Dodaj nową odpowiedź

Odpowiem moim komentarzem w wykop.pl a propos głosów mówiące o tym, że ludzie nie głosują z lenistwa.

Sprawa wygląda tak: jeżeli ktoś widzi korzyść w działaniu, to jest sobie w stanie zadać trud, nawet gdy jest zmęczony i leniwy do szpiku kości, by to działanie wykonać i polepszyć przez to swoją sytuację. Przykładowo, gdyby zamiast wyborów zorganizowano powiedzmy "Dzień pięciu dych" i na terenie całego kraju rozdawano by w specjalnych lokalach każdej osobie po 50 złotych po podpisaniu listy, to obstawcie, jaka byłaby frekwencja. Ja stawiam luźną ręką 80%.

Natomiast jak widać, w działaniu wyborczym ludzie nie upatrują żadnej korzyści, celu czy też działania poprawiającego egzystencję. Po prostu dostrzegają fakt, że niezależnie od tego, czy kogoś poprą czy nie, sytuacja niewiele się zmienia - być może tylko w jakiś szczegółach obyczajowych, tematach zastępczych i drobnostkach. Ale system funkcjonuje tak samo. Więc, jeżeli się człowiekowi mówi z telewizji - "idź, spełnij obowiązek i miej realny wpływ na politykę" to ludzie mają taką pantomimę w dupie. Bo to żaden realny wpływ, ponieważ wybierani posłowie nie są wiązani żadnymi instrukcjami nie są odwoływalni, ich działania nie podlegają żadnej kontroli szarego wyborcy. Ludzie chcą uczestniczyć w procesach decyzyjnych, a nie wybierać sobie co parę lat oligarchię, na którą nikt nie ma żadnego wpływu.

Na koniec warto dodać, że ludzi odrzuca też to, w jaki sposób wygląda cała polityka. Odrzuca to, że nