Tacy są politycy

Rada Nadzorcza Telewizji Polskiej głosami Samoobrony i LPR oddaliła wniosek o odwołanie Piotra Farfała z roli pełniącego obowiązki szefa TVP. Do odwołania Farfała zabrakło zaledwie jednego głosu.

Dla przypomnienia Piotr Farfał jest mocno kojarzony z środowiskiem Młodzieży Wszechpolskiej, a w przeszłości związany był z ruchem neonazistów. Pisywał dla neofaszystowskiego zinu Front.

19.04.2009
CRK
ul. Jagiellończyka 10c/d
godz.17:00
wjazd: darmo

O godz. 17.00 w niedzielę 19.04 w Centrum Reanimacji Kultury odbędzie się pokaz filmu "Lost Revolution", wyprodukowanego przez Indymedia Belarus, o wyborach prezydenckich na Białorusi w 2006r. i masowych protestach społecznych.

Po filmie odbędzie się dyskusja z udziałem anarchistów z Białorusi.

Publikacja raportu, dotyczącego obecnej sytuacji politycznej na Białorusi, jest pierwszym efektem współpracy polskich i białoruskich środowisk anarchistycznych na łamach “Czarnego Sztandaru”.
http://www.czsz.bzzz.net/czarny/node/964

Rząd partii maoistowskiej w Nepalu potwierdził zamiar całkowitego zdelegalizowania strajków w kraju.

W styczniu, rząd wdrożył już ustawodawstwo umożliwiające tworzenie specjalnych stref ekonomicznych dla zagranicznych inwestorów. Pracowników stref obowiązuje zakaz podejmowania strajków i zakłócania produkcji.

Teraz „rewolucyjny” rząd chce pójść dalej: maoistowski minister finansów obiecał nepalskiej izbie handlowej, że całkowity zakaz strajków (także poza specjalnymi strefami ekonomicznymi) niebawem wejdzie w życie w kluczowych branżach przemysłu. Jak stwierdził minister w wywiadzie dla „Himalayan Times” – „Nowa sytuacja polityczna wymaga nowego podejścia biznesowego. Sektor prywatny pozostanie dominującą siłą gospodarczą w kraju. Społeczność przedsiębiorców powinna skorzystać z konkurencyjności gospodarczej Nepalu."

* Soon El Libertario #56 will be available in the street and on the Internet (www.nodo50.org/ellibertario). El Libertario is the voice of free ideas and independent social movements in Venezuela and Latin America. As a preview of its usual combative, irreverent and uncompromising position with regard to authoritarian power and oppression, here's the editorial:

All thorough media analysts agree about the increased vulnerability of the Venezuelan economy to the consequences of the world economic crisis. The question is obvious: how could our country be one of the most affected by the pressures of the global capitalist system if it has been claiming to build its so-called "21st-century socialism" for a decade? The answer is simple: because, contrary to speeches and shows, it has not gone in any direction different from the economic globalization that has prevailed in the last two decades on the planet.

Prezydent Barack Obama zaostrza linię wobec związkowców z General Motors zrzeszonych w związku United Auto Workers, pomimo iż związek finansował jego kampanię wyborczą i pomógł mu zdobyć władzę. Związek UAW już zgodził się na obniżki płac i gorsze warunki socjalne. Jednak to nie wystarczyło administracji Obamy. W ramach "pakietu pomocy" dla upadającego giganta motoryzacyjnego, grupa zadaniowa prezydenta ds. przemysłu samochodowego zamierza zaproponować obniżki emerytur i obniżenie poziomu świadczeń zdrowotnych dla emerytów.

Ponieważ zmiana warunków socjalnych wymaga złamania porozumień podpisanych ze związkami zawodowymi, jedną z propozycji prezydenta na drastyczne pogorszenie warunków pracy w przemyśle samochodowym jest wprowadzenie tzw. „bankructwa zgodnego z rozdziałem 11”. Oznacza to stan, w którym firma istnieje już tylko po to, by spłacać długi, a o wszelkich sprawach dotyczących wynagrodzeń w firmie może decydować sąd z pominięciem związków zawodowych.

Organizacja związkowa UAW działająca w Ford Motor Co. zgodziła się już na obniżenie kosztów pracy z 74$ na godzinę do 50$ na godzinę do 2011 r. Prezydent Obama jasno stwierdził, że domaga się jeszcze dalej posuniętych cięć w poziomie wynagrodzeń pracowników.

W dzisiejszej audycji tematem dyskusji były:
- protesty przeciwko komercjalizacji i prywatyzacji szkolnictwa wyższego, czyli reformie zwanej „Planem Bolonia”, które mają miejsce w całej Europie.
- reportaż ze Strefy Wolnego Handlu w Warszawie.
- rozmowa z Filipem z inicjatywy "Stop Wojnie" o wyjezdzie polskiego autokaru na alterszczyt NATO.

Altergodzina: Plan Bolonia oraz Strefa Wolnego Handlu w Warszawie (mp3)

Ponadto w Altergodzinie jak co tydzień usłyszycie Alter-Serwis, czyli przegląd wydarzeń społeczno-politycznych ostatniego tygodnia, widzianych z perspektywy ruchów społecznych krytycznych wobec polityki "głównego nurtu".

ALTERGODZINA to audycja tworzona przez alterglobalistki i alterglobalistów związanych z Wrocławską Grupą "Społeczeństwo Aktywne" i pismem społecznie zaangażowanym "Recykling Idei".

Plany wiceminister pracy i polityki aspołecznej Czesławy Ostrowieckiej, która forsowała plan podwyższenia wieku emerytalnego do 90 lat nie powiódł się. Posłowie wykazali się zdrowym rozsądkiem i obniżyli proponowaną granicę wieku na 89 lat. Jak dowodzili posłowie “Będzie to lepiej wyglądać”. Ponadto uchwalono, że najniższa emerytura na starcie wyniesie minimalną pensję krajową, a następnie będzie rosnąć co roku o 10%, bo z upływem lat emeryci coraz więcej wydają na leki. Czesława Ostrowiecka optowała za rozwiązaniem odwrotnym, tzn. obniżaniem wartości emerytury o 5% każdego kolejnego roku, gdyż według niej z wiekiem coraz rzadziej wychodzi się z domu i tym samym kupuje coraz mniej.

Podczas konferencji Ostrowiecka powiedziała, że podwyższenie wieku emerytalnego jest “konieczne” ze względu na przewidywane problemy z pokoleniem wyżu demograficznego, któremu zaczną przysługiwać emerytury. Gdy zbyt wielka liczba osób zacznie pobierać emerytury, państwo zbankrutuje bo dotychczasowy system składek emerytalno-rentowych działał na zasadzie piramidy finansowej. Dobrze było dopóki populacja społeczeństwa rosła, ale gdy zaczęła spadać, pojawił się problem.

- “Wiek 89 lat wydaje się rozsądny z punktu widzenia bezpieczeństwa ekonomicznego państwa. Zbyt wielka liczba emerytów w stosunku do liczby osób odprowadzających składki emerytalne grozi zapaścią państwa i pogłębieniem dziury budżetowej” - twierdzi Ostrowiecka. - “Inną opcją było zachowanie dotychczasowego wieku emerytalnego przy obniżeniu emerytur do symbolicznych 100 zł, ale to mogło doprowadzić do rozpowszechniania antyrządowej propagandy, że chcemy śmierci głodowej emerytów. A tego przecież nie chcemy.”

"Globalizacja" jest na ustach wszystkich. Słowo na czasie, które szybko zamienia się w slogan, w magiczną formułę, w hasło otwierające bramy wszystkich tajemnic teraźniejszości i przyszłości. Podczas gdy jedni „globalizacją” nazywają praktyki, którym się oddajemy, ponieważ chcemy być szczęśliwi, dla innych stanowi ona przyczynę naszego nieszczęścia. Wszyscy jednak uważają „globalizację” za nieunikniony los świata, a także za nieodwracalny proces, który dotyczy każdego z nas w takim samym stopniu i w ten sam sposób. Jesteśmy „globalizowani”, a bycie „globalizowanym” znaczy niemal to samo dla wszystkich, których ten proces dotyka.

Los modnych słów jest bardzo zbliżony: im więcej doświadczeń zyskuje dzięki nim przejrzyste wyjaśnienie, tym bardziej same stają się mętne i niejasne. W miarę jak rośnie liczba dogmatycznych prawd, wypartych i wyrugowanych przez modne słowa, one same coraz szybciej stają się zasadami, o których się nie dyskutuje. Aspekty ludzkiego postępowania, tworzące pierwotny zakres pojęcia, umykają z pola widzenia - staje się ono „niezbitym faktem”, cechą „otaczającego nas świata ujmowanego wprost”, do którego nas odsyła, postulując własną nietykalność. „Globalizacja” nie stanowi tutaj wyjątku.

2 kwietnia spotkają się przdstawiciele 19 największych ekonomi na świecie + EU oraz szefowie banków centralnuch. Wiele organizacji szykuje protesty na ten dzień.

BREAKING THE LAWS
Yet none of this means the productive powers of human labour and intelligence in the 21st century can’t fulfil human needs, if only we weren't forced to obey an irrational economy's “laws”. It is only by resisting the day to day logic of capitalist “laws” that we will ever be in a strong enough position to put an end to the system itself. Unlike money, houses are not evaporating, but people are being evicted – this is one obvious area for organised resistance. Another is redundancies. Workers are being laid off with only the bare minimum pay-off required by law, and often being cheated of even that. We are not interested in “saving jobs” – let’s face it, there are some jobs that no one in their right mind would want to save! It’s not our problem if the company is no longer profitable, it’s just a question of the balance of forces, of how much disruption we can cause – solidarity strikes, occupations, blocking roads… We don’t care if it’s the boss, the state, or Gordon Brown’s sister-in-law who pays! We want money to live on. Even in small company that goes bankrupt it’s worth resisting (like the workers who recently occupied the packaging company in Dundee). Even the crappiest little company has valuable assets – grab them before the boss does!

It’s not all doom and gloom, even in these miserable debt-ridden islands. In early February workers in the engineering construction industry in the UK (Lindsey refinery and dozens of other sites) put illegal solidarity strikes (and tea-breaks!) firmly back on the agenda. In Ireland there have been mass demonstrations against wage cuts in the public sector. The new punishments planned for the unemployed will be hard to enforce when there are no jobs to force people into: the private Job Centre contractors are already panicking at the idea. A dole system overwhelmed by sheer numbers will be ripe for collective troublemaking.

"YOU'VE GOT 1 HOUR TO LEAVE THE FACTORY, FAILURE TO TURN IN YOUR WORKWEAR WILL RESULT IN A DEDUCTION OF £25"
And we can’t expect the unions to fight for us. We all know what happened at Cowley when BMW laid off 850 temps without warning. The union knew this would happen three weeks in advance but didn’t tell the workers! Unions exist to negotiate the rate of exploitation. They have an interest in managing the crisis, not in turning it to the workers’ advantage.

GET RID OF CAPITALISM BEFORE IT GETS RID OF US
If capitalism is “reformed” and left to try and stand without its shattered financial crutch, what might the promised “return to normality” be like? Economic “laws” will demand that we make sacrifices: drastic wage cuts with longer working hours when any work is going; perpetual job insecurity and mass unemployment while welfare benefits disappear; shutdown of public health, housing, transport and education services. Individual competition of all against all for every imagined “opportunity”, more violent crime and more violent policing, ethnic and religious sectarianism as substitute for social solidarity, and that old favourite social safety valve and economic powerhouse: war.

And what if we try to put crippled capital out of its misery? Nothing is certain, and there's no chance things will be easy. But nothing is going to be certain or easy anyway. The economy as we've known it is going down one way or another, on their terms or ours. If we agree to “make sacrifices” and go meekly into under-funded redundancy, we'll simply be letting the former owners and creditors loot everything of value from the wreckage. Only if we act together now to seize what's ours, refusing the “owners” what they think we owe them, is there a chance that the world resulting from the chaos will be worth living in.

http://libcom.org/news/make-economy-history-29032009

http://www.putpeoplefirst.org.uk/

W dzisiejszej Altergodzinie gościem był Andrzej Smosarski – działacz Warszawskiego Stowarzyszenia Lokatorów oraz Lewicowej Alternatywy. Tematem rozmowy były problemy lokatorskie w Polsce oraz konferencja pt. "Kwestia mieszkaniowa i ruchy lokatorskie w dobie globalizacji", która odbędzie się w Warszawie 28-29 marca.

Altergodzina o ruchach lokatorskich oraz konferencji (mp3)

Ponadto w Altergodzinie jak co tydzień Alter-Serwis, czyli przegląd wydarzeń społeczno-politycznych ostatniego tygodnia, widzianych z perspektywy ruchów społecznych krytycznych wobec polityki "głównego nurtu".

Słuchajcie nas w każdą środę o godz. 22:00 w działającym przy Politechnice Wrocławskiej Akademickim Radiu LUZ, we Wrocławiu na 91,6 FM oraz na całym świecie w Internecie (www.radioluz.pwr.wroc.pl).

Prezydent Obama oraz jego doradcy zastanawiają się nad rozszerzeniem tajnych operacji CIA przeciwko przywódcom Talibów na terenie Beludżystanu, w południowo-zachodnim Pakistanie. Do ataków wykorzystywane są bezzałogowe samoloty typu Predator, kierowane z bezpiecznej odległości przez pracowników CIA.

