Ruch anarchistyczny

Wzorem kilku innych wersji językowych Wikipedii także na polskiej założony został portal poświęcony anarchizmowi.

Zachęcam do odwiedzania, a także do uczestnictwa w redagowaniu portalu i pracy w projekcie anarchizm!

http://pl.wikipedia.org/wiki/Portal:Anarchizm

http://pl.wikipedia.org/wiki/Wikiprojekt:Anarchizm

Jak co roku w Grecji anarchiści i anarchistki spędzali sylwestra pod zakładami karnymi. Około 200 osób zgromadziło się pod największym więzieniem w kraju Korydallos w Atenach. Okrzyki skandowane przez osoby na zewnątrz spotykały się z odzewem więźniów, odpalono także fajerwerki. Mniejsze imprezy miały miejsce
na Krecie i w Volos.

Najaktywniejsza w Grecji grupa miejskiej partyzantki Konspiracja Komórek Ognia wzięła odpowiedzialność za niedzielny atak bombowy na bank narodowy i agencje ubezpieczeniową przy alei Sygrou w Atenach. Eksplozja była bardzo silna i członkowie grupy stwierdzili w oświadczeniu, że to dowód ich postępującej zdolności bojowej. Atak był wyrazem solidarności z Yiannisem Dimitrakisem anarchistą uwięzionym za wywłaszczanie banków,Freddym Fuentevillom i Marcelo Villaruelim oraz Gabrielem Pompio da Silva, którzy od 20 grudnia prowadzą strajk głodowy w niemieckim więzienu w Aachen, a także Iliasem Nikolaou, Polykaropsem Georgiadisem uwięzionymi w Grecji i wreszcie trzema osobami znajdującymi się w aresztach śledczych w związku z podejrzeniem o przynależność do samej KKO.

26 grudnia minęło 40 dni od śmierci antyfaszysty Iwana Chutorskiego z Moskwy. Wedle rosyjskiej tradycji, 40-ty dzień po śmierci jest dniem pamięci o zmarłym. W tym dniu, antyfaszyści z Petersburga manifestowali na ulicy ze zniczami i zdjęciami Iwana.

W innych miastach świata, ludzie malowali symboliczne banery lub plakaty.

Iwan miał 26 lat. Został zastrzelony przed wejściem do swojego domu w Moskwie.

Nowy materiał domowej roboty. Jak zwykle krytyka będzie mile widziana.

W poniedziałek 21 grudnia o 12:30 eksplozja bomby spowodowała poważne uszkodzenia fasady budynku Chilena Consolidada w zgentryfikowanej dzielnicy Providencia w Santiago de Chile. Jedna osoba została ranna. Siła eksplozji wybiła wszystkie szyby i zniszczyła pobliski przystanek autobusowy. Agenci specjalnego wydziału policji - GOPE prowadzą dochodzenie w tej sprawie, jak również w sprawie fałszywej bomby podłożonej na największym doworcu autobusowym stolicy, co wywołało chaos i opóźnienia komunikacyjne.

Do ataku przyznali się anarchiści insurekcjoniści z Autonomicznej Grupy im. Agustína Rueda Sierry. W wydanym oświadczeniu piszą: "Bierzemy odpowiedzialnoś za ataka przciwko Chilena Consolidada (członka Grupy ekonomicznej Zurych). Nasza akcja oznacza rozpoczęcie międzynarodowego strajku głodowego więźniów politycznych (20 grudnia do 1 stycznia), do którego wezwał Gabriel Pombo da Silva z więzienia w niemieckim Aachen.

Zapraszamy na świąteczne wydanie cotygodniowej audycji dj hooltaja. Jednak wigilijna edycja nosić będzie wyjątkową, świąteczna nazwę – "Żywot szamana", a to z racji tego, że nie będzie w niej ani wiadomości, ani cotygodniowej dawki książki – No Logo. Wysłuchamy za to obleśnych, "świątecznych" skeczy, obrazoburczych piosenek, oraz historie naszej cywilizacji widzianą przez pryzmat historii "świętego Mikołaja", czy dokładniej mówiąc jego protoplasty – szamana. Wysłuchamy również niewielkiego fragmentu książki pod tytułem "Bóg urojony", w którym autor – wybitny genetyk i ateista, podzieli się z nami korespondencją od jego chrześcijańskich "fanów".

W Winnepegu otworzono nowy kolektywny sklep im. Sacco i Vanzettiego. Pomysłodawcy sklepu są z kolektywu Mondragon, który od 13 lat prowadzi księgo-kawiarnię. Kolektyw działa na zasadzie Pareconu.

Sklep im. Sacco i Vanzettiego sprzedaje jedzenie wegańskie i współdziała z kolektywnymi fermami i producentami. Aktywiści z Mondragon starają się kupić produkty odpowiedzialnie od lokalnych producentów. Od jakiegoś czasu kupuje jedzenie dla kawiarni od Kolektywu Rolników bez Ziemia, grupa ogrodników miejskich.

Sklep także jest potrzebny mieszkańcom ponieważ obecnie nie ma innego w dzielnicy. Otwarcie sklepu miało miejsce 19 grudnia.

W Berlinie odbyła się dziś demonstracja w obronie związku FAU. 11 grudnia Najwyższy Sąd Pracy dla Berlina i Bradenburgii orzekł, że Berlińska grupa FAU nie ma prawa nazywać siebie związkiem i reprezentować pracowników.

Sąd zajął się tą sprawą po tym, jak szef kina Babylon, gdzie był konflikt pracowniczy, dogadał się z politykami z lewicowej partii Die Linke oraz ze związkiem - monopolistą ver.di. Ver.di stworzył tam układ zbiorowy w imieniu pracowników bez żadnego mandatu od nich; duża część pracowników, należała do FAU. Nikt z pracowników nie mógł wziąć udziału w negocjacjach z pracodawcą.

Ok. 300 osób wzięło dziś udział w demonstracji. Członkowie FAU przygotowali specjalną nagrodę im. Magaret Thatcher dla dyrektora kina. Będą też walczyć z decyzją sądu i kontynuować kampanię w kinie.

Więcej na temat sprawy w apelu solidarnościowym FAU-B.

* The following text, published in # 57 of El Libertario, Venezuela, condenses the vision of the theme of the author, who died in the middle of 2009, who thanks to the work developed in her Free School Paideia, in Mérida, Spain, was a contemporary exponent recognized for the practice and the theory of libertarian education.

[After more than 25 years of intense pedagogical work since a libertarian vision, the last 1st of July Josefa Martín Luengo passed away (1945-2009), she was hostess of the School Free Paideia www.paideiaescuelalibre.org, located in Mérida – Spain, participant of the collective Women of Anarchy –Mujeres por la Anarquía- and close to the National Confederation of Work –Confederación Nacional del Trabajo CNT-. “Pepita,” as we lovingly called her companions, on various occasions she had praised the work of El Libertario, and for our 40th edition, a special anniversary number, she remitted to us two articles to be published, of which we had to keep one in file due to limitations of space. As homage, we publish a summarized version of that second text, which can be discharged integrally in www.nodo50.org/ellibertario.]

We wtorek 15 grudnia funkcjonariusze policji i Guardia Civil aresztowali w Getafe (dzielnica Madrytu) anarchistkę podejrzewaną o wysłanie w październiku listownych ładunków wybuchowych o niewielkiej mocy do Ministerstwa Sprawiedliwości i Kwatery Głównej Służb Więziennych. Tamara, oskarżona w sprawie ma 25 lat, według prokuratury pierwsze ładunki miała wysłać 7 października b.r. W ich dezaktywacji brały udział specjalne jednostki saperskie - wówczas został ewakuowany budynek Kwatery Głównej Służb Więziennych i dokonano kontrolowanej detonacji. Nikt nie odniósł obrażeń.

Anarchistce postawiono zarzut usiłowania zabójstwa i osadzono w Wad-Ras - więzieniu dla kobiet w Barcelonie. Media Głównonurtowe donoszą, że celem jednej z przesyłek miał być Albert Batlle, sekretarz zarządu ds. służb więziennych. W czwartek 18 grudnia miała miejsce demonstracja solidarnościowa z Tamarą przed murami Wad-Ras. Na dziś zapowiedziano demonstrację w centrum Barcelony na Plaza Can Felipa.

Aktywiści podłożyli ładunek wybuchowy na mediolańskim Uniwersytecie Bocconi. Domowej roboty bombę podłożono w podziemnym przejściu kompleksu. Z powodu błędu konstrukcyjnego eksplodował tylko zapalnik - informuje AFP. Służby specjalne poszukiwały tej bomby od wtorku, kiedy w ośrodku deportacyjnym w Gradisca eksplodował list-pułapka. Do zamachów przyznała się Nieformalna Federacja Anarchistyczna, która zapowiedziała serię ataków bombowych.

FAI zaatakowała już 19 razy. W 2003 roku wysłała paczuszkę z "prezentem świątecznym" do domu ówczesnego szefa Komisji Europejskiej Romano Prodiego. Eksplodował wówczas ładunek zapalający. Prodiemu nic się nie stało. W 2005 roku groźna przesyłka trafiła do burmistrza Bolonii.
Anarchiści domagają się zamknięcia wszystkich ośrodków deportacyjnych, które nazywa "współczesnymi obozami koncentracyjnymi".

