Dyskryminacja

W tym odcinku Altergodziny postaramy się odpowiedzieć na pytanie czy potrzebne są nam związki partnerskie. W ramach ruchów LGBT i ruchu Queer oraz lewicowych ruchów społecznych toczy się dyskusja nad tym, jaki status powinny mieć działania na rzecz zalegalizowania związków partnerskich: czy związane z nimi postulaty wpisują się w logikę współczesnego zarządzania populacją i seksualnością? Czy może są one niezbędną podstawą demokratyzacji życia?

ALTERGODZINA - o związkach partnerskich [mp3]

Na te i kilka innych pytań postarają się odpowiedzieć nasi goście: Tomasz Jarymowicz - filozof polityczny oraz Mirka Makuchowska - działaczka Kampanii Przeciw Homofonii.

1,5 mln pracownic największej amerykańskiej sieci handlowej Wal Mart złożyło pozew zbiorowy przeciwko firmie. Kobiety domagały się odszkodowania, ponieważ czuły się w firmie dyskryminowane – zarzucały pracodawcy, że zarabiały mniej niż mężczyźni i rzadziej awansowały. Ich roszczenia względem firmy wynosiły miliardy dolarów.

Amerykański Sąd najwyższy pozew jednak odrzucił. Sędziowie argumentowali, że pracownice Wal-Martu nie mogą wspólnie skarżyć swojego pracodawcy. Powód? Kobiety pracowały w 3400 różnych sklepach, na odmiennych stanowiskach, z różnymi kierownikami. Sąd uznał, że panie nie mają ze sobą wystarczająco wiele wspólnego, by razem występować jako strona w procesie.

- Uważam, że jest to zwycięstwo dużych firm, ponieważ moim zdaniem z decyzji sądu wynika po części, że istnieją firmy zbyt duże, by pociągnąć je do odpowiedzialności na jednym forum za tego typu praktyki - oświadczył prawnik kobiet Joseph Sellers.

Panie zapowiadają jednak, że to nie koniec. Zdaniem Sellersa obecnie pracownice Wal Martu sprawdzają możliwość wniesienia zbiorowych pozwów przez mniejsze grupy kobiet lub skarg indywidualnych.

W Indiach przygotowywana jest ustawa, która ma ukrócić wyroki śmierci wydawane na osoby, które zawierają małżeństwa poza kastą, do której przynależą. Wyroki śmierci przez ukamieniowanie są wydawane przez rady starszych, tzw. „Panczajaty”, które są niezależną od rządu instytucją władzy w tradycyjnych społecznościach.

Proponowane zmiany legislacyjne nie rozszerzają zapisów kodeksu karnego o tzw. „zabójstwa honorowe”, ale wprowadzają ograniczenia na dozwolone działania Panczajatów. Według nowych przepisów, zdelegalizowane zostaną zebrania, których celem będzie wprowadzenie bojkotu społecznego, zmuszenie do wyjazdu lub planowanie zabójstwa wobec osób które dokonały małżeństw poza swoją kastą. Każdy kto bierze udział w takich zebraniach zostanie uznany za osobę działającą w intencji ograniczenia wolności lub odebrania życia. Przewidywana jest za to kara pozbawienia wolności od 3 do 5 lat i grzywna.

Zwolennicy systemu Panczajatów wskazują na to, że jest to demokratyczna instytucja ugruntowana w tradycji stanów na północy Indii i służy do rozwiązywania lokalnych sporów.

ALTERGODZINA - audycja społecznie zaangażowana

UWAGA ZMINANA: W każdą środę o godz. 21:00
w Akademickim Radiu LUZ w Internecie
(www.radioluz.pwr.wroc.pl) i we Wrocławiu na 91,6 FM

W dzisiejszej Altergodzinie postaramy się odpowiedzieć na pytanie czy potrzebne są nam związki partnerskie. W ramach ruchów LGBT i ruchu Queer oraz lewicowych ruchów społecznych toczy się dyskusja nad tym, jaki status powinny mieć działania na rzecz zalegalizowania związków partnerskich: czy związane z nimi postulaty wpisują się w logikę współczesnego zarządzania populacją i seksualnością? Czy może są one niezbędną podstawą demokratyzacji życia?

