Prawa kobiet/Feminizm

Sejm przyjął w piątek poprawkę Senatu do nowelizacji Kodeksu pracy. Nowelizacja doprecyzowuje definicję molestowania seksualnego w miejscu pracy, wprowadza zakaz wyciągania konsekwencji wobec pracownika, który był molestowany albo się temu przeciwstawił.

Przepisy nowelizacji zakazują dyskryminacji ze względu na płeć definiując ją jako "każde niepożądane zachowanie o charakterze seksualnym lub odnoszące się do płci pracownika, którego celem lub skutkiem jest naruszenie godności pracownika, w szczególności stworzenie wobec niego zastraszającej, wrogiej, poniżającej, upokarzającej lub uwłaczającej atmosfery".

"Dziennik" dziś opublikował bulwersujące zapisy rozmów z inspektorami pracy publikuje na temat molestowania seksualnego w pracy. Dziennikarka zadzwoniła do kilkunastu oddziałów Państwowej Inspekcji Pracy w całej Polsce udając, że jest molestowana w pracy. Ona usłyszała takie rady jak "Niech pani jak najszybciej zwolni się z pracy albo poczeka aż szef się zestarzeje".

Prawie wszyscy pracownicy PIP przyznawali, że nie potrafią jej pomóc, a sprawa jest beznadziejna. Co jest gorzej inni pracownicy PIP tłumaczyli, że widocznie jest bardzo atrakcyjna, skoro szef prawi jej "takie komplementy".

"Przełożony klepie po pupie? Prawi niechciane komplementy? Niestety, bez twardych dowodów nie ma pani żadnych szans w sądzie" - tłumaczyli pracownicy PIP.

W Warszawie DZIENNIK wysłał dziennikarkę do warszawskiego oddziału PIP. "Panowie po 40 już tak mają. Jeżeli szef panią obłapia, to trudno, nie jest to przyjemne, ale musi się pani z tym pogodzić" - powiedziała z uśmiechem pani inspektor.

Feminoteka miesiąc temu wykonała podobny eksperyment i wykazała, że skarżąca się na molestowanie kobieta nie może liczyć na pomoc Państwowej Inspekcji Pracy.

Prezydent Urugwaju Tabare Vazquez zawetował ustawę przegłosowaną w parlamencie, która wprowadzała legalizację aborcji do 12 tygodnia ciąży. Parlament nie był w stanie zgromadzić większości 3/5 wymaganej do odrzucenia prezydenckiego weto. Zakaz aborcji obowiązuje w Urugwaju od 70 lat.

Kościół katolicki starał się przez cały czas wywierać nacisk na parlamentarzystów, grożąc ekskomuniką posłów głosujących za legalizacją aborcji.

Według ostatnich badań opinii publicznej, 57% Urugwajczyków popiera ideę legalizacji aborcji. Po wecie prezydenta w stolicy Montevideo odbyły się masowe demonstracje zwolenników legalizacji.

Raz na dwa lata w ramach badań wstępnych i okresowych kobiety będą musiały wykonać obowiązkowo cytologię i mammografię. Minister Kopacz potwierdziła wczoraj, że te badania będą obowiązkowe.

Wyspa Lampedusa na Morzu Śródziemnym jest częstym celem imigrantów z Afryki. Tylko w 2008 r. wylądowało na niej ponad 20 tys. ludzi. Większość z nich cierpi na dolegliwości związane z niebezpieczną podróżą: objawy szoku, hipotermia, poparzenia słoneczne, itd... Włoska administracja nigdy nie zapewniała opieki medycznej imigrantom. Jednak od 1 listopada, działająca charytatywnie organizacja Lekarze Bez Granic, która pomagała imigrantom, nie będzie już miała pozwolenia na działanie na Lampedusie. Lekarze Bez Granic działali na wyspie od 2002 r. i pomogli tysiącom imigrantów.

Organizacja wyraziła oburzenie decyzją włoskiego rządu i podkreśliła, że coraz większa część przybyszów pochodzi z krajów dotkniętych suszą, lub wojną domową, takich jak Somalia, Erytrea, Sudan i Etiopia. Zwiększyła się też znacznie wśród nich liczba kobiet (także w ciąży) i dzieci. Od początku roku, 151 kobiet w ciąży zdecydowało się na pełną niebezpieczeństw podróż.

