Kraj

Mieszkańcy kontenerów socjalnych przy ul. Średzkiej mówią, że teraz już wiedzą, jak wygląda piekło. Bo o ile zimą zawsze można założyć jeszcze jeden sweter, kurtkę czy dodatkową parę skarpet, tak latem w zbudowanych z blachy kontenerach ucieczki przed upałem nie ma.

Kontenery socjalne, w których lokowani mieli być tzw. „trudni“ lokatorzy po eksmisjach, budziły kontrowersje zanim jeszcze stanęły. Wśród wielu zarzutów pod adresem Zarządu Komunalnych Zasobów Lokalowych, który zdecydował się na takie rozwiązanie, padały także te dotyczące podatności blaszanych kontenerów na warunki atmosferyczne. Wtedy jednak skupiano się głównie na zimie i ogrzewaniu na prąd. Mało kto zwrócił uwagę na zagrożenia, jakie niesie ze sobą lato. Bo latem w kontenerze socjalnym jest jak w rozgrzanym samochodzie.

Staraliśmy się sobie radzić zostawiając otwarte drzwi i okno na przestrzał, tak, żeby zrobić przeciąg. Ale to niewiele pomagało. Nie wiem jaka temperatura panowała w środku, ale z pewnością było to grubo powyżej czterdziestu stopni – opowiada pan Adam, lokator kontenerów. Na początku sierpnia jeden z lokatorów zmierzył temperaturę na zewnątrz. Było 45 stopni w słońcu. – A wewnątrz jeszcze goręcej – mówi pan Bogdan. On jeden nie mógł zostawiać otwartych drzwi – cierpi na nerwicę natręctw. Przez całe upały usiłował spać w szczelnie zamkniętym blaszanym kontenerze.

W dniu 9 sierpnia w Muzeum Powstania Warszawskiego odbyła się konferencja zorganizowana przez Związek Syndykalistów Polski, pod tytułem „Syndykaliści w Powstaniu Warszawskim”. Celem konferencji było przybliżenie szerszej publiczności mało znanej działalności syndykalistów podczas Powstania Warszawskiego, także na tle walki z hitleryzmem w Europie. Konferencja była podzielona na część faktograficzną, prezentację obrony Starego Miasta, sylwetek najważniejszych powstańców związanych z ideą syndykalizmu, oporu organizacji syndykalistycznych na terenie Polski oraz Europy, oraz na część teoretyczną, gdzie zaprezentowane były korzenie myśli syndykalistycznej w Polsce oraz analiza faszyzmu/nazizmu w dorobku teoretyków syndykalistycznych.

Konferencję prowadził dr Szymon Niedziela, historyk, Uniwersytet Warszawski, szef przewodników Muzeum Powstania Warszawskiego. Wygłosił on też pierwszy wykład dotyczący działalności 104 Kompanii Związku Syndykalistów Polskich. W bardzo żywy i interesujący sposób przedstawił on nie tylko działania bojowe kompanii przeciw nazistowskim okupantom, ale także prowadzenie kuchni polowej i dożywianie ludności i działalność wydawniczą. Opowiedział o konfliktach między dowództwem AK a syndykalistami, który objawiał się nie informowaniem syndykalistów o decyzji o wybuchu powstania, oraz decyzji, by jako ostatni pozostali na barykadach broniąc Starego Miasta, podczas gdy reszta oddziałów była ewakuowana, co naraziło ich na ogromne straty. Konflikt związany był również z czarno-czerwonymi barwami opasek stosowanych przez syndykalistów w miejsce biało-czerwonych.

Wbrew pozorom celem Solidarności nie było wprowadzenie kapitalizmu czy „obalenie komuny”, ale realizacja 21 (i to socjalistycznych postulatów). Jako prosty chłopak zobaczę co zawdzięczam wspaniałej transformacji, jak owe postulaty mają się do dzisiejszych realiów.

1. Akceptacja niezależnych od partii i pracodawców wolnych związków zawodowych, wynikająca z ratyfikowanej przez PRL Konwencji nr 87 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej wolności związkowych.

To powodzenia. Po pierwsze dostańcie umowę o pracę, a potem spróbujcie założyć związek zawodowy. Dzisiejsze prawko jest tak nieaktualne, że dla szarego pracownika założenie związku jest praktycznie niemożliwe do zrealizowania, szczególnie w mniejszych zakładach, którymi polska podobno stoi.

2. Zagwarantowanie prawa do strajku oraz bezpieczeństwa strajkującym i osobom wspomagającym.

Lockout na porządku dziennym. Władze związkowe nie wydają zgody na strajk, pomimo pozytywnego wyniku referendum.