Międzynarodowa Organizacja Pracy (ILO) donosi o milionach dzieci zmuszanych do niebezpiecznej pracy na polach bawełny w Uzbekistanie. Związki zawodowe szacują, że w roku 2010 około 2 milionów dzieci, w wieku od 10 do 16 lat było zmuszanych do niebezpiecznej pracy w szkodliwych warunkach, z koniecznością podnoszenia ciężarów i w otoczeniu oparów pestycydów. Były narażone na częste wysypki, choroby układu oddechowego, zapalenia opon mózgowych i wątroby. MOP (ILO) informuje również, że rodziny dzieci które odmówiły pracy zostawały karane przez rząd sankcjami, np. zniesieniem pomocy społecznej i odcięciem gazu i elektryczności.

Organizacje związkowe wzywają rząd Uzbekistanu do poszanowania podstawowych praw pracowniczych oraz zapowiadają powołanie komisji pod nadzorem ILO, która sprawdzi przestrzeganie tych praw podczas następnych zbiorów – poinformowała dziś Generalna Sekretarz ITUC, Sharan Burrow. W związku z tym, że Uzbekistan jest jednym z największych eksporterów bawełny, Burrow zwróciła się do koncernów odzieżowych o sprawdzanie pochodzenia surowców wykorzystywanych w produkcji.

W sobotę odbyła się w Gorzowie akcja ulotkowa w ramach kampanii - "Praca czasowa dyskryminacja stała". Wzięli w niej udział aktywiści z Lewicowej Alternatywy, ZZ Inicjatywa Pracownicza jak i osoby nie zrzeszone. Pomimo upałów rozdanych zostało kilkaset ulotek z informacją o tym czym grozi praca na tzw "śmieciowych umowach", czy przez agencje pracy - co akurat jest szczególnie ważne w mieście w którym głównym pracodawcą jest firma "TPV Displays" w którym to zakładzie zatrudnionych jest około 1500 osób, z czego większą część stanowią pracownicy agencyjni, podobnie dzieje się w drugim co do wielkości w "specjalnej strefie ekonomicznej" zakładzie "Faurecia".

Późnym popołudniem zorganizowany został również pokaz filmu „Wielkie sprzątanie u podwykonawców” (Francja, 2008) opowiadający o strajku sprzątaczek zatrudnianych przez podwykonawcę sieci hoteli Accor.

Lokalni aktywiści już zapowiedzieli kolejne akcje ulotkowe.

W Grecji miała miejsce demonstracja antyfaszystowska w niewielkim miasteczku Nafpaktos (znanym z historii pod nazwą Lepanto). Ma ona związek z wystąpieniami rasistowskimi oraz ateńskim pogromem imigrantów. Zbiórka miała miejsce w porcie, skąd ludzie przeszli na plac Farmaki i okrążyli całe miasteczko kończąc w tym samym miejscu.

Jak piszą uczestnicy - mimo niewielkiej ilości (30-40 osób) - przemarsz był widoczny a antyfaszystowskie hasła dotarły do dużej liczny mieszkańców mieszkańców.

Statek z 61 uchodźcami zatonął na morzu Śródziemnym po odmówieniu mu pomocy. Kilka dni temu przemycający uchodźców statek płynący z Afryki do Europy uległ awarii i zaczął nabierać wodę. Przez kilkanaście godzin nadawał sygnał SOS licząc na pomoc okrętów NATO, które odbywały niedaleko miejsca awarii manewry.

Najbliżej znajdował się polski okręt wojennych wchodzący w skład floty patrolowej, który mimo odebrania sygnału nie podjął akcji ratunkowej. W wyniku tych działań utonęli wszyscy znajdujący się na statku uchodźcy. Według prawa międzynarodowego odmowa udzielenia pomocy tonącym jest przestępstwem.

Notka od redakcji: Źródłem informacji jest radio TOK FM. Nie mamy jednak pewności, czy wiadomość nie dotyczy faktycznie wydarzenia sprzed miesiąca, kiedy to najprawdopodobniej francuski lotniskowiec Clemenceau odmówił pomocy uchodźcom na morzu, w wyniku czego zginęli. Możliwą pomyłkę dziennikarzy TOK FM sugeruje identyczna liczba ofiar: 61.

Niepojęte jest, by człowiek musiał wstrzymywać oddech od momentu kiedy przekracza próg mieszkania, oglądał się za siebie idąc przez sąsiedztwo i wreszcie został zamordowany przed kamerami. Upadek, który miał miejsce na tym niewielkim kawałku ziemi jest niepojęty. Nie mieści się w głowie, jak można kogoś zlinczować, dźgnąć nożem, wyważyć mu drzwi, zamordować tylko dlatego, że przez przypadek ma ciemną skórę i urodził się kilka tysięcy kilometrów dalej.

