Antyfaszyzm

2 lipca trójka mężczyzn zatrzymała kobietę w drodze do domu, zaczęła ją bić i wypytywać o kontakty z antifą i jej struktury. Gdy zobaczyli, że użyta przemoc nie przynosi skutku, jeden z nich dopuścił się na niej gwałtu. Napastnicy będący członkami skrajnej prawicy w Lyon na odchodnym rzucili „do zobaczenia”.

Poszkodowana, która poświęciła swoje życie na walkę z systemem, postanowiła nawet w tej ekstremalnie trudnej sytuacji nie szukać pomocy u władz i zdecydowała się nie zgłaszać sprawy na policję. W akcie wielkiej odwagi pokonując poczucie strachu i szoku chce podzielić się tym co się jej przytrafiło, tak by nie spotkało to już nigdy nikogo więcej. Nie chce, by umieszczano ją w roli ofiary, tak samo jak nie chce być wykorzystywana do propagandowych celów. Dla niej walka z faszyzmem odbywa się codziennie i wszędzie.

We wtorek 28 czerwca w Berlinie odbyła się demonstracja przeciwko nazistowskiej przemocy.
Była to reakcja na serie podpaleń mieszkań antyfaszystów i antyfaszystek a także lewicowych projektów mieszkalnych i społecznych m.in Tommy-Weisbecker-Haus, Bandito Rosso i Tuntenhausen do których doszło w nocy z 26 na 27 czerwca. Część antyfaszystowskich ośrodków została częściowo zniszczona, ale na szczęście nikt nie ucierpiał. Do ataków przyznała się grupa o nazwie "Narodowy Ruch Oporu w Berlinie", której postulaty zbieżne są z NPD.

Demonstracja która przeszła ulicami Kreuzbergu mimo bardzo krótkiego okresu mobilizacji zgromadziła od 1500 do 2500 uczestników, i odbyła się pod hasłem "Walcz z Faszyzmem! Antifa oznacza atak!". Było to kolejne potwierdzenie braku przyzwolenia mieszkańców Berlina na funkcjonowanie grup neonazistowskich na wszystkich płaszczyznach życia publicznego.
Mimo radykalnego charakteru demonstracji, nie doszło podczas niej do żadnych incydentów.

Następne demonstracja odbędzie się 8 lipca.

za: antifa.de

więcej fotografii: tutaj oraz tutaj.

Wszystkie informacje na ten temat są tymczasowo usunięte na prośbę zatrzymanych. Sprawy przeciwko aresztowanym są ciągle w toku i ze względu na ich bezpieczeństwo wszystkie materiały są tymczasowo wstrzymane od publikacji.

W dniu 18 czerwca 2011 w Toruniu odbyła się 13 edycja antyfaszystowskiego turnieju piłkarskiego „Gramy w piłkę nawet w deszcz”. Celem corocznej imprezy jest stworzenie przestrzeni do wymiany doświadczeń, integracji i możliwości zawarcia nowych znajomości ludzi związanych z ruchem antyfaszystowskim i anarchistycznym, ale nie tylko.
Dążymy do umacniania postaw antyfaszystowskich w lokalnym środowisku a także wśród licznych gości z innych miast i różnych środowisk biorących udział w imprezie.

W tegorocznej edycji turnieju wzięło udział 25 ekip z całej Polski oraz drużyna z Białorusi. Cieszymy się bardzo, że mogliśmy u siebie gościć aktywistów antyfaszystowskich, którzy na co dzień spotykają się z dużymi represjami totalitarnego rządu Łukaszenki. Mamy nadzieję, że danie możliwości pobytu w Toruniu naszym przyjaciołom zza wschodniej granicy, którzy na co dzień zaangażowani są w działalność wolnościową, dodała im sił do dalszej walki o swobody obywatelskie i ludzką godność na Białorusi.

Tegoroczne mecze rozgrywane były na 3 boiskach, wokół których zebrały się liczne grupy kibiców dopingujące swoich faworytów. Nie zabrakło drużyn mieszanych w których występowały dziewczyny oraz małe dzieci. Podczas imprezy można było zjeść wegańskie jedzenie, zrobić zakupy w niezależnych dystrybucjach, oraz posłuchać dobrej muzyki. Turniej przebiegał w iście piknikowej atmosferze, mimo, że w pierwszych godzinach imprezy padał dosyć intensywnie deszcz, do czego zdążyliśmy się już chyba wszyscy przyzwyczaić:).

Poniżej prezentujemy w większości fantazyjne:) nazwy drużyn biorących udział w Turnieju: ARIZONA SIERPC, CZARNA WUWUZELA, DRUŻYNA „A”, DZIKIE ROWERY, ESPERAL/ROMBANKA, FC ROZBRAT, FC TORUŃ, JO DOBRA…ZAMKNIJ RYJ, KGB GRODNO-BRZEŚĆ (Białoruś), KRÓTKA PIŁKA, LUMPOCHUJE, MORŚWINY TRÓJMIASTO, NAPIERDALAKA WAGENBURG, PANCIPA, PILON PUSSYCATS, RUGBY BISKUPIEC, SPIRYTUS BOYS, SPOCENI ZASPA, THC PILON, TORPEDA PUNX, TWOJA STARA SSAŁA MI, WARMIA SUPPORTERS, WKD PUNX I PRZYJACIELE, WSPÓLNA ZIEMIA, ŻÓŁTA SKÓRKA OD BANANA.

Po zaciętych rozgrywkach pierwsze miejsce zajęła drużyna ARIZONA SIERPC, pokonując w finale zeszłorocznych zwycięzców, czyli ekipę RUGBY BISKUPIEC. Mecz o 3 miejsce zakończył się zwycięstwem NAPIERDALAKA WAGENBURG nad WARMIA SUPORTERS. Zaszczytne ostatnie miejsce zajęła ekipa PILON PUSSYCATS. W tym roku było aż 5 królów strzelców. Po cztery bramki strzelili: Kola ze WSPÓLNEJ ZIEMI, „W” z PANCIPA, Marian z NAPIERDALAKA WAGENBURG, Złoty ze SPOCENI ZASPA i Szwed z KGB GRODNO-BRZEŚĆ.

Podczas rozdania nagród niestety nie było części zawodników którzy strzelili najwięcej goli.
Zwycięzcę wobec tego wyłoniono w drodze konkursu żonglerki piłką pomiędzy trzema osobami. Najlepszy otrzymał symboliczny upominek:).

Wieczorem w ramach turnieju, w pubie Pilon odbył się koncert kapel związanych ze sceną niezależną:

EPILEPTIC WALK http://www.myspace.com/epilepticwalk
CALM THE FIRE http://www.myspace.com/calmthefire
CORE BALL http://www.myspace.com/coreball
After party poprowadziła AWARIA ŻELAZKA http://www.myspace.com/awariazelazka

Tańce i zabawa licznie zgromadzonych gości w miłej atmosferze trwały do białego rana.

W tym miejscu chcielibyśmy Wam wszystkim podziękować, za pomoc w organizacji imprezy oraz za wzięcie w niej udziału.

Wczoraj na cmentarzu Montjuic w Barcelonie odbyła się ceremonia odsłonięcia pomnika CNT ku czci ofiar frankizmu. Ceremonia była ostatnim wydarzeniem w ramach obchodów 100-lecia istnienia tej organizacji i pierwszym w cyklu obchodów 75 rocznicy rozpoczęcia rewolucji hiszpańskiej.

Podczas odsłonięcia zebrało się kilkaset osób, w tym weteranów wydarzeń wraz z rodzinami. Pomnik ma upamiętniać wszystkich tych, których oddali swoje życie walcząc o swoje ideały, lub byli za tę walkę poddawani represjom. Te idee są wciąż żywe w obecnym pokoleniu aktywistów.

http://memorialcnt.wordpress.com/

Zdjęcia z uroczystości są dostępne na stronie CNT.

W Grecji miała miejsce demonstracja antyfaszystowska w niewielkim miasteczku Nafpaktos (znanym z historii pod nazwą Lepanto). Ma ona związek z wystąpieniami rasistowskimi oraz ateńskim pogromem imigrantów. Zbiórka miała miejsce w porcie, skąd ludzie przeszli na plac Farmaki i okrążyli całe miasteczko kończąc w tym samym miejscu.

Jak piszą uczestnicy - mimo niewielkiej ilości (30-40 osób) - przemarsz był widoczny a antyfaszystowskie hasła dotarły do dużej liczny mieszkańców mieszkańców.

Niepojęte jest, by człowiek musiał wstrzymywać oddech od momentu kiedy przekracza próg mieszkania, oglądał się za siebie idąc przez sąsiedztwo i wreszcie został zamordowany przed kamerami. Upadek, który miał miejsce na tym niewielkim kawałku ziemi jest niepojęty. Nie mieści się w głowie, jak można kogoś zlinczować, dźgnąć nożem, wyważyć mu drzwi, zamordować tylko dlatego, że przez przypadek ma ciemną skórę i urodził się kilka tysięcy kilometrów dalej.

To jest niezrozumiałe, ale prawdziwe. Rasistowski pogrom, który rozpoczął się pod pretekstem zabójstwa z zimną krwią 44 mężczyzny został przeprowadzony w harmonijnej kooperacji z policją i znanymi propaństwowcami z organizacji "Złoty Świt", przy przyzwoleniu części mieszkańców dzielnicy. Jest to - w rozumieniu dosłownym i tak strasznym, jak brzmi - esencja polityki migracyjnej ostatnich 20 lat, z tysiącami zamordowanych na granicach, podczas miejski "operacji czyszczących", z całym podporządkowywaniem i gwałtami i obiektach o eufemistycznej nazwie "centra medyczne" [obozy przetrzymywania imigrantów] i oraz na posterunkach policji. W obozach przymusowej pracy w Manolanda i wszędzie tam, gdzie istnieje społeczny rasizm potępiających spojrzeń na ulicy, społeczne wykluczenie i noże faszystów.

Problemy, z którymi borykają się zarówno miejscowi jak też migranci mają wspólne źródło wynikające ze strategii państwa i szefów którzy są odpowiedzialni za dewaluację naszego życia i wszystkich pracujących, którzy nasilają się wyzysk i duszącą społeczną kontrolę oraz szerzą podziały i wzajemną eksterminację pomiędzy wyzyskiwanymi. Dopóki nie dostrzeżemy wspólnego historycznego i klasowego wątku, który łączy miejscowych i imigrantów, dopóty stworzone sztuczne podziały nie zostaną zastąpione przez solidarność, życzliwość, zrozumienie, rozmowę, relacje wspólnotowe, wspólną walkę. Również dopóty nie zrozumiemy, że trwający atak jest zagrożeniem dla nas wszystkich - tak długo, jak nie zdamy sobie sprawy, że poniżenie osoby obok nas nie zakończy się tam, ale spadnie na nas z pełną mocą - do tego czasu barbarzyństwo i kanibalizm będzie udawało normalne życie.

Skłoty Patision 61 i Skaramanga

Oryginalna ulotka: occupiedlondon.org
Wersja angielska: occupiedlondon.org

W maju , 2011 r. w Moskwie organy zawiadomiły o tym , że w sprawie zabójstwa Ivana Hutorskovo pojawił się podejrzany - były działacz neonazistowskiej grupy "Объединенные Бригады - 88" (tłm. Zjednoczone Brygady) , 28-letni Aleksej Korshunov . W związki z tym że A. Korshunov jest również podejrzany w sprawie zabójstwa sędzi Moskiewskiego Sądu Narodowego ( Мосгорсуда ) - Edurda Chuvashova , sprawa została połączona w jedno dochodzenie. Podejrzany jest poszukiwany listem gończym. Mówi się o tym , ze opuścił on ter. Federacji Rosyjskiej i obecnie znajduje się na Ukrainie.

W OB - 88 , oprócz A. Korshunova działał również Nikita Tihonov , który 6 maja tego roku razem z Evgenią Xasis był skazany za zabójstwo Stanisława Markelova i Anastasii Baburovoj , a wcześniej był podejrzanym w sprawie zabójstwa antyfaszysty Aleksandra Ryuhina ( podejrzenia zostały zdjęte na podstawie tego , że , już posądzeni w tej sprawie w 2007 r. neonaziści nie przyznali Tihonova jako wspólnika) i Aleksander Parinov (Rymun) - trzeci podejrzany w sprawie zabójstwa Stanisława Markelova i Anastasii Baburovoj , a także jeden z podejrzanych w sprawie zabójstwa antyfaszysty Aleksandra Pyuhina . Rymun znajduje się w federalnej liście ściganych.

Hiszpański ruch wolnościowy w zarysie
Murray Bookchin

W porannych godzinach 18 lipca 1936, generał Francisco Franco ogłosił z Las Palmas w hiszpańskiej części Afryki Północnej pronunciamiento, które otwarcie rozpoczęło powstanie reakcyjnych oficerów hiszpańskich przeciwko legalnie wybranemu rządowi Frontu Ludowego w Madrycie.

Pronunciamiento Franco nie pozostawiało wątpliwości, iż w wypadku wygranej hiszpańskich generałów, parlamentarną republikę zastąpi autorytarne państwo, instytucjonalnie ukształtowane na podobieństwo podobnych reżimów w Niemczech i Włoszech. Siły frankistów – „Nacjonaliści”, jak sami się nazwali – pokazały wszystkie oznaki i ideologię ówczesnego ruchu faszystowskiego: salut wzniesioną ręką o otwartej dłoni, odwołanie się do filozofii porządku, obowiązku i posłuszeństwa, deklarację zaangażowania się w zniszczenie ruchu robotniczego i rozprawienie się z opozycją. Dla świata, konflikt zainicjowany przez hiszpańskich generałów wydawał się kolejnym klasycznym starciem pomiędzy „siłami faszyzmu” a „siłami demokracji”, które było tak powszechne w latach trzydziestych. To, co jednak odróżniało konflikt hiszpański od podobnych starć we Włoszech, Niemczech i Austrii, to ogromny opór, z jakim „siły demokracji” sprzeciwiły się hiszpańskiej armii.

Zapraszamy na XIII edycję antyfaszystowskiego turnieju piłkarskiego „GRAMY W PIŁKĘ NAWET W DESZCZ”.

Celem imprezy jest stworzenie przestrzeni do wymiany doświadczeń, integracji i możliwości zawarcia nowych znajomości ludzi związanych z ruchem antyfaszystowskim i anarchistycznym, ale nie tylko.

Dążymy do umacniania postaw antyfaszystowskich w lokalnym środowisku a także wśród licznych gości z innych miast i różnych środowisk biorących udział w imprezie. Mamy nadzieję że nasza impreza przyczyni się do nawiązania nowych i umocnienia starych kontaktów pomiędzy ośrodkami z różnych miast.

Podczas turnieju odbędzie się piknik antyfaszystowski z muzyką na żywo: VLV - hip hop Grudziądz (w składzie udziela się min. Tomczak http://www.youtube.com/watch?v=r0regeAi ... re=related ), oraz jeśli nie będzie problemów na granicy:) skład hiphopowy z Białorusi.

Ponadto jedzenie, napoje i inne atrakcje.

Turniej możecie współtworzyć też Wy.

Jeśli macie jakieś pomysły którymi chcielibyście urozmaicić imprezę (propozycja warsztatu, wystawy, wystawienie stoiska informacyjnego etc.) lub po prostu wziąć w nim udział jako drużyna to piszcie śmiało na e-meil kontaktowy. Zapewniamy dobrą zabawę i „jajcarskie” nagrody.

Turniej odbędzie się w Toruniu w dniu : 18 czerwca 2011 r (sobota), Start o 10.00

Wieczorem w Pilonie, ul. Bulwar Filadelfijski – liczne atrakcje; min. koncert:

EPILEPTIC WALK

http://www.myspace.com/epilepticwalk

CALM THE FIRE

http://www.myspace.com/calmthefire

CORE BALL

http://www.myspace.com/coreball

+after:

AWARIA ŻELAZKA

http://www.myspace.com/awariazelazka

Start koncertu ok. 20.00

Zgłoszenia drużyn i więcej szczegółów: turniejtorun@o2.pl

Zapraszamy !