Dziś o godz. 18 przy bazylice św. Elżbiety we Wrocławiu ma się odbyć pikieta przeciwników wobec wystawy "Wybierz życie". Wystawa ta, zdaniem organizatorów i organizatorek pikiety, kół naukowych UWr Gender Studies i Nic Tak Samo, w przestrzeni publicznej zjawisko aborcji ukazuje jednostronnie.

Podczas symbolicznej pikiety zostaną zapalone znicze za kobiety, które zginęły z powodu nielegalnie wykonanej aborcji.

Więcej na ten temat w publikacji: Kontrowersyjna wystawa zagrożeniem dla demokracji?

W Warszawie, na ul. Tamka róg ul. Kruczkowskiego, oraz na Marszałkowskiej naprzeciw Teatru Rozmaitości pojawiły się billboardy z napisem "BARDZIEJ CÓRKA NIŻ KOBIETA, BARDZIEJ ŻONA NIŻ KOBIETA, BARDZIEJ MATKA NIŻ KOBIETA".

Według autorów (o pseudonimie "NN"), billboardy są zainspirowane tematem patriarchalnego społeczeństwa i sytuacji kobiet w Polsce. Bezpośrednią inspiracją były seksistowskie teksty i wypowiedzi Marcina Millera, wokalisty zespołu Boys.

"Minister zdrowia" Ewa Kopacz znowu próbuje sprzedać interes NFZ w formie infantylnej filozofii natury. Po tym jak wsławiła się źle zakamuflowaną próbą prawnego nacisku na lekarzy, aby oszczędzali na cesarskich cięciach ryzykując życie matek i dzieci, dziś odmawia kobietom dostępu do bezpłatnego znieczulenia. O ile wcześniej próbowała grać na resentymencie antyfeministycznym, tym razem obraża inteligencję słuchaczy tak jawnie, że można zwątpić w zdolności propagandowe pani minister:

Budżetu państwa nie stać na to, by zapewnić Polkom darmowe znieczulenie przy porodzie. Poród to fizjologia i tak nas, kobiety stworzyła natura, że pewne rzeczy powinny się odbywać jej siłami - rozumuje Kopacz.

Dziś możliwość skorzystania z bezpłatnego znieczulenia jest już normą (w Polsce kosztuje ono 500 zł.)

W dniach 26-27 września odbyło się trzecie wydanie anarcho-feministycznego festiwalu „Lovekills” w Timisoarze.

W ramach pierwszego dnia festiwalu odbyły się wykłady na temat roli rumuńskiego kościoła prawosławnego w opresji kobiet, różnych subtelnych postaci prostytucji (nie tylko czysto seksualnej) wpisanych w strukturę społeczną i objętych zmową milczenia, oraz warsztaty na temat możliwości kwestionowania i reinterpretacji seksistowskich i konsumpcyjnych stereotypów. Ponadto, odbyły się też dyskusje na temat postrzegania przez społeczeństwo włosów na różnych częściach ludzkiego ciała i tego jaką rolę odgrywa rytuał hodowania lub golenia włosów w rolach i tabu przypisanych do płci.

Drugiego dnia odbyły się różne dyskusje, m.in. „Feminizm – nie tylko dla kobiet” (o tym dlaczego mężczyźni postrzegają feminizm jako walkę tylko i wyłącznie o prawa kobiet), oraz warsztaty z bezpieczeństwa komputerowego (PGP, GPG, szyfrowanie dysków) oraz warsztaty drag king/queen.

Zapowiedź planów powołania przy ministerstwie zdrowia departamentu matki i dziecka, który miałby rejestrować kobiety w ciąży i walczyć z podziemiem aborcyjnym w Polsce, wywołała burzę. Szefową resortu zdrowia skrytykowali konstytucjonaliści i feministki. Organizacje kobiece oskarżyły Kopacz o inwigilację, prawnicy o próbę łamania konstytucyjnego prawa do prywatności. Teraz Ministerstwo tłumaczy, że nie będzie rejestru kobiet w ciąży, a gromadzone będą wyłącznie dane ciężarnych, które dobrowolnie przystąpią do programu umożliwiającego m.in. dostęp do opieki medycznej.