W niedzielę 23 listopada koledzy ze związku pracowników CNT przemysłu metalurgicznego oraz SOV Madrid (Sindicato de Oficios Varios/ Sekcja CNT od zawodów różnych) przeprowadzili wywiad z członkiem Federacija za Anarhistično Organiziranje (FAO), federacji anarchistycznej ze Słowenii. Czekaliśmy z niecierpliwością na ten wywiad, ponieważ kolega z FAO ma bliskie kontakty z członkami ASI.

-Jakie relacje masz teraz z ASI? Utrzymujecie cały czas kontakt?

Jestem członkiem federacji anarchistycznej ze Słowenii (“Federacja na rzecz Organizacji Anarchistycznej”). Od ponad ośmiu lat utrzymujemy bliskie kontakty z anarchosyndykalistami z ASI i obydwie organizacje pracowały już razem nad wspólnymi projektami, w których mieliśmy szansę brać udział.

W tej chwili utrzymujemy kontakt z niektórymi członkami ASI mimo że komunikacja jest teraz dużo bardziej kłopotliwa ze względu na ciągła inwigilację członków ASI przez serbskie służby bezpieczeństwa.

-Co się dzieje w tej chwili z aresztowanymi? Jesteś optymistą?

Wręcz odwrotnie, jestem bardzo pesymistycznie nastawiony. Jak możesz sobie wyobrazić, obecna sytuacja jest bardzo frustrująca dla wszystkich, przedewszystkim widząc, jak bardzo państwo Serbskie jest zdeterminowane aby zniszczyć ASI. Jak można się domyśleć aparat represji wykorzystuje obecną sytuację jak tylko może. W ostatnim czasie kilkakrotnie przedłużano aresztowanym członkom ASI czas aresztu prewencyjnego pod pretekstem nowych oskarżeń.

-O co ich się oskarża?

Oskarża się ich o terroryzm międzynarodowy. Właśnie skończyło się dochodzenie i teraz czekają na proces. Jeżeli sąd uzna ich za winnych, grozi im od 3 do 15 lat więzienia, mimo że prokurator nie ma jakichkolwiek legalnych dowodów i oskarżeni zaprzeczyli wszystkim oskarżeniom od samego początku całej sprawy.

Trzeba dodać, że organizacje antysystemowe często są oskarżene tutaj w celu przyblokowania ich działalności oraz zastraszeniu ich członków, aby po jakimś czasie zostawić ich na wolności bez żadnych oskarżeń. Ale ten przypadek jest zdecydowanie inny.

-Jaka jest sytuacja polityczno-społeczna w Serbii?

Sytuacja społeczna jest nieźle zjebana. Serbia znajduje się wewnątrz obecnego światowego kryzysu finansowego, dodatkowo mamy tu do czynienia z państwem, które znajduje się w fazie przejściowej pomiędzy tzw. socjalizmem a dzikim kapitalizmem. Stopa bezrobocia wynosi ponad 20% a ci co mają pracę ledwo mogą pokryć koszty życia. 60% osób ma wynagrodzenia poniżej średniej (350 euro miesięcznie). I to bez liczenia tych którzy zarabiają pensję minimalną (150 euro)

Z drugiej strony sytuacja wewnątrz samych instytucji rządowych jest dosyć chaotyczna. Jest wiele ośrodków władzy i jeszcze więcej mafii. Korupcja jest na porządku dziennym. Tak samo jak w Hiszpanii, partie polityczne są wszystkie takie same pod względem programu ekonomicznego. Trzeba jednak zauważyć, że mimo tego chaosu instytucjonalnego, aparat represji funkcjonuje doskonale.

-Jakie są wpływy i pozycja ASI w Serbii?

Jak wszyscy wiemy, chodzi o małą organizację, lecz mimo to cieszy się ona dużą popularnością w społeczeństwie. Zdobyli spore wpływy w opinii publicznej, wśród pracowników i pokazali się jako jedyna alternatywa dla żółtych związków zawodowych. Ponadto byli bardzo skuteczni i niugięci w szerzeniu propagandy anarchistycznej, ze swoimi zasadami, taktyką i celami jakie sobie stawiali, nie tylko wśród klasy pracowniczej ale także wśród studentów, profesorów, etc. Wierzymy że to jest główny powód zatrzymania i jest dla nas oczywiste że serbski wywiad stoi za zmontowaniem całego tego procesu.