Link do relacji z poprzedniej edycji: http://antifa.bzzz.net/site/index.php?o ... &Itemid=72

Na początku lat 90. antyfaszyzm był istotnym (o ile nie kluczowym) składnikiem doktryny ruchów radykalnej lewicy w Polsce. Taki stan rzeczy był w tamtym okresie charakterystyczny dla prawie całej Europy, gdzie od końca lat 70. wzrastała aktywność i liczebność ruchów skrajnie prawicowych. Gros demonstracji, spotkań dyskusyjnych i propagandy – zwłaszcza ruchu anarchistycznego (rozumianego tu jako część radykalnej lewicy, choć, z uwagi na początkowo silne wpływy libertarianizmu w polskim ruchu anarchistycznym, założenie takie może być nieco przesadzone) było poświęconych problematyce rozwoju organizacji odwołujących się czy to do radykalnego nacjonalizmu, czy do neonazimu.
Nie wdając się zbytnio w dywagacje na temat zasadności i celowości wyboru akurat takiego priorytetu, można powiedzieć, że w ówczesnej sytuacji przywiązywanie dużej wagi do tego typu aktywności było uzasadnione, zważywszy na fakt, że w tym czasie faszyści byli zarówno silni na ulicach, jak i zaczynali zdobywać także znaczenie w świecie oficjalnej polityki (wystarczy chociażby wymienić sukcesy wyborcze Le Pena we Francji, czy reorganizacje różnych rodzimych partii w stylu Polska Wspólnota Narodowa czy Narodowe Odrodzenie Polski, które w niektórych przypadkach były zdolne do nawiązania kontaktów z oficjalną prawicą).

Hitler z piekła rodem? Na ile wojskowe parady spalonych afrykańskim słońcem liberalnych Imperatorów – którzy równie śmiało zdobywali europejskie uniwersytety, zakładając tam katedry eugeniki – inspirowały młodego wówczas Adolfa? W końcu, w jakim stopniu przedwojenna tendencja kategoryzowania i hierarchizowania ludzi towarzyszy zdarzeniom, które dziś mają miejsce? Czy w dzisiejszych demokracjach możemy dopatrzyć się cech apartheidu?

kolektyw filmowy Globale, polska edycja Le Monde Diplomatique i Przegląd Anarchistyczny zapraszają na cykl dyskusji i filmów SHOWINIZM.
Debaty i projekcje odbędą się 13-14.05 (piątek-sobota) o godz. 18:00, w nowej przestrzeni autonomicznej Syrena – ul. Wilcza 30.

PIĄTEK 13

18:00 Film: Hitler w Namibii [europejski imperializm]
19:00 Debata: „Faszyzm w czasach demokracji” - spotkanie z redakcją Przeglądu Anarchistycznego wokół strategii antyfaszyzmu w Polsce i Europie.
20:30 Filmy: Calais, ostatnia granica [imigracja] + Spotyka góra swój cień [miasto-firma]

Teksty warte przeczytania przed dyskusją:

Grażyna Kubarczyk, „Polityczny antyfaszyzm?”

Jean Barrot „Faszyzm, antyfaszyzm"

Recenzja tekstu Barrota

SOBOTA 14

18:00 Film: Biały król [europejski imperializm]
19:30 Debata: „Europejskie korzenie hitleryzmu” - spotkanie z redakcją Le Monde Diplomatique wokół nowej książki Enzo Traverso, „Europejskie korzenie przemocy nazistowskiej”,
20:30 Film: Budrus [Palestyna]

teksty:

Traverso: „Europejskie korzenie nazizmu”

OPISY FILMÓW:

Calais, ostatnia granica

Dystans nie jest pojęciem ściśle geograficznym – zależy też od miejsca, które zajmujemy na drabinie społecznej. „Dla milionów wykluczonych i wyzyskiwanych, żaden dystans nie jest większy niż te kilka kroków przez granicę”.
Dla Brytyjczyków, francuskie Calais leżące tuż przy granicy, to miejsce gdzie mogą zrobić tańsze zakupy i zjeść smaczne frytki z cebulą. Tysiącom imigrantów z Afganistanu aż po Jamajkę, Calais jawi się zaś jako ostatni mur. Film stanowi unikalny zapis okresu, kiedy także Polacy dzielili los imigrantów z całego świata, zanim, po wstąpieniu do Unii, stali się gorliwymi strażnikami jej granic.