3. Przestrzegać zagwarantowaną w Konstytucji PRL wolność słowa, druku, publikacji, a tym samym nie represjonować niezależnych wydawnictw oraz udostępnić środki masowego przekazu dla przedstawicieli wszystkich wyznań.

Wiadomo, dlatego jako związek zawodowy należy uczestniczyć w wiecach TV-Trwam, która rzekomo jest dyskryminowana.

4. a) przywrócić do poprzednich praw: – ludzi zwolnionych z pracy po strajkach w 1970 i 1976, – studentów wydalonych z uczelni za przekonania,
b) zwolnić wszystkich więźniów politycznych (w tym Edmunda Zadrożyńskiego, Jana Kozłowskiego, Marka Kozłowskiego),
c) znieść represje za przekonania.
5. Podać w środkach masowego przekazu informację o utworzeniu Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego oraz publikować jego żądania.
6. Podjąć realne działania mające na celu wyprowadzenie kraju z sytuacji kryzysowej poprzez:
a) podawanie do publicznej wiadomości pełnej informacji o sytuacji społeczno-gospodarczej,
b) umożliwienie wszystkim środowiskom i warstwom społecznym uczestniczenie w dyskusji nad programem reform.

Jak wiadomo, wszelkie decyzje, jak na przykład 'rewitalizacja' nadodrza czy budowa miejskiego stadionu były poddane szerokim konsultacją społecznym...

A tak poważnie nie pamiętam, żeby cokolwiek było z kimkolwiek konsultowane.

7. Wypłacić wszystkim pracownikom biorącym udział w strajku wynagrodzenie za okres strajku jak za urlop wypoczynkowy z funduszu CRZZ.

Wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy? Przecież dzisiaj tego nie ma. Elastyczny kodeks pracy. Umowy śmieciowe i zerowe efektywnie eliminują problem wynagrodzenia za okres urlopu.

8. Podnieść wynagrodzenie zasadnicze każdego pracownika o 2000 zł na miesiąc jako rekompensatę dotychczasowego wzrostu cen.

U nas ceny rosną a wynagrodzenia spadają.

9. Zagwarantować automatyczny wzrost płac równolegle do wzrostu cen i spadku wartości pieniądza.

Przecież takie coś zepsułoby rynek, który przecież zajebiście wszystko reguluje.

10. Realizować pełne zaopatrzenie rynku wewnętrznego w artykuły żywnościowe, a eksportować tylko i wyłącznie nadwyżki.

Tutaj się udało. Niczego w sklepach nie brakuje. Tylko iść i kupować. Ciekawe tylko za co

11. Wprowadzić na mięso i przetwory kartki – bony żywnościowe (do czasu opanowania sytuacji na rynku).
12. Znieść ceny komercyjne i sprzedaż za dewizy w tzw. eksporcie wewnętrznym.
13. Wprowadzić zasady doboru kadry kierowniczej na zasadach kwalifikacji, a nie przynależności partyjnej, oraz znieść przywileje MO, SB i aparatu partyjnego poprzez: zrównanie zasiłków rodzinnych, zlikwidowanie specjalnej sprzedaży itp.

Zasiłków rodzinnych też już praktycznie nie ma.

14. Obniżyć wiek emerytalny dla kobiet do 50 lat, a dla mężczyzn do lat 55 lub [zaliczyć] przepracowanie w PRL 30 lat dla kobiet i 35 lat dla mężczyzn bez względu na wiek.

Przyznam, że to mój ulubiony punkt. Wywalczyli wydłużenie wieku emerytalnego o 17 lat dla kobiet i 12 dla mężczyzn,

15. Zrównać renty i emerytury starego portfela do poziomu aktualnie wypłacanych.

16. Poprawić warunki pracy służby zdrowia, co zapewni pełną opiekę medyczną osobom pracującym.

Każdy chyba wie jak nasza służba zdrowia działa. A z tym ubezpieczeniem dla pracujących też różnie bywa ze względu na umowy o dzieło naprzykład

17. Zapewnić odpowiednią liczbę miejsc w żłobkach i przedszkolach dla dzieci kobiet pracujących.

I tutaj chyba niczego nie udało się wywalczyć

18. Wprowadzić urlop macierzyński płatny przez okres trzech lat na wychowanie dziecka.

Urlop macierzyński? Co to jest? No chyba, że któraś z pań jest jedną z nielicznych szczęściar pracujących na etat.

19. Skrócić czas oczekiwania na mieszkanie.

W wolnym rynku mieszkań już nie rozdają. Można je sobie skredytować na 40 lat, o ile ma się szczęście. Jednak 'za komuny' było lepiej. Przynajmniej pod tym względem.