Ponadto chciałbym dodać, że ASI nie posiada wpływu jedynie w Serbii, lecz także w innych krajach na Bałkanach. Ponieważ w tych krajach nie istnieje żadna organizacja anarchosyndykalistyczna (z wyjątkiem Chorwacji) jak narazie to właśnie oni są odniesieniem. ASI włożyła dużo wysiłku w ciągu ostatnich lat w przekonanie ludzi o potrzebie istnienia jakiejś organizacji anarchosyndykalistycznej.

-Jaka była reakcja społeczeństwa serbskiego?

Wiele organizacji powiązanych a także wiele osobistości publicznych (reżyserów, dziennikarzy, pisarzy, etc) wyraziło swoją solidarność z aresztowanymi towarzyszami. Oprócz nich także profesorowie uniwesyteccy oraz niektóre kolektywy lewicowe. Jak powiedziałem, ASI jest dużo bardziej wpływowa niż sądzi reszta Europy.

-Jaka jest obecna sytuacja reszty kolektywów antysystemowych w Serbii?

Jak skomentowałem wcześniej, państwo serbskie prowadzi bardzo represyjną politykę. Jedną z silniejszych akcji jest obecnie walka antyfaszystowska, i jedna z niewielu w których wszystkie organizacje są mocno złączone. Dzieje się to ponieważ serbski faszyzm jest bardzo silny, nawet w samym parlamencie.

Należy zauważyć, że ruch faszystowski często koncentruje swoje kampanie przeciwko anarchosyndykalizmowi. Naprzykład kilka tygodni temu, kiedy zorganizowali silną kampanię przeciwko ASI. Ośmieliłbym się powiedzieć, że faszyzm serbski nie koncentruje swoich sił przeciwko liberalnemu antyfaszyzmowi. Jego prawdziwym wrogiem jest anarchosyndykalizm, co pokazuje, i nie zmęczę sie od powtarzania, wielką robotę jaką wykonał ASI.

Zresztą ASI była promotorką BAFI (Belgradzka Inicjatywa Antyfaszystowska)

-Na zakończenie, jakieś propozycje aby pomóc uwięzionym towarzyszom?

Uważamy, że kampania solidarnościowa jest bardzo potrzebna, ponieważ może ona spowodować lekkie zmniejszenie represji przeciwko ruchowi anarchistycznemu w krajach bałkańskich.
Musimy kontynuować bez przerwy kampanię solidarnościową, informując ludność w celu zwiększenia presji publicznej.

Trzeba pomóc im we wszystkim czego potrzebują. W tej chwili jednym z największych problemów jest brak funduszy na pokrycie kosztów sądowych, możliwych sankcji, grzywien, etc.

Z powodu powagi sytuacji uważamy, że powinno się zacząć szukać innych rodzajów akcji solidarnościowych. Oczywiście zawsze używając takich metod, które nie zaszkodziłyby represjonowanym i nie zwiększyłyby oskarżeń. Przypomnijmy, że koledzy z ASI są sądzeni za terroryzm międzynarodowy.

Wielkie dzięki za zainteresowanie. Trzymaj się!

Więcej informacji: http://asi.zsp.net.pl/

http://madrid.cnt.es/noticia.php?id=240

Autorzy zapraszają na cykl audycji pt. "Coś z zupełnie innej beczki" w radiu ECHOSCENA. Odbywa się ona w każdy czwartek o godzinie 20:00, a powtórki emitowane są codziennie o 19-tej. W audycji usłyszeć można wiadomości z anarchistycznego świata z minionego tygodnia, oraz obszerne fragmenty książki No Logo autorstwa Naomi Klein, to wszystko okraszone jest anarcho-punkowym sosem.

Meksykańscy anarchiści-insurekcjoniści w poniedziałek 30 listopada zaatakowali parking, na którym znajdowała się pokaźna dostawa nowych maszyn dla lokalnej policji. 6 uległo całkowitemu zniszczeniu, 22 są uszkodzone - część poważnie. Ataku dokonano w solidarności z anarchistycznymi więźniami. Pobudki kierujące grupą zawarto w poniższym oświadczeniu:

"Nie jesteśmy nową organizacją prezentującą swój akronim przynależnym aparatowi kontroli, ogłupiającym mass mediom. Nie jesteśmy nową grupą partyzantki miejskiej ani żadną nową partią. Nie tworzymy ani nie próbujemy tworzyć awangardy; nikim nie zarządzamy i nikogo nie reprezentujemy. Reprezentujemy jedynie samych siebie i dlatego przyjęliśmy kształt nieformalnej grupy tworzonej przez przyjaciół i zdecydowaliśmy się na prowadzoną przez nas samych walkę przeciw wszystkiemu co nas uciska i wyzyskuje. Powzięliśmy decyzję o kontruderzeniu które jest odpowiedzi na śmierć niesioną nam przez państwo i kapitalizm w swojej zdobywczej obsesji.