministerstwem Pracy w sprawie zaostrzenia prawa o strajkach.

Kilkaset osób blokowało w poniedziałek ulice w Chełmie. To mieszkańcy okolicznych gmin, którzy sprzeciwiają się decyzji władz, która dotyczy zakazu wjazdu do miasta autobusom podmiejskiej komunikacji prywatnej.

Oznacza to dla nich niemożność dotarcia do miasta gdyż dojadą tylko na rogatki, a potem będą musieli przesiąść się do miejskich autobusów lub wziąć taksówkę na co ich nie stać.

Władze nasłały na ludzi policjantów, którzy wlepili im 45 mandatów za zakłócanie ruchu drogowego. Protestujący zapowiedzieli dalsze akcje bezpośrednie (pikietę pod urzędem).

W operacji NATO przeciwko talibom we wschodnim Afganistanie zginęło 11 dzieci i kobiet. Wojska amerykańskie przeprowadziły nalot na rebeliantów bombardując, jak twierdzi USA, również omyłkowo zabudowania mieszkalne. Prezydent Afganistanu Hamid Karzaj już kilkakrotnie domagał się nieprzeprowadzania akcji, w których mogą ginąć niewinni cywile. Polskie media informowały o tej tragicznej pomyłce tłumacząc ją jednak śmiercią 6 Amerykanów w prowincji Zabul.

Irańscy obywatele zaczęli odmawiać kupowania pistacji, które są jednym z głównych irańskich specjałów. Kampania bojkotu rozpoczęła się na Facebooku i według telewizji publicznej, otrzymała poparcie 87 procent populacji. Przyczyną była dziesięciokrotny wzrost cen pistacji.

Wzrost cen nie wiąże się z nagłym niedoborem tego towaru, ale świadomej polityce rządu dążącej do maksymalizacji sprzedaży pistacji zagranicą. Hamid Purmand, mieszkaniec Teheranu powiedział: "Po raz pierwszy od 30 lat na naszym stole przy okazji swięta Nauruz nie było pistacji i innych orzechów. Można powiedzieć, że to był bojkot ze względu na rosnące ceny.”

Iran jest drugim po USA eksporterem pistacji na świecie. Eksport pistacji jest kluczowy dla budżetu państwa. Szczególnie po wprowadzeniu sankcji międzynarodowych. Rząd ma nadzieję, że spadek popytu krajowego pomoże zdobyć więcej waluty dzięki sprzedaży na rynkach zagranicznych.

W dniu drugiego kwietnia pracownicy instytucji pediatrycznych w Iżewsku, w republice Udmurtii, rozpoczęli strajk włoski. W strajku uczestniczyło 67 lekarzy i pielęgniarek w przychodni dla dzieci, w tym członkowie alternatywnego związku zawodowego „Dejstwije”. Protest polegał na pracy „wedle instrukcji”, drobiazgowo przestrzegając wszystkich zasad. Pediatrzy poświęcali małym pacjentom tyle czasu ile wymagają normy, czyli od 13 do 20 minut, zamiast jak dotąd 5-6 minut, co było wymuszone przez okoliczności.

Jednym z celów strajku było pokazanie, urzędnikom rządowym i przywódcom Udmurtii i Rosji w jak katastrofalnym stanie znajduje się państwowa służba zdrowia i katastrofalnej sytuacji w sektorze zdrowia publicznego. Miało unaocznić nadmierne obciążenie personelu, zarówno pod względem ilości pacjentów, jak i liczby obowiązków, oraz nieznośną zarówno dla pacjentów jak i dla lekarzy sytuację, wynikającą z wieloletnich kłamstw i zaniedbań władz.