20. Podnieść diety z 40 zł do 100 zł i dodatek za rozłąkę.

Dodatek za rozłąkę? Jak żyję o tym nie słyszałem

21. Wprowadzić wszystkie soboty wolne od pracy. Pracownikom w ruchu ciągłym i systemie 4-brygadowym brak wolnych sobót zrekompensować zwiększonym wymiarem urlopu wypoczynkowego lub innymi płatnymi dniami wolnymi od pracy.

Udało się, nie pracujemy w sobotę! No chyba, że pracodawca sobie tego zażyczy.

Teraz zaczynam rozumieć starszych ludzi powtarzających "za komuny było lepiej"
Jak widać większość postulatów 'S' nie została zrealizowana do dziś. Transformacja stała się jedneak faktem. Szkoda tylko, że nie w tę stronę co trzeba...

Jak donoszą pracownicy Agencji Zatrudnienia Full Job zrzeszeni w ZSP, agencja nie płaci wynagrodzeń swoim pracownikom. Tym razem ofiarami matactw kierownictwa firmy są osoby świadczące (w ramach zatrudnienia na umowy o dzieło w FJ) usługi kurierskie dla firmy Direct Post. Pracownicy jak dotąd nie otrzymali należnych wynagrodzeń za czerwiec.

Full Job podaje różne, często sprzeczne powody tego opóźnienia. Początkowo zatrudnieni usłyszeli, że pieniądze nie zostały wypłacone, ponieważ agencja nie otrzymała należności od zleceniodawcy czyli Direct Post. Taka metoda oszukiwania pracowników, odsyłania "Od Annasza do Kajfasza" jest normą w agencjach pośrednictwa pracy. Jednak w tym przypadku hochsztaplerzy okazali się wyjątkowymi nieudacznikami.

W dniu 2 sierpnia pod biurem agencji Impuls odbyła się kolejna akcja protestacyjna zorganizowana przez Związek Syndykalistów Polski. Impuls nie płaci wynagrodzeń swoim pracownikom, ani nawet nie informuje ich, kiedy otrzymają wynagrodzenia. Tym razem, do protestujących wyszedł jeden z szefów i fizycznie zaatakował jednego z protestujących, który przemawiał przez megafon, po czym ukrył się w biurze i wezwał policję. Szef zeznał policjantom, że sam został uderzony.

Pracodawca był bardzo zdenerwowany rzekomymi "kłamstwami", o jego firmie, czyli informowaniu opinii publicznej o braku płatności. Przechodzący pracownicy wyrazili dosadnie swoje zdanie o tej firmie, gdyż sami lub ich znajomi pracowali kiedyś dla Impulsu. Jedna kobieta, której syn jest byłym pracownikiem Impulsu, weszła na górę by skonfrontować szefa. Jej syn otrzymał wypłatę spóźnioną o 4 miesiące i tylko dlatego, że wciąż przychodziła do biura robić awantury i zapowiadała założenie sprawy. Szef powtarzał w kółko, że to są "kłamstwa" (bo zapłacił 4 miesiące po terminie).

Widać, że akcje denerwują szefostwo Impulsu. Jednak jest jasne, że protest musi być dalej eskalowany, gdyż kierownictwo firmy najwyraźniej pozbawione jest jakiejkolwiek przyzwoitości, a wciąż nie brakuje zdesperowanych ludzi godzących się na wszystko i nie umiejących się organizować. Bez organizacji i akcji bezpośredniej, pracownicy są zdani na niełaskę szefów-złodziejów.

2 sierpnia Prezydent podpisał nowelizację Kodeksu Pracy. Nowelizacja likwiduje gwarancję 8-godz. dnia pracy. Przewiduje wydłużenie okresu rozliczeniowego do 12 miesięcy i uelastycznienie czasu pracy co może doprowadzić do powtarzających się dniówki po 12 godzin. Będzie to także oznaczać redukcję czy likwidację płatnych nadgodzin.

W tym roku, aby przełamać impas i dać skuteczną kontrę środowiskom prawicowym, które próbują zawłaszczać pamięć o Powstaniu Warszawskim uczestnicy Federacji Anarchistycznej ze Szczecina przeprowadzili akcję upamiętniającą to wydarzenie. Dokładnie minutę po godzinie 17, gdy tylko skończyły wyć syreny, rozstawiliśmy się z transparentem w jednym z najbardziej ruchliwych punktów miasta.