W związku z pomysłem ministerstwa zdrowia, by rejestrować kobiety w ciąży i kontrolować potem, czy kobieta na pewno urodziła, Feminoteka proponuje akcję wysyłania symbolicznie zakrwawionych czerwoną farbą podpasek do minister zdrowia Ewy Kopacz. Jak pisze w swoim apelu Feminoteka, "poświadczymy w ten sposób, że nie jesteśmy w ciąży, a jednocześnie zapobiegniemy naruszeniu prawa do intymności i zachowania tajemnicy lekarskiej".

Poniżej treść proponowanego listu do minister Kopacz.

W środowej audycji poruszono temat sytuacji kobiet w ciązy na rynku pracy oraz w partiarchalnym społeczeństwie. Dyskutowano także o ostatnich wydarzeniach związanych z surogatkami oraz przyczyniających się do tej decyzji sytuacji społecznej oraz ekonomicznej.

Swoje zdanie na ten temat przedstawiły:
- Katarzyna Szumlewicz (filozofka, publicystka, redaktorka portalu Lewica.pl, związana z Think Tankiem Feministycznym);
- Ewa Charkiewicz (Think Tank Feministyczny)

Altegodzina do ściągnięcia stąd.

ALTERGODZINA to audycja tworzona przez alterglobalistki i alterglobalistów związanych z Wrocławską Grupą “Społeczeństwo Aktywne” przy współudziale osób z innych organizacji i ruchów społecznych. Słuchajcie nas w każdą środę o godz. 22:00 - we Wrocławiu na 91,3 FM oraz na całym świecie w Internecie (www.radioluz.pwr.wroc.pl).

Na pozór jesteśmy o wszystkim informowani. W rzeczywistości, w mediach rozgrywa się spektakl, a scenariusza nie piszą bynajmniej dziennikarze. Prześledźmy jak wyglądała sprawa instalacji tzw. tarczy antyrakietowej w Polsce. Najpierw na zamówienie GW powstaje sondaż na jej temat. Prof. Czapiński w wywiadzie dla TOK FM twierdzi, że badanie nie było zrobione profesjonalnie i nie jest reprezentatywne. Ale to nic nie szkodzi. Chodzi o to, że próba wykazała, iż większość Polaków popiera tarczę, więc teraz już mogą zabrać głos dziennikarze i komentatorzy, którzy będą dalej snuć tę opowieść i potwierdzą jako fakt społeczny, że Polacy popierają tzw. tarczę i amerykańskie bazy w Polsce. Tak konstruowana prawda o poparciu dla tarczy będzie normalizowana, uzasadni decyzje o jej instalacji, a przede wszystkim wykasuje zasadność sprzeciwów.

Druga strategia ustawiania opinii publicznej po stronie tarczy, tak aby pytanie czy jest ona potrzebna w ogóle nie krążyło w publicznym obiegu, to ujmowanie sprawy przez pryzmat konfliktu między premierem a prezydentem. Spór jest ujęty w dobrze znane ramy katolickiej ekonomii win i zasług, chodzi o ustalenie, kto jest rozsądny, a kto jest głupi. Według Jacka Żakowskiego i i jego rozmówców w TOK FM rozsądny jest Tusk, a Kaczyński jest niepoważny i dziecinny. Gdybym włączyła inną stację, zapewne cechy przypisywane byłyby przeciwnie, ale reguła myślenia pozostałaby taka sama...

Patrząc na propozycje prezydenta zastanówmy się trzy ruchy naprzód, co by się stało, gdyby została zrealizowana reprezentowana przez niego strategia polityczna - polscy żołnierze i wojska innych członków NATO już weszłyby do Gruzji, żeby toczyć tam wojnę z Rosją. Przy okazji zniszczona byłaby Gruzja, a potem Europa...w imię obrony czyjejś idealności i interesów kogoś innego zginęliby ludzie i zrujnowane zostałyby ich podstawy do życia. Jak uczą choćby przykłady Afganistanu czy Iraku, wojnę łatwo zacząć, ale trudniej się wycofać. Skutkiem takiej strategii nie byłaby wojna z gier internetowych, która skądinąd normalizuje przemoc, czy odległa wojna zapośredniczona przez patriotyczne opowieści o heroicznych chłopcach z powstania, które się czyta siedząc w wygodnym fotelu, ale codzienne doświadczanie bólu i przemocy - nekrologi, pogrzeby, ludzie na inwalidzkich wózkach w naszych rodzinach i u sąsiadów czy własne rozdarte przez pociski ciała.