http://www.youtube.com/watch?v=j72w-gGZNC4

Spotyka góra swój cień

Integralną cechą Apartheidu były masowe eksmisje czarnej biedoty z wartościowych terenów miejskich. Dwadzieścia lat po zmianie reżimu, tuż przed mistrzostwami świata, odłączanie wody, podwyżki czynszów i eksmisje stały się w RPA codziennością. Aktywiści zaangażowani wcześniej w opór wobec apartheidu, założyli „kampanię przeciwko eksmisjom” - podłączając z powrotem podstawowe media, wspierając wykluczonych w walce z deweloperami, jednocześnie wskazują na szereg analogii pomiędzy nowym, dzikim kapitalizmem, a dawnymi czasami apartheidu.

http://www.youtube.com/watch?v=7yl57yk_YBQ

Biały król

Cieszą Pana dotacje unijne na nadrobienie zaległości komunizmu? No to mnie cieszy misja cywilizacyjna białego człowieka, głosi w jednym z wywiadów etatowy ekspert od „społeczeństw egzotycznych”, Wojciech Cejrowski. Rzadko wspomina się jednak, że stolica Unii Europejskiej pozbawiona byłaby Łuku Triumfalnego i innych symboli swej potęgi, gdyby nie obfite „dotacje” od swej kolonii w Afryce. Film Petera Bate'a to fascynująca podróż do Conradowskiego „Jądra Ciemności”, a zarazem jedna z nielicznych filmowych prób ukazania efektów, jakie przyniosła w Kongu, i w Afryce w ogóle, koncepcja „brzemienia białego człowieka”. Przedzierając się przez tony pamiętników kolonialnych i archiwalnych obrazów, reżyser rekonstruuje ambiwalentną sylwetkę panującego w owym czasie belgijskiego króla, Leopolda II, który, jako uznany filantrop, zagarnął w podziale Afryki kąsek 76-krotnie większy od Belgii, obwoławszy ów obóz pracy przymusowej „Wolnym Państwem Kongo”.

Autor filmu bezpretensjonalnie oddaje atmosferę panującą w okresie europejskiego imperializmu, zwracając słuszną rolę zdobiącym do dziś Brukselę pomnikom dawnego króla-humanisty, którego rządy przyniosły więcej ofiar niż wszystkie obozy nazistowskie razem wzięte. Film jest jednocześnie hołdem dla ówczesnych działaczy aktywnie walczących z imperialnym uciskiem, w tym dla polskiego pisarza, dziennikarza i aktywisty, Józefa Konrada Korzeniowskiego.

Budrus

Budrus, mała palestyńska wioska, w 2003 roku znalazła się w centrum uwagi całego świata za sprawą decyzji rządu izraelskiego, w myśl której wkrótce miała się rozpocząć budowa muru, anektującego połowę wioski. Pomysłowi sprzeciwili się mieszkańcy miejscowości. Mur, który ma zostać wzniesiony na ziemi, polach i plantacjach, może ich pozbawić środków do życia.

Wydarzenia te śledzi od ponad pięciu lat Julia Bacha. W swoim filmie skupia się na postaciach lokalnego działacza Ayeda Morrara i jego 15-letniej córki, Iltezam. To ich oczami oglądamy wszystkie sytuacje. Udało im się zaangażować w protest nie tylko rywalizujące ze sobą organizacje palestyńskie Hamas i Fatah, ale także namówić do udziału w pokojowych akcjach protestacyjnych setki obywateli izraelskich, Anarchistów Przeciwko Murowi oraz członków międzynarodowego ruchu na rzecz pokoju. Na te pokojowe manifestacje izraelscy żołnierze reagują jednak kulami.

http://www.justvision.org/budrus
http://www.youtube.com/watch?v=YQQ8F2W5eB0

Hitler w Namibii

Film jest jedną z nielicznych relacji ciemnej i zapomnianej karty historii kontynentu, kiedy to idea „supremacji białej rasy” kształtowała politykę zachodnich imperiów kolonialnych – to na jej tle powstawała terminologia nazizmu, w tym teoria Lebensraum, „przestrzeni do życia”. Ponad 30 lat przed wprowadzeniem owych idei w praktykę na gruncie europejskim, 75 proc. ludu Herero, rdzennych mieszkańców Namibii – najcenniejszej z kolonii niemieckiego imperium – padło ich ofiarą.