Zaczęliśmy rozdawać wydaną z tej okazji okolicznościową gazetę oraz reprinty syndykalistycznych gazet z Powstania Warszawskiego. Celem akcji było przywrócenie pamięci anarchistów i syndykalistów biorących udział w Powstaniu oraz podkreślenie faktu, że powstańcy reprezentowali różnorodne nurty polityczne.

Jutro w sądzie w Warszawie odbędzie się sprawa przeciw firmie Impel. Czy właściciele sprzedali jedną z należących do nich firm, aby uniknąć roszczeń pracowników?

Jutro pracownicy, którzy pracowali przy sprzątaniu samolotów LOTu będą walczyć w sądzie. Dążą do tego, by sąd orzekł, czy Impel działał w złej wierze sprzedając firmę Impel Airport Services, która została sądownie uznana za ich pracodawcę.

Wszystko zaczęło od tego, że Impel Cleaning dostał kontrakt na sprzątanie samolotów. Praca ta wykonała wcześniej Lot Grounds Services. Pracownicy zostali przekazane do Impel Cleaning. Potem do firmy Impel Airport Services.

Nieco później, kontrakt na sprzątanie samolotów przejął nowo-powstałą spółka, Lot Services. Impel Airport Services przekazał pracownikom, aby stawili się do pracy w Lot Services, ale ta spółka oznajmiła, że nie przyjmie tych pracowników. Firma Impel Airport Services twierdziła, że Lot Services ma obowiązek ich przyjąć i że IAS nie jest ich pracodawcą. Pracownicy nie dostali żadnego wypowiedzenia.

Dwie grupy pracowników poszły do sądu, aby ustalić kto jest pracodawcą. W pierwszej sprawie, sąd uznał za pracodawcę firmę Impel Airport Services.

Impel utworzył nową spółkę – Impel Airport Partner. To oni teraz mają kontrakty, sprzęt, aktywa, pracowników... a spółka Impel Airport Services została „sprzedana”. Teraz nazywa się SEISO – ma ten sam numer KRS jak Impel Airport Services. Co ciekawe, firma Impel Airport Services wcześniej figurowała jako SEISO.
Podczas rozpraw drugiej grupy pracowników, właściciel SEISO pojawił się i powiedział, że jeśli sąd uzna Impel Airport Services jako pracodawcę, ogłosi upadłość. I tak właśnie się stało.

Firma Impel korzysta z takich sposobów, aby uniknąć odpowiedzialności wobec pracowników i zwiększyć swoje zyski. Jak się okazuje, z takich manewrów korzystają nie po raz pierwszy.

Solidarni przeciw wyzyskowi!

Rolnicy zaostrzyli formę protestu i zablokowali most na Wiśle w Grudziądzu. Po półgodzinnym spacerowaniu po pasach na jednej z ulic centrum, zmienili plan akcji i maszynami rolniczymi zablokowali przeprawę.

Pierwotnie zamierzali dwie godziny blokować przejście przez ruchliwą ulicę Piłsudskiego a od godziny 17.00 blokować ulice miasta ciągnikami. W końcu zdecydowali się zablokować most. Przeprawa jest całkowicie nieprzejezdna. Tworzą się kilkukilometrowe korki. Kierowcy zamierzający przedostać się przez Wisłę powinni wybrać most łączący Chełmno ze Świeciem.

Michał, który kilka dni temu poinformował portal naTemat o nieprawidłowościach na budowie terminalu na warszawskim lotnisku Okęcie, został zwolniony z pracy. To jedyna reakcja firm na artykuł portalu. Na budowie nic się nie zmieniło. A firmy przerzucają się odpowiedzialnością. Agencja pracy, której pracownik skarżył się na warunki i brak zabezpieczeń przed upadkiem z wysokości przekonuje, że to nie ona odpowiada za te uchybienia. Ich zleceniodawca mówi co innego i na dowód przedstawia skany umowy.

Agencja pracy Work Wonders, czarny bohater artykułu "Umowa za 50 gr., brak zabezpieczeń, wyzwiska – tak się buduje terminal na Okęciu", odpiera część zarzutów, jakie padły pod jej adresem. Portal naTemat opisał historię Michała Makowskiego, który został przedstawiony jako Marcin Michalski, by uchronić go przed konsekwencjami ze strony pracodawcy.

Rzecznik Sprawiedliwych Stosunków Pracy w Australi nakazał Pizzy Domino's zapłacić ok. 590 tys. dolarów odszkodowania kierowcom za to, że otrzymywali w przeszłości zbyt niskie wynagrodzenia. Pracownicy Domino's zrzeszeni w Federacji Anarchosyndykalistycznej (ASF-IWA) w 2012 r. utworzyli związek kierowców po tym, jak obniżono im pensje. Stali na stanowisku, że , że Domino's nie płacił kierowcom zgodnie ze standardami i wystąpili do firmy z listą żądań. Dzięki temu, oraz dzięki skoordynowanych akcjach międzynarodowych, kierowcy odzyskali starą stawkę. Teraz także dostaną od Domino's pieniądze należne z tytułu otrzymywania obniżonych pensji.