To samo, tak samo...

Amerykańskie bazy, jedna na Pomorzu a druga pod Warszawą, mogą sprawić, że wojna przeniesie się tu, do Polski. Znowu będziemy żyli w strachu, tak jak w czasach zimnej wojny, kiedy obie strony planowały zrobić z Polski swój teatr wojenny, w konsekwencji czego nasz kraj miał zostać nuklearną pustynią. Kiedy tutaj miały być instalowane radzieckie rakiety SS 20 czy dalej w Europie amerykańskie pociski Cruise, chłopcy i dziewczyny z WiP-u i młodzi aktywiści Solidarności odmawiali służby wojskowej i protestowali na ulicach. Ale po zmianie władzy państwo, wojsko, policja, elektrownie atomowe, biotechnologie okazały się OK, bo były „nasze”.

Obecnie wbrew iluzjom podziału na partie polityczne, prawicę i lewicę, konserwatystów i neoliberałów, wszystkie partie zasadniczo popierają taką samą politykę, co najwyżej konkurują o to, kto bierze rządowe czy poselskie pensje lub kłócą się, kto co podpisze czy kto kiedy przemówi. Neoliberalną politykę ekonomiczną i społeczną wprowadzały kolejno rządy Buzka, Millera, Belki, Kaczyńskiego i Tuska - z pewnymi różnicami, ale w ramach tego samego paradygmatu urynkowienia wszystkich domen życia społecznego. Państwo, szpital, uniwersytet, miasto ma funkcjonować jak firma i maksymalizować zyski. W podtekście chodzi o otwieranie nowych możliwości pomnażania kapitału finansowego, jak w reformie emerytur (AWS i SLD), na której zarobią fundusze (które zakładali ludzie z ZCHN) i inwestorzy, którym ustawowo zagwarantowano bezpieczne dochody kosztem ekonomicznego bezpieczeństwa starszych ludzi. Najbardziej stracą kobiety, a część z nich w ogóle nie dostanie emerytur z II filaru. Kiedy emerytura okaże się niższa niż 60 złotych, fundusz może jej nie wypłacać. Czas już dostrzec, że to nie jest kwestia wyboru jednej partii czy drugiej, ale zmiany politycznego paradygmatu.

Rozmowy na temat zainstalowania amerykańskiej bazy w Polsce rozpoczął rząd premiera Belki, w którego skład wchodziła Magdalena Środa. Ten sam rząd miał podjąć wybór, czy w Polsce będzie miał swoją siedzibę Europejski Instytut Gender, czy Frontex - policyjna instytucja Schengen, która kontroluje nadzór na granicami UE. Wybrał tę drugą, przy czynnym udziale posła Kalisza, który w mediach przedstawia się po stronie aniołów....

Feminizm i krytyka przemocy

Postrzegana jako przywódczyni polskiego feminizmu Magdalena Środa nie analizuje uwikłania w wojnę w Gruzji czy tzw. tarczy z feministycznej perspektywy. Popiera decyzję Tuska w sprawie bazy pod Warszawą, a także cieszy się, że w Gruzji „Polska wystąpiła godnie”. Tymczasem feministki w Stanach Zjednoczonych i gdzie indziej nie popierają baz amerykańskich czy eskalacji zbrojeń, a dział feministycznej debaty, feminist international relations zajmuje się krytyką militaryzacji, wojny i przemocy. Krytyka przemocy jest wspólną osią różnych nurtów feminizmu. Chodzi o zrozumienie związków między relacjami płci a różnymi formami symbolicznej, politycznej, ekonomicznej i społecznej przemocy, w tym przemocy w relacjach między ludźmi a przyrodą. Nie chodzi mi tu o iluzję świata, który byłby jej pozbawiony, ale o redukcję uwikłania w jej reprodukcję, poddanie analizie stosunków opartych na przemocy. Manifestuje się ona także w relacjach podmiot-przedmiot, toteż filozofia feministycznej zwraca uwagę na to, kto i jak mówi, a także na epistemologiczną odpowiedzialność za nasze stanowisko i skutki tego, co głosimy. Feministyczna filozofia postuluje etykę wrażliwości w postaci identyfikacji z ofiarami, z ludźmi skrzywdzonymi. Taką wrażliwość odnajduję w stanowisku Zielonych 2004 na temat konfliktu w Gruzji. Identyfikacja i zdolność do współodczuwania i żałoby jest, jak pisze Judith Butler jedną z form oporu przeciwko społecznym czy politycznym nadużyciom władzy.