To jest niezrozumiałe, ale prawdziwe. Rasistowski pogrom, który rozpoczął się pod pretekstem zabójstwa z zimną krwią 44 mężczyzny został przeprowadzony w harmonijnej kooperacji z policją i znanymi propaństwowcami z organizacji "Złoty Świt", przy przyzwoleniu części mieszkańców dzielnicy. Jest to - w rozumieniu dosłownym i tak strasznym, jak brzmi - esencja polityki migracyjnej ostatnich 20 lat, z tysiącami zamordowanych na granicach, podczas miejski "operacji czyszczących", z całym podporządkowywaniem i gwałtami i obiektach o eufemistycznej nazwie "centra medyczne" [obozy przetrzymywania imigrantów] i oraz na posterunkach policji. W obozach przymusowej pracy w Manolanda i wszędzie tam, gdzie istnieje społeczny rasizm potępiających spojrzeń na ulicy, społeczne wykluczenie i noże faszystów.

Problemy, z którymi borykają się zarówno miejscowi jak też migranci mają wspólne źródło wynikające ze strategii państwa i szefów którzy są odpowiedzialni za dewaluację naszego życia i wszystkich pracujących, którzy nasilają się wyzysk i duszącą społeczną kontrolę oraz szerzą podziały i wzajemną eksterminację pomiędzy wyzyskiwanymi. Dopóki nie dostrzeżemy wspólnego historycznego i klasowego wątku, który łączy miejscowych i imigrantów, dopóty stworzone sztuczne podziały nie zostaną zastąpione przez solidarność, życzliwość, zrozumienie, rozmowę, relacje wspólnotowe, wspólną walkę. Również dopóty nie zrozumiemy, że trwający atak jest zagrożeniem dla nas wszystkich - tak długo, jak nie zdamy sobie sprawy, że poniżenie osoby obok nas nie zakończy się tam, ale spadnie na nas z pełną mocą - do tego czasu barbarzyństwo i kanibalizm będzie udawało normalne życie.

Skłoty Patision 61 i Skaramanga

Oryginalna ulotka: occupiedlondon.org
Wersja angielska: occupiedlondon.org

Tegoroczny Marsz Równości w Krakowie odbędzie się 21 maja (sobota).

Ruszamy z Placu Wolnica o godzinie 14.00 – zapraszamy!

W ciągu trzech dni dochodziło w Grecji do brutalnych ataków nacjonalistycznych tłumów na ciemnoskórych imigrantów w Atenach. Według przedstawicieli mniejszości Pakistańskiej, ponad 100 osób pochodzenia azjatyckiego i afrykańskiego zostało zaatakowanych w czwartek, z inspiracji ultranacjonalistycznych środowisk.

Kilkuset bojówkarzy ścigało imigrantów ulicami i biło ich kijami bejsbolowymi. Około 17 imigrantów zostało hospitalizowanych, a dziesiątki sklepów imigrantów zostały splądrowane, przy biernej postawie policji. Imigrant z Bangladeszu został śmiertelnie ranny nożem w centrum Aten.

Rzecznik greckiego rządu potępił ataki na imigrantów, jednak przyłączył się do narracji łączącej imigrantów z przestępczością: „Obywatele mają rację, że są sfrustrowani przestępczością. Ale nikt nie ma może brać prawa w swoje ręce". Rząd zdaje się uważać, że sam jest uprawniony do siłowego rozwiązania „problemu” imigrantów.

Poniżej, wideo z zajść.

W środę duński minister finansów Claus Hjort Frederiksen oświadczył, że jego kraj – pod pretekstem walki z przestępczością - zamierza przywrócić kontrole celne na swych granicach z Niemcami i Szwecją. Dania należy do obejmującego 22 kraje układu z Schengen, który teoretycznie powinien gwarantować swobodę przemieszczania się osób na wewnętrznych granicach tego obszaru. To efekt zawarcia przez liberalno-konserwatywny rząd Danii umowy politycznej ze skrajną prawicą.