Ataki bezzałogowych samolotów doprowadzają do furii miejscową ludność, a nawet proamerykańskie władze Pakistanu. Od sierpnia 2008 r. w wyniku ataków samolotów bezzałogowych zginęło już 340 osób, w tym wiele osób postronnych i dzieci.

Doktryna Obamy zrywa z próbami nawiązania porozumienia z niektórymi grupami plemiennymi, podejmowane przez poprzednią administrację w celu zrównoważenia wpływów Talibów. Ataki prowadzone z samolotów bezzałogowych są postrzegane przez Pusztunów jako wyjątkowo tchórzliwe i jednoczą ludność po stronie fundamentalistów.

Pracownicy metra w Caracas w Wenezueli rozprowadzili w zeszłym tygodniu w korytarzach metra ulotki dotyczące ich sporu z rządem. Pracownicy domagają się podwyżek powyżej poziomu inflacji z zeszłego roku, która według ostrożnych szacunków wyniosła 30,9%. Podwyżki zostały już zaakceptowane przez rząd, ale pracownicy nie otrzymali do tej pory podwyżek pod pozorem „kryzysu ekonomicznego”.

W ulotce, pracownicy napisali m.in.: „Mówi się nam, że spełnienie zobowiązań strony rządowej odnośnie podwyżek kosztowałoby zbyt wiele i że kraju na to nie stać. Ale jedyne, na co nie stać kraju, to tzw. „socjalizm” oparty na ogromnych pensjach i przywilejach posłów, prezesów firm i ministrów, w tym Ministra Spraw Zagranicznych, który udaje też, że jest przywódcą związkowym.

[...] Boliburżuazja jednoczy się w swoich wysiłkach, by zniszczyć aspiracje pracowników metra, by stworzyć precedens dla innych pracowników w tym kraju. Za socjalistyczną retoryką rządu kryje się barbarzyński wyzysk i jasny zamiar przerzucenia kosztów kryzysu gospodarczego na pracowników.”

Sojusz Lewicy Demokratycznej oraz Kongres Porozumienia Lewicy podpisali wspólne porozumienie dotyczące wyborów do Parlamentu Europejskiego. Podczas konferencji prasowej Grzegorz Napieralskim także wystąpił z Leszkiem Millerem. SLD i Polska Lewica także dogadali się.

W przyszłym tygodniu, administracja prezydenta Obamy ma ogłosić kolejny plan ratowania banków, przez wykupywanie „toksycznych aktywów”. Ponieważ bezpośrednie korzystanie z pieniędzy podatników stało się już zbyt kontrowersyjne, Sekretarz Skarbu Tim Geithner zaproponował rozwiązanie polegające na „partnerstwie publiczno-prywatnym”.

Według tego planu, Skarb Państwa i Rezerwa Federalna wyda 100 miliardów dolarów na zakup „toksycznych” aktywów hipotecznych. Następnie, państwowo-prywatne fundusze wyłożą 500 miliardów dolarów (w długim okresie ma to być bilion dolarów). Administracja Obamy twierdzi, że podatnicy będą „współdzielić zyski, a nie tylko straty”. Partnerstwo państwowo-prywatne jednak zazwyczaj wiąże się z zyskami sektora prywatnego i kosztami po stronie sektora publicznego.

Media amerykańskie starają się odwrócić uwagę podatników od nowego planu nagłaśniając od dwóch dni „skandal” wywołany przez niestosowny komentarz Baracka Obamy w programie satyrycznym „Jay Leno Tonight Show”, który był obraźliwy dla niepełnosprawnych.

Banki pomagają pogłębiać biedę, korupcję, konflikty, ludzkie cierpienie i nieszczęście” podaje najnowszy raport organizacji Global Witness zatytułowany “Undue diligence.”

Raport, za pomocą konkretnych przykładów, pokazuje jak największe banki wykorzystują luki i dwuznaczności w prawie do prowadzenia współpracy ze skorumpowanymi reżimami. Według autorów raportu odbija się to niekorzystnie na biednych obywatelach danych krajów i pogarsza tragiczną już sytuację. Autorzy podają, między innymi, przykład Citibanku, który obsługiwał Charles’a Taylor’a – byłego prezydenta Liberii, obecnie sądzonego za zbrodnie wojenne. Pieniądze przechowywane w banku służyły Taylorowi do finansowania działań wojennych.