Podczas audytu firmy odkryto, że Domino's rzeczywiście za mało płaciło kierowcom w wielu restauracjach. Teraz Domino's mówi, że zmieni praktykę i będzie specjalnie szkolić franczyzobiorców, aby płacili uczciwe pensje.

Aktywiści ASF są zadowoleni z decyzji, choć nadal pewne żądania wobec firmy pozostały niespełnione. Uważają to za duże zwycięstwo pracowników i związku w walce z korporacjami.

Od lipca ok. 100 tysięcy osób, które z poświęceniem zajmują się starymi, niedołężnymi rodzicami, sparaliżowanym współmałżonkiem lub dorosłym dzieckiem, straciło prawo do specjalnego świadczenia pielęgnacyjnego. Rząd wprowadził bowiem wyśrubowane przepisy i z dumą obwieścił, że zabierając każdemu po 520 zł miesięcznie w tym roku uda się zaoszczędzić ponad 170 mln zł.

Opiekunowie widzą to tak - Oszukali nas. Okradli. Skazują na nędzę i śmierć - krzyczą. Po pierwsze większość z nich miała przyznane zasiłki bezterminowo, a po drugie 520 zł to dla wielu majątek. W czerwcu rodzice dzieci niepełnosprawnych demonstrowali przed Kancelarią Premiera, o czym pisaliśmy tutaj.

30 lipca odbyła się druga akcja pod firmą Impuls. Ten, kto przyszedł dziś by dostać pensję, odszedł z niczym. Nie wiadomo kiedy firma zamierza zapłacić pracownikom pieniądze. Dziś z kwitkiem byli odsyłani pracownicy, którym firma zalega z wypłatami nawet od kilku miesięcy. Impuls także zmienił dni wypłaty, więc nie wszyscy wiedzą kiedy mają się stawiać po wypłatę.

Niektórzy pracownicy już pozwali firmę Impuls, ale na razie brak reakcji. Złożono też pisma do prokuratury. Nie czekając na reakcję sądów i prokuratury (bo zwykle pracodawcy się tym nie przejmują) ZSP będzie nadal pikietować pod firmą i naciskać na firmę, dopóki wszyscy pracownicy nie otrzymają wynagrodzeń.

Do zobaczenia w kolejce po wypłatę pod koniec tygodnia!

Brak zabezpieczeń odpowiednich dla pracy na wysokościach, brak wody w upały, traktowanie pracowników jak podludzi i umowa na 50 groszy – tak według relacji pracowników wygląda rzeczywistość zatrudnianych przez agencję pracy tymczasowej przy rozbudowie Terminala 1 na Lotnisku Okęcie.

Bez wody przez 10 godzin, bez uprzęży, pomimo kilku pięter wysokości i z iluzorycznymi składkami – tak wygląda praca przy rozbudowie Terminala 1 na Lotnisku Warszawa Okęcie według naszych rozmówców. Nasz czytelnik Marcin Michalski został zatrudniony przez agencję Work Wonders, pomagającą znaleźć firmie Schuengel Polska pracowników do przebudowy dawnego Terminala 1, który ma zostać połączony z wybudowanym kilka lat temu Terminalem 2. Chociaż praca na budowie nigdy nie należy do łatwych, ta jest niezwykle ciężka, szczególnie jeśli latem pracuje się przy układaniu dachu.

Według Głównego Urzędu Statystycznego w Polsce jest 2 mln 109,1 tys. bezrobotnych. Stopa bezrobocia według województwa to: warmińsko-mazurskim (20,2 proc.), kujawsko-pomorskim (17,6 proc.), zachodniopomorskim (17,0 proc.), podkarpackim (15,5 proc.), świętokrzyskim (15,4 proc.) i lubuskim (15,3 proc.). Najniższą stopą bezrobocia charakteryzowały się województwa: wielkopolskie (9,7 proc.), mazowieckie (11,1 proc.), śląskie (11,2 proc.) oraz małopolskie (11,5 proc.).

Bez prawa do zasiłku pozostawał 1 mln 769,1 tys. osób, czyli 83,9 proc. ogółu zarejestrowanych bezrobotnych. Można wciąż uważać, że jeszcze nie zlikwidowano zasiłków jednak prawda jest taka, że bardzo niewielki odsetek bezrobotnych taki otrzymuje.