Namibia, ludobójstwo a II Rzesza jest zatem brakującym ogniwem ewolucji imperializmu: śledzi losy Herero, stanowiących – jak cała wówczas ludność Afryki, a później również „niechciane” społeczności Europy – przedmiot eksploatacji, a równocześnie badań, które miały na celu wskazać ich niższość wobec „rasy wybranej”. W końcu, film kreśli sylwetki wiernych prototypów architektów nazizmu, jak Eugen Fischer – idol i nauczyciel Josefa Mengele. Nie dziwi więc, że ujęcia ilustrujące tragiczną historię Namibii poprzedzone są kadrami z niemieckich obozów koncentracyjnych w Oświęcimiu.

W dniu 28 kwietnia, hiphopowy muzyk Andrei „Kuba” Krawczenko został aresztowany przez policję na uniwersytecie w Moskwie, gdzie miał właśnie zdawać egzaminy. Skutego, przewieziono go do komisariatu, a stamtąd został przetransportowany do syberyjskiego miasta Czita, skąd pochodzi.

Andrej został następnie przesłuchany w sprawie działaczy antyfaszystkowskich, którzy zostali oskarżeni o pobicie przez grupę lokalnych neonazistów. Pięciu antyfaszystom postawiono zarzuty "chuligaństwo".

Andrej przeniósł się do Moskwy we wrześniu. Nigdy nie był wezwany do sądu, tak więc nie było żadnej legalnej podstawy, by go aresztować. Moskiewski Anarchistyczny Czarny Krzyż mówi więc o "policyjnym porwaniu".

Andrej brał też udział w obozie antyatomowym w lecie 2007 r. w Angarsku, podczas którego doszło do zabójstwa jednego z aktywistów, Ilii Borodaenko. Wtedy, Andrej udzielał wywiadów w telewizji NTV.

Jak podała rosyjska agencja prasowa RIA Novosti, w dniu 28 kwietnia został ogłoszony wyrok na osoby oskarżone o zabójstwo Stanisława Markełowa i Anastazji Baburowej, do którego doszło w styczniu 2009 r. Pisaliśmy o tym wtedy w artykule: Moskwa: Zabito dwoje anarchistów.

Skazanymi są nacjonaliści Eugen Chasis i Nikita Tichonow. Sąd nie zgodził się na łagodne potraktowanie oskarżonych. Sędziowie przysięgli uznali oboje oskarżonych za winnych zabójstwa i współdziałania w zabójstwie, a również nielegalnego handlu bronią i używania sfałszowanych dokumentów.

Według śledczych, motywem morderstwa była praca Stanisława, który był prawnikiem, na rzecz więzionych antyfaszystów. Tichonow i Chasis zostali aresztowani w listopadzie 2009 r. Oboje nie przyznali się do zabójstwa. Prawnicy skazanych zamierzają odwoływać się od wyroku. Następne posiedzenie sądu odbędzie się w moskiewskim Sądzie Rejonowym w dniu 5 maja b.r.

Wczoraj po południu odbył się w Opolu zapowiedziany przemarsz Obozu Narodowo Radykalnego. Zgodnie z planem przy końcowej stacji krótkiego marszu, pod pomnikiem nieopodal Pl. Wolności, zgromadzili się kontr manifestanci z koalicji „Opole Bez Uprzedzeń”.

Ponad 100 nacjonalistów, dzierżących w dłoniach polskie flagi, przemaszerowało w ostatniej chwili zmienioną trasą spod katedry, pod pomnik „Bóg, Honor Ojczyzna”. Skandowali hasła o „wielkiej” Polsce, katolicyzmie, nie obyło się również bez nieodłącznych dla tej organizacji haseł homofobicznych. Tymczasem na odbywającej się w bezpośrednim sąsiedztwie kontr manifestacji trwały przemówienia aktywistów oraz występy artystyczne. Stojący w pierwszej linii blok zamaskowanych, ubranych na czarno osób skandował hasła „Cała Polska antyfaszystowska”, „Opole bez uprzedzeń”, „Cała Polska się z was śmieje”. Po mniej więcej godzinie obie demonstracje rozwiązano. Część uczestników kontr manifestacji udała się na miejscowy squat, gdzie czekała na nich ciepła wegańska zupa. Niestety planowany koncert zespołu AJKS nie wypalił, jednak większość osób pozostała do wieczora, kiedy to na squat’cie odbywał się afterparty po imprezie „Ulica Kultury” z występami Dj’ów.