Tacy są politycy

Przeydent Lech Kaczyński podpisał dziś w Pałacu Prezydenckim dokument ratyfikacyjny. Przed złożeniem podpisu Lech Kaczyński tłumaczył powody, dla których dopiero dzisiaj podpisuje dokument. - Twierdziłem, że podpiszę Traktat, kiedy Irlandczycy w referendum opowiedzą się za jego przyjęciem - wyjaśnił Prezydent.

3 października Irlandczycy poparli w referendum Traktat.

Donald Tusk ogłosił w środę na konferencji prasowej, że dymisjonuje sześciu ministrów swojego rządu w związku z aferą hazardową. Z rządu odejdą: najbliższy współpracownik Donalda Tuska, jedna z czołowych postaci PO Grzegorz Schetyna - dotychczasowy wicepremier i Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji - który pojawia się w stenogramach rozmów biznesmenów hazardowych ze Zbigniewem Chlebowskim, minister sprawiedliwości Andrzej Czuma, który wsławił się uniewinnieniem z góry swoich kolegów oraz wiceminister gospodarki Adam Szejnfeld, który miał opóźniać wprowadzenie zapisów niezgodnych z interesem hazardowych bonzów.

Premier zapowiedział równocześnie rozpoczęcie procedury odwołania szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego Mariusza Kamińskiego. Zdymisjonowani zostali także: rzecznik rządu Paweł Graś, Sławomir Nowak i Rafał Grupiński. Przejdą oni do sejmu, podobnie jak Grzegorz Schetyna, który ma zostać przewodniczącym klubu parlamentarnego PO. Mają oni zdaniem Donalda Tuska wzmocnić klub PO w rozpoczynającej się wojnie totalnej z PiS-em.

Tusk uznał, że ujawnienie afery gruntowej przez CBA to atak polityczny na PO ze strony PiS-u. - Mamy do czynienia z wykorzystaniem CBA do wielkiej wojny politycznej PiS z Platformą – powiedział w TVN 24 Donald Tusk. - Ja do tej wojny potrzebuję najlepszych ludzi. Ten atak nie zostanie bez odpowiedzi.

Prokuratura Okręgowa w Warszawie wszczęła śledztwo ws. afery hazardowej - dowiedziało się Radio Zet.

Śledztwo będzie dotyczyło trzech wątków - niedopełnienia obowiązków przez funkcjonariuszy publicznych w związku z pracami nad zmianą ustawy hazardowej, podjęcia pośrednictwa w załatwianiu korzystnych rozwiązań dla branży hazardowej oraz udzielenia lub obietnicy korzyści majątkowej w zamian za pośrednictwo. Za pierwsze przestępstwo grozi do trzech lat więzienia, a za dwa następne 8 lat.

Prezydent Białorusi, Aleksander Łukaszenko stwierdził, że Białoruś będzie „wiarygodnym partnerem” dla międzynarodowych organizacji, takich jak Frontex.

W tym roku, na Białorusi odbyło się kilka ważnych wydarzeń międzynarodowych poświęconych działaniu służb granicznych. W dniach 29-30 września w Mińsku odbyła się konferencja dotycząca zarządzania granicami. Na konferencji byli obecni przedstawiciele wielu międzynarodowych organizacji, które działają na Białorusi.

Prezydent Łukaszenko podkreślił ważną rolę, jaką Białoruś odgrywa w zapewnieniu bezpieczeństwa Europie. Przypomniał, że od lat 90’tych do dziś, straż graniczna Białorusi schwytała ponad 20 tys. tzw. „nielegalnych imigrantów”, a w samym 2009 r. aż 8 tys.

Łukaszenko podziękował w szczególności Unii Europejskiej za docenienie represyjnej roli Białorusi w zwalczaniu imigracji. W niedalekiej przyszłości, białoruska straż graniczna zamierza podpisać porozumienie z europejską agencją Frontex.

Pomysłodawcą nowelizacji ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senatora jest marszałek Sejmu Bronisław Komorowski (PO).
Prace nad taką propozycją dziwią tym bardziej że podobny, lecz znacznie ostrzejszy, plan modyfikacji oświadczeń majątkowych sygnowany przez Julię Piterę czeka "w szufladzie" od pięciu miesięcy.

Centrum Informacyjne Rządu twierdzi, że projekt Pitery "czeka na swoją kolej".
- "Nie sądzę, by był teraz odpowiedni klimat dla tego projektu" - odpowiada poseł Jerzy Budnik (PO) szef Komisji Regulaminowej.