Ministrowie spraw wewnętrznych - na zamkniętym posiedzeniu w Brukseli - poparli w czwartek opcję przywrócenia "w wyjątkowych okolicznościach" czasowych kontroli na wewnętrznych granicach Schengen. Ta propozycja zostanie przedyskutowana 24 czerwca w Parlamencie Europejskim, gdzie na pewno wywoła kontrowersje. Ostatnio Francja zamknęła tymczasowo przejazd kolejowy na granicy z Włochami.

Szwajcaria powinna przywrócić kontrole na granicach, żeby ograniczyć imigrację, a może nawet wystąpić z Schengen - powiedział w wywiadzie dla Reutersa wiceprzewodniczący faszyzującej Szwajcarskiej Partii Ludowej (SVP), były minister sprawiedliwości Christoph Blocher. (PAP)

Od 27 kwietnia Christiania była zamknięta dla odwiedzających. Mieszkańcy zdecydowali się na taki ruch w ramach protestu przeciwko polityce rządu próbującego zmusić ich do zrezygnowania z kolektywnej własności terenów Christianii i tzw. unormowania prawa własności, czyli odsprzedania kawałków ziemi indywidualnym nabywcom. Na ulotce informacyjnej można przeczytać:

„Próbowaliśmy wynegocjować legalne prawo, które chroniłoby wartości, z których jesteśmy dumni. Uważamy, iż ultimatum, jakie otrzymaliśmy od duńskiego rządu, dotyczące podziału Christianii i sprzedaży ziemi, będzie oznaczało zniszczenie otwartej, samorządnej, eksperymentalnej i społecznie inkluzywnej Christianii, jaką znamy. (…) Mamy nadzieję, że przyłączycie się do nas w próbach znalezienia drogi przez prawa, ekonomię i biurokrację – drogi, która zapewni, że twórcza i żywa Christiania pozostanie żywa.”

Wczoraj wieczorem, w miejscowości Gyoengyoespata na północy Węgier, doszło do gwałtownych starć między żyjącymi w okolicy Romami a członkami skrajnej prawicy. W potyczkach rannych zostało co najmniej 5 osób, wiele aresztowano. Okolicę miasta otoczyły oddziały specjalne policji węgierskiej. Powodem ataków nacjonalistów najprawdopodobniej znów były pobudki rasistowskie.

W Gyoengyoespata konflikt między Romami a prawicowymi radykałami narasta od wielu tygodni. Przed wielkanocnym weekendem ewakuowano stamtąd ponad 300 romskich kobiet i dzieci z obawy przed ekstremistami ze stowarzyszenia Vederoe, którzy w Gyoengyoespata chcieli przeprowadzić ćwiczenia paramilitarne. Wówczas policja nie zezwoliła na ćwiczenia bojowe i romskie rodziny wróciły do swoich domów.

Wśród napastników, którzy we wtorek wieczorem zaatakowali Romów, byli także członkowie Vederoe. W marcu tego roku inna skrajnie prawicowa grupa zorganizowała przemarsze przez Gyoengyoespatę, siejąc strach wśród miejscowych Romów.

Pod długim procesie, który trwał cztery lata, czterech aktywistów z Porto w Portugalii, oskarżonych o zniesławienie przez portugalską Straż Graniczną (SEF) zostało uniewinnionych. Sprawa zaczęła się w 2006 r., gdy Straż Graniczna została obarczona odpowiedzialnością za doprowadzenie do śmierci Ahmeda Husseina, pracownika z Pakistanu, który popełnił samobójstwo, gdy odmówiono mu prawa pobytu w Portugalii. Jedną z osób, która została oskarżona o zniesławienie Straży Granicznej, był członek portugalskiej sekcji MSP.

W maju 2006 r., pakistańscy pracownicy z Porto poskarżyli się na sposób potraktowania Ahmeda Husseina przez SEF. Hussein, żonaty ojciec dwóch dzieci, legalnie przebywał w Portugalii przez 5 lat. Jak wiele tysięcy innych pracowników, należał do pracowników tymczasowych o niepewnym zatrudnieniu. SEF wymagała od niego, by udowodnił, że posiada roczny dochód powyżej 5400 euro. W innym przypadku, SEF nie zamierzała przedłużyć mu pozwolenia na pobyt. Hussein argumentował, że wielu Portugalczyków nie zarabia tyle. Napisał też do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z żądaniem zwrócenia wpłaconych przez niego składek, by mógł wrócić do swojego kraju. Został jednak wyśmiany. Zagrożono mu deportacją. Po tym doświadczeniu, Hussein popadł w depresję i popełnił samobójstwo skacząc z mostu.