Dla Magdaleny Środy tymczasem eskalacja zbrojeń i instalacja tzw. tarczy rakietowej w Polsce jest w porządku, chociaż wcześniej występowała z pozycji pacyfistycznych. Taktykalizacja etyki, (dopasowywanie jej do wdrażania doraźnych celów), tak jak taktykalizacja prawa weszły do politycznego krwiobiegu. Polski feminizm powstaje w ramach zmodernizowanego patriarchatu i neoliberalnej racjonalności, ale ich nie kwestionuje, toteż modelem kobiecego podmiotu, jaki ten feminizm upowszechnia, jest współczesna grzeczna córka tatusia, patriotyczna i ofiarna businesswoman, skrzyżowanie Emilii Plater z mikro-przedsiębiorczynią i super-matką.

Ponadto, w poparciu dla tzw. amerykańskiej tarczy ujawnia się także przeświadczenie, że jej obecność w Polsce sprawi, że będziemy tacy jak Amerykani, piękni, młodzi, bogaci, ucywilizowani - w przeciwieństwie do tępych i brutalnych ruskich bolszewików czy zacofanych kaczorów, nie mówiąc o chamskich górnikach, którzy śmią protestować przed Sejmem, czy innych prolach...Tylko że ta idealna Ameryka czy Europa z upowszechnianych marzeń Środy i innych opiniotwórczych autorytetów nie istnieje w rzeczywistości, a w postrzeganiu wyższości Ameryki manifestuje się niepokój co do własnej biopolitycznej podrzędności.

Kto i jak decyduje?

Zamiast więc analizować wojnę czy otwarcie dwóch baz amerykańskich w Polsce w kategoriach czy są słuszne i sprawiedliwe, popatrzmy na to, jakie skutki przynosi dyskurs o odwiecznym wrogach, zagrożeniach, wojnach sprawiedliwych, etc. Z pewnością służy do utrwalania przemocy. Jakie problemy rozwiązała pierwsza czy druga wojna światowa, wojna w Wietnamie, czy wojna w Iraku, jakie były ludzkie koszty tych wojen, a kto na nich skorzystał? Pytanie te są bardzo na czasie, bo jak twierdzą historycy gospodarki, pierwsza wojna światowa była skutkiem pierwszej fali globalizacji kapitalizmu, jaka miała miejsce w XIX wieku. Historia lubi się powtarzać, z tym, że w stanie otwartej wojny nie znalazły się dotychczas imperia dysponujące bronią atomowej zagłady. Polscy politycy, od Magdaleny Środy do Jarosława Kaczyńskiego, niestety działają w tym kierunku, aby tak się stało...

Jeśli komuś dzisiaj ta tarcza jest potrzebna, to między innymi firmie naftowej Chevron, aby utrzymać amerykańską kontrolę nad polami naftowymi w Azji Centralnej i w basenie Morza Czarnego. Condoleeza Rice czerpie dochody z akcji tej firmy, a podpisane porozumienia zabezpieczą także jej prywatny ekonomiczny interes. Analogicznie interesem Rosji jest zabezpieczenie kontroli nad korytarzami dostaw ropy i gazu. Tylko że tym razem, gdyby strategia Saakashvillego i Kaczyńskiego się powiodła, ‘collateral damage’, czyli przypadkowymi ofiarami bylibyśmy my wszyscy.

Współczesne wojny wiążą się z postępem technologicznym, a z każdą wojną zwiększa się dystans między tym, kto decyduje, kto zabija, a tymi, którzy są zabijani. 3 miliony Żydów mogło zginąć w biurokratycznej maszynerii obozów zagłady, podczas gdy Hitler czy Eichmann osobiście nigdy nie zamordowali żadnego człowieka. W przypadku tzw. tarczy, jaka może być zainstalowana w Polsce, w ogóle nie będą decydować ludzie, ‘zadecydują’ programy komputerowe. Dwadzieścia lat temu rakiety międzykontynentalne leciały z Rosji radzieckiej do USA czy vice versa pół godziny. Gdyby rakiety wystartowały wówczas z silosów wskutek błędu ludzkiego czy technicznego, przywódcy mogli mieć czas, aby o tym poinformować i uniknąć eskalacji konfliktu. Grupy uprzywilejowane mogły się udać do schronów. Tym razem ani Tusk, Belka, Kaczyński, czy Sikorski nie zdąża nawet ocalić siebie i swoich bliskich. Z Kaliningradu rakiety będą leciały tylko kilka minut. Tylko dlaczego razem z nimi ma zginąć mnóstwo innych ludzi? Katarzyna Kądziela ma rację i świetną polityczną intuicję, mówiąc, że powinnyśmy organizować się jako matki, przyszłe matki i babcie, żeby ponad politycznymi podziałami postawić opór przeciwko angażowaniu nas wszystkich w kolejną wojnę czy eskalację zbrojeń.

Zauważmy także, że tak istotna decyzja polityczna jak instalacja tarczy i zgoda na dwie bazy obcych wojsk w Polsce (a tym samym wyjęcie części terytorium spod polskiej jurysdykcji) podejmowane są przez małą grupę ludzi i w bardzo nieprzejrzysty sposób. Referendum w tej sprawie nie było. Nie wiemy, co podpisano. Sprzedaliśmy się tanio, nie tylko zmniejszone jest nasze bezpieczeństwo, do budowy baz będziemy się dokładać. Nie wynegocjowano nawet ruchu bezwizowego, polscy obywatele nadal żebrzą o amerykańskie wizy. A a co najważniejsze, ani w Radzikowie, ani w Warszawie (gdzie ma być druga baza) nikt nie miał udziału w tych decyzjach.

Stan wyjątkowy jako paradygmat polityczny

Taki model podejmowania decyzji w trybie stanu wyjątkowego, kiedy rządzący stawiają siebie ponad prawem, aby decydować o nas i naszym życiu ma długą tradycję. Nawet nie trzeba odwoływać się do odległej historii. Strategiczne projekty ustaw dotyczące reform gospodarczych, tzw. reformy Balcerowicza (de facto Banku Światowego) złożono w Sejmie 17 grudnia, a po świątecznej przerwie, w pierwszych dniach stycznia zostały uchwalone. Nawet pilni posłowie nie mieli czasu ich przeczytać, nie mówiąc o konsultacjach ze swoimi wyborcami. Na niedawnym wykładzie z okazji otrzymania tytułu doktora honoris causa Uniwersytetu Warszawskiego Balcerowicz mówił zresztą otwartym tekstem, iż tylko w momencie zawieszenia demokratycznych procedur takie reformy można było wprowadzić. Także w trybie stanu wyjątkowego, kiedy zawieszone jest funkcjonowanie prawa, decyzję o wprowadzeniu religii do szkół podjęli panowie Mazowiecki i Samsonowicz, koledzy profesora ministra Balcerowicza z Unii nomen omen Wolności. Wbrew zebranym podpisom, Sejm odrzucił możliwość przeprowadzenia referendum o aborcji. A parę miesięcy temu otwartym tekstem proponowano też zawieszenie prawa pracy w odniesieniu do firm zatrudniających mniej niż 10 osób...

Jedną z instytucji stanu wyjątkowego jest Komisja Majątkowa w MSWiA, która od 1991 przydziela majątek kościołowi. Decyzje Komisji, które mają ogromne skutki społeczne i finansowe nie są przejrzyste, nie można się od nich odwołać do sądu, co jest sprzeczne z Konstytucją. Nie jest także przestrzegana konstytucyjna zasada równości wobec prawa, bo na przykład obywatel przy rekompensatach za tzw mienie zaburzańskie może uzyskać tylko 20 proc. utraconej wartości, a Skarb Państwa skrupulatnie analizuje i podważa wycenę każdego domu czy drzewa. Kościół dostaje tyle ile sobie zażyczy, czasem 800 proc. wartości utraconego mienia, a Komisja, w składzie której połowa to przedstawiciele Kościoła, którzy decydują w swojej sprawie, nie prowadzi weryfikacji wycen przedstawionych przez kościelnych rzeczoznawców.

Minister, ginekolog i biskup - jako publiczny małżonek

Przykładem upowszechniania polityki stanu wyjątkowego jest także wykluczenie praw kobiet do współdecydowania o ciąży, czy o porodzie za pomocą tzw. cięcia cesarskiego. Najpierw kobietom de facto odebrano prawo do aborcji, a teraz wdrażany jest przymus rodzenia w bólu, bo w żadnym europejskim kraju nie stosuje się tak rzadko porodów ze znieczuleniem jak w Polsce. Sprawdziłam porównawcze statystyki OECD dotyczące liczby cięć cesarskich, Polska mieści się poniżej średniej krajów uprzemysłowionych. Strategia rozgrywania opinii publicznej jest podobna do dyskursu o tarczy. Tam rozgrywającym była Gazeta Wyborcza, tutaj młode mohery z Dziennika. W analogii z aborcją na życzenie wpuszczają nas w patriarchalny dyskursywny kanał i mówią o cięciu cesarskim na życzenie kobiet, podczas gdy zabieg nie może być podjęty bez pisemnego wskazania lekarza, a lekarze już teraz muszą się tłumaczyć przed ordynatorami z każdego zabiegu. Ale tak otwarty dyskurs toczy się jak kula śniegowa i cesarka na życzenie, którą trzeba ukrócić, staje się faktem społecznym.

Tutaj także władza polityczna (w tym wypadku minister Kopacz) i wiedza ekspercka (Polskie Towarzystwo Ginekologiczne, dr Chazan) wzajemnie się uzupełniają z ekonomiczną logiką zmniejszania kosztów i maksymalizacji zysków. PTG stwierdziło, że nie rekomenduje zabiegów bez wskazań medycznych, a minister Kopacz, która musi przypodobać się Kościołowi po wpadce w sprawie „Agaty”, potwierdza, że cesarskie cięcie będzie się odbywać tylko wtedy, kiedy będą ku temu wskazania lekarskie. Ale powodów ma więcej niż jeden.

Główną cechą reformy opieki zdrowotnej jest finansjalizacja (nie mówi się już o ochronie zdrowia czy o leczeniu, ale o rynku usług medycznych, a każda procedura musi być wyceniona). Poród tzw. metodą naturalną i bez znieczulenia jest tańszy od zabiegu cesarskiego cięcia. Do wstrzymywania się z decyzją o cięciu cesarskim lekarzy będą dyscyplinować ordynatorzy, menadżerowie i księgowi z NFZ. Podobny dyscyplinarny aparat, z dodatkowym udziałem kościoła katolickiego uniemożliwia przeprowadzenia aborcji nawet kiedy dopuszcza to obecna restrykcyjna ustawa.

Jak informuje Dziennik, w Ministerstwie powstał dokument, gdzie stwierdzono, że poród cesarski na życzenie może być uznany za błąd lekarski. Tu już widzę jak kolejny Ziobro wprowadza policyjny monitoring na izby porodowe... W wywiadzie dla Dziennika szef warszawskiego szpitala im. Świętej Rodziny, dr Chazan oskarża ‘kobiety w średnim wieku 30 – 36 lat, które już osiągnęły bardzo wysoką pozycję społeczna i zawodową’, że chcą rodzić bez bólu, a termin porodu dopasować do kalendarza...A wiceprezes PTG, ginekolog Tomasz Niemiec idzie dalej, używając perswazyjnej metafory z seksualnymi konotacjami o tym, że kobieta to nie walizka, żeby (sic!) ją otwierać. Tylko kto decyduje o ‘otwieraniu’, o tym, czy kobieta jest czy nie jest walizką? Ginekolog czy biskup, którzy przyjmują rolę publicznego małżonka?

Konserwacja gry versus taktyki oporu

W obydwu przypadkach, o instalacji tzw. tarczy w Radzikowie i bazy pod Warszawą, jak i efektywnego zakazu cesarskiego stanowi patriarchalny suweren, który stawia siebie poza prawem, decyduje o naszym życiu i skazuje na ból czy śmierć. Władza sprawowana jest poprzez zawieszanie prawa i procedur demokratycznych. Jak przestrzega włoski filozof Giorgio Agamben, rządzenie odbywa się metodami stanu wyjątkowego.

Polityczno-biznesowo-kościelny establishment ustawicznie funduje nam akcje, gdzie jesteśmy zredukowane i zredukowani do roli pionków na szachownicy, które rozgrywający zbija czy przestawia, albo traci w imię uzyskania dalszych korzyści. Reguł tej gry nie ustalaliśmy, a nawet ich nie rozpoznajemy, pomimo że możemy w niej stracić zdrowie, życie czy majątek. Dyskurs politycznych komentatorów konserwuje grę, nie podważa jej reguł, bo ogranicza się do dyskusji kto ma rację, kto kłamie, kto jest dobry, kto zły i w ten sposób zapewnia ciągłe zaangażowanie tzw. opinii publicznej w ekonomię osądzania win i zasług, podczas gdy zasadnicze pytania nie zostają nawet zadane. Za medialnym spektaklem o (rzekomej) demokracji i (rzekomo) wolnym rynku uprawiana jest polityka stanu wyjątkowego.

Czy wobec tego opory wobec zmian prawa pracy, wykorzystania nas z emeryturami, ściągania wojny na nasze głowy, posyłania żołnierzy i żołnierek na śmierć, przymusu rodzenia w bólu, uprzywilejowania kościoła kosztem ludzi, wobec wszystkich innych nadużyć władzy politycznej nie powinni zorganizować się do dyskusji na temat nowego paradygmatu w polityce? Mam takie marzenie, iż ten nowy paradygmat nie będzie dodawać rozdziału o kobietach jak ósmomarcowego kwiatka do starego kożucha, ale stanie w obronie podmiotowości, trwałych podstaw do życia i relacji z przyrodą, wpisze równość, różnorodność, sprawiedliwe dzielenie się kosztami reprodukcji społecznej u swoich podstaw.

Ewa Charkiewicz

Tekst ukazał się na stronie Think Tanku Feministycznego www.ekologiasztuka.pl/think.tank.feministyczny

Z inicjatywy ministra zdrowia Ewy Kopacz cesarskie cięcie na życzenie ma zostać zakazane i uznane za błąd sztuce medycznej. Zakaz takich zabiegów ma znaleźć się w wytycznych, które opracowuje zespół działający przy Ministerstwie Zdrowia, rekomendacje przygotowało Polskie Towarzystwo Ginekologiczne. Cesarskie cięcie ma odbywać się tylko wtedy, gdy będą ku temu wskazania medyczne. Czy zostanie to wprowadzone w życie zadecyduje opublikowana jesienią wersja standardów opieki okołoporodowej.

W 2007 roku przeprowadzono 8-12 tys. cesarskich cięć na życzenie. Światowa Organizacja Zdrowia zaleca zmniejszanie liczby cesarskich cięć.

Wiele razy zetknęłam się ze stwierdzeniem, że w żadnej religii czy światopoglądzie kobieta nie cieszy się takim szacunkiem i czcią jak w chrześcijaństwie. Wyrażać się to ma w czci oddawanej Maryi, kobiecie , której dane było zostać matką syna bożego. Podobno lepiej nie mógł Bóg uczcić kobiety i matki( choć mi osobiście nasuwa się tysiące innych lepszych sposobów).Wokół postaci Maryi zagęszcza się cała absurdalność religii chrześcijańskiej. Madonna jest produktem nie tylko archaicznej mitologii i stylizacji pobożnych legend, ale przede wszystkim wierutnych kłamstw. Z biblijnym pierwowzorem, zwłaszcza z przekazami najstarszymi późniejszy idol nie ma nic wspólnego(Maryja nie odgrywa niemal żadnej roli w Nowym Testamencie, najstarsza Ewangelia wspomina o niej sporadycznie, Jezus milczy w sprawie swego poczęcia przez Ducha Świętego, nigdy nie nazywa Maryi swoją matką, nie mówi o miłości do matki, często szorstko się do niej odzywa, ona zaś ma go za szaleńca). Postać Maryi rysuje się nam jako inkubator, użyty ku chwale wyższego celu. Powstał obraz istoty odseksualizowanej, dającej się zaprezentować światu jako ideał, ucieleśnienie nie tyle kwintesencji, ile karykatury każdej kobiety.