Plan Pitery zakłada znaczne zaostrzenie panujących dotąd przepisów, żądając od posłów m.in. listy wszystkich funkcji publicznych jakie pełnili od 1990 r. oraz szczegółowych informacji o rodzinie, aż do krewnych drugiego stopnia.

20 lipca 2008 r. Ryszard Sobiesiak rozmawia telefonicznie ze Zbigniewem Chlebowskim.

R.S.: Cześć Zbyszek.

Z.Ch.: Cześć Rysiek.

R.S.: Co tam? Jesteś na Dolnym Śląsku?

Z.Ch.: Tak, prawdziwą wojnę stoczyłem w czwartek...

R.S.: No coś tam słyszałem, z Mirkiem rozmawiałem, udało się coś, myślisz?

Z.Ch.: W ogóle to wyprostowałem, wiesz, nie chcę mówić przez ten... [...]

R.S.: A powiedz umówiłbyś tego... bo ja będę w Warszawie. Mirek ma mnie umówić tam w Warszawie z kimś. Więc w Warszawie też na pewno będę jeden dzień.

Podatnicy mogli stracić 469 mln zł na zmianach w tzw. ustawie hazardowej na rzecz których lobbowali w interesie firm hazardowych prominentni politycy PO: Zbigniew Chlebowski (szef klubu parlamentarnego oraz sejmowej Komisji Finansów Publicznych) i Mirosław Drzewiecki (minister sportu i turystyki) - informuje Rzeczpospolita.

Stenogramy rozmów polityków z biznesmenami | Rysiu był już skazany

Według gazety, dwóch biznesmenów z branży hazardowej chciało przeszkodzić w wejściu w życie tej zmiany, gdyż ich zdaniem była dla nich niekorzystna - chodzi o dodatkowy podatek jaki miał być nałożony na firmy hazardowe w celu finansowania Euro 2012. Biznesmeni do tych machinacji wykorzystać kontakty z czołowymi politykami PO. Tymczasem biznesmeni cały czas byli pod obserwacją Centralnego Biura Antykorupcyjnego.

W 2008 r. burmistrzowie dzielnic Warszawy dostali po cztery premie (średnio każdorazowo ponad 9,3 tys. zł, a wiceburmistrzowie ponad 7 tys. zł). W tym roku urzędnicy dostali już po dwie nagrody. Jednak mimo kilku interpelacji radnych, zapytań dziennikarzy i jednoznacznych opinii prawników urząd miasta nie chce ujawnić wysokości nagród poszczególnych szefów dzielnic.

Wynagrodzenie i premie polityków jednak podlegają ujawnieniu na zasadach przewidzianych w Ustawie o dostępie do informacji publicznej.

Część danych udało się zdobyć jednemu radnemu. Zajęło mu to pół roku. Dowiedział się, że premie wynosiły od 8 do 11 tys. zł. Ale nie wiadomo było, który burmistrz ile dostał. Prezydent Miasta nie chce ujawnić tego.

Czwartkowe posiedzenie Rady Miejskiej Wrocław było obiektem ataku inicjatywy NieKasuj.pl

Działacze oraz działaczki chcą zwrócić uwagę polityków, mediów oraz opinii publicznej na kwestie infrastruktury oraz darmowej komunikacji miejskiej. Zanim transparent "100 mln na dobry i darmowy transport" zawisł na dobre, grupa NieKasuj.pl została wyproszona z sali obrad oraz pouczona, że pomysł nie znajdzie poparcia w politycznych kuluarach.

Uczestnikom Rady Miejskiej Wrocławia wręczano oświadczenie wraz z argumentami za darmową komunikacją miejską. Odzew ze strony włodarzy Wrocławia okazał się znikomy. Ochrona nie interweniowała. Na wrocławskim Rynku zostały rozdane przechodniom ulotki informacyjne.

Foto | NieKasuj.pl

Dzisiaj, 18 września, odbyła się demonstracja stoczniowców w obronie miejsc pracy. Zebrało się około 8 000 osób i było dość gorąco. Jeden policjant został ranny i zaatakowano Nitrasa. Protestowano przeciwko poczynaniom PO i Unii Europejskiej w sprawie stoczni.

O godzinie 11:30 protestujący pracownicy zaczęli zbierać się pod Stocznią Szczecińską. Stamtąd ruszyli w kierunku pl. Grunwaldzkiego, odwiedzili siedzibę PO, gdzie poleciały jajka i deski, by zakończyć pod Urzędem Wojewódzkim, gdzie spalono opony. Pracownicy urzędu ewakuowali się wcześniej w obawie przed stoczniowcami. Na spotkanie z demonstrantami wyszedł wojewoda Marcin Zydorowicz. Szybko musiał schować się do budynku przed gradem jajek.

Bank czasu to społecznikowska idea, polegają na nieodpłatnej wymianie wzajemnych usług, między osobami, których zwykle nie stać na tzw. „fachowca”, opiekunkę czy szkolenie, ale które same mają coś do zaoferowania. Obiecująco rozwijający się ruch, bez skrępowania działający w bogatszych od Polski państwach, może zdusić łapczywość naszego fiskusa. Problem opisuje Przemysław Wojtasik w Rzeczpospolitej.

Ja naprawię ci kapiący kran, a ty popilnujesz mi dziecko. Pani Zosia podszkoli Pana Janka z angielskiego, a on nauczy ją jak upiec ciasto. Do tego organizator zbierający oferty i kontaktujący ze sobą osoby wymieniające się usługami. Tak w skrócie można przedstawić zasadę działania banków czasu. Banki występują jako inicjatywy niesformalizowane, ale mogą też być uruchamiane przez organizacje pozarządowe. W tym drugim przypadku działają np. wśród osób ubogich, w środowiskach marginalizowanych. Dostarczają bezpłatnie usług, na które odpłatnie klient banku nie mógłby sobie pozwolić. Jednocześnie klient sam też coś daje, dostarcza do banku swoją ofertę, swoją ceną umiejętność, czy choćby wolny czas, dzięki czemu czuje się potrzebny i wartościowy. Banki czasu mogą być też sposobem na wykorzystanie zasobów tkwiących w takich grupach społecznych, jak seniorzy czy matki na urlopach wychowawczych. Jest to więc jeden z lepiej działających, efektywnych i uniwersalnych mechanizmów samopomocy. Ostatnio mechanizm ten wykorzystuje internet do zbierania danych. I to właśnie stało się przyczyna podatkowych problemów banków.

Jak wynika z najnowszych badań opublikowanych przez brytyjskie Trade Union Congress, na każdego funta wydawanego przez podatników na emerytury dla pracowników sektora publicznego (pielęgniarki, nauczycieli i urzędników) przypada 2,5 funta na emerytury dla najbogatszych, którzy stanowią 1% społeczeństwa.

Koszt upustów podatkowych dla budżetu państwa na okres 2007-2008 wyniósł prawie 38 miliardów funtów – prawie dziesięć razy tyle niż koszt emerytur dla pracowników sektora publicznego (4 miliardy funtów). Dodatkowo, 60% upustów podatkowych przypada osobom z najwyższymi emeryturami. Suma 10 miliardów funtów jest przeznaczana z budżetu dla tych, którzy otrzymują ponad 150 tys. funtów rocznie.

Aktywiści kampanii "Przyzwoite emerytury dla wszystkich" pytają, dlaczego wciąż nagłaśnia się koszta emerytur sektora publicznego, jeśli kosztują one społeczeństwo 10 razy mniej niż ulgi dla najbogatszych, oraz dlaczego nie zwraca się uwagi na rosnący problem braku jakichkolwiek emerytur aż dwóch trzecich pracowników prywatnego sektora.

Raport TUC dostępny jest tutaj: http://www.tuc.org.uk/extras/decentpensionsforall.pdf
( libcom.org )

ºº The following explains the essence of the activity and points of view of this voice of the Venezuelan anarchist movement. It is based on two recent interviews: the first one published in Solidaridad Obrera of Catalonia in January 2009, the second in June 2009 by the Star Anarchist Group from Madrid.

-- Who are you?

** El Libertario is a journal in print since 1995 (56 issues to June 2009) that attempts to inform about anarchist theory and practice in Latin America and the rest of the world, as well as to support the libertarian aspects of the social movements in our region. We do not receive – nor do we want to receive – any type of financing from the state or any other institution of hierarchical power. Our activity is 100% self managed. This voice is inspired by the anti-authoritarian ideals of anarchism and is propelled by the Editorial Collective of El Libertario, an affinity group open to the participation and collaboration of people who share libertarian attitudes and ideals, in an atmosphere of mutual respect free of dogma. The main criteria of this affinity is the shared anarchist ideal, the construction of a society based on direct democracy, social justice, self-management, mutual support and free agreement without authoritarian enforcement of the law, among other values. Besides being a propaganda group, we try to inform the existence of a libertarian movement in our country, but for that we assume that there must be a series of grass roots social movements, belligerent and autonomous, as a necessary condition for the expansion of anarchist ideas and praxis in our milieu. For this reason we link up with different popular social organizations, joining them in the struggle against hierarchical power and for human rights. Likewise, some of us work on theoretical research and study. We also foster the promotion of self-managed cultural activities, such as audio-visual shows, talks, or the First Anarchist Book and Video Fair, planned for November 2009 in Caracas. Lastly, within our affinities and possibilities, we participate in campaigns such as that of last year commemorating the 20th anniversary of the El Amparo massacre. For more details about us, how we think and act, see www.nodo50.org/ellibertario and our printed issues.

Sacco i Vanzetti to film z 1971 roku w reżyserii Giuliano Montaldo, do którego scenariusz napisali: Mino Roli, Ottavio Jemma, Fabrizio Onofri, Giuliano Montaldo i samo życie. Przedstawia on wydarzenia mające miejsce podczas jednego najgłośniejszych i najbardziej skandalicznych procesów w historii USA. Był wystawiany na 24. Festiwalu Filmowym w Cannes, gdzie Richard Cucciolla (grający Sacco) zdobył nagrodę dla najlepszego aktora. Ścieżka dźwiękowa z tego filmu należy do najlepszych w historii kina, autorstwa samego Enio Morione przy śpiewie Joan Baez. Jednak graniczy z cudem zobaczenie tego filmu w mainstreamowych mediach. Film ten jest bowiem opowieścią o skazaniu na śmierć, w swingowanym procesie, dwóch włoskich anarchistów.

Tytułowi Nicola Sacco i Bartolomeo Vanzetti przybyli do USA w 1908, poznali się w 1916. Brali czynny udział w ruchu robotniczym i anarchistycznym, walcząc o lepsze płace i humanizację stosunków pracy. W 1920 w trakcie organizacji kolportażu ulotek anarchistycznych zostali zatrzymani pod zarzutem działalności godzącej w dobro publiczne. Dodatkowo oskarżono ich o napad rabunkowy i dwa morderstwa (Fredericka Parmentera i Alessandra Berardellego), które miały miejsce 15 kwietnia 1920 r. w South Baintree, Massachusetts. W trakcie napadu zrabowano 15766 dolarów i 51 centów, przeznaczonych na wypłaty dla robotników. Mimo posiadania przez nich alibi i wątpliwych dowodów, w atmosferze powszechnej nagonki (prowadzący proces sędzia Webster Thayer nazywał Sacco i Vanzettiego anarchistycznymi bękartami) skazano ich 14 lipca 1921 na śmierć na krześle elektrycznym.

http://alterkino.org/sacco_i_vanzetti

Autorzy filmu “The Oil Factor” podejmują zagadnienie kurczenia się zasobów ropy naftowej w dzisiejszym świecie oraz kwestię nadmiernego wykorzystania tego surowca w produkcji paliw, tworzyw sztucznych i materiałów chemicznych. Stawiają pytanie o motywy wojen prowadzonych przez Stany Zjednoczone na Bliskim Wschodzie i w Azji Centralnej, gdzie znajdują się 3/4 globalnych złóż ropy i gazu ziemnego.

Film zawiera unikalne materiały filmowe z Iraku, Pakistanu i Afganistanu, dokumentujące spiralę przemocy obejmującą Irak i Afganistan – kraj wyraźnie przemilczany w blokach informacyjnych komercyjnych stacji telewizyjnych. Wywiady przeprowadzone w krajach Bliskiego Wschodu, w Europie i w Stanach Zjenoczonych, w tym rozmowa z menedżerem firmy Bechtel w Bagdadzie, również ukazują kto zyskuje na dziesiątkach miliardów dolarów udostępnionych przez Kongres na wniosek administracji Georga W. Busha.

“The Oil Factor ” zawiera szczegółowe mapy i wykresy, prezentuje też wypowiedzi licznych ekspertów i znanych osobistości, takich jak były doradca do spraw bezpieczeństwa narodowego Zbigniew Brzeziński, profesor M.I.T. Noam Chomsky, dyrektor wykonawczy inicjatywy Project for the New American Century, Gary Schmitt, Cywilny Administrator Iraku Paul Bremer, była analityk z Pentagonu, Karen Kwiatkowski, członek irackiego rządu Abdel Aziz Al-Hakim oraz autorzy Ahmed Rashid i Michael C. Ruppert.

http://alterkino.org/the-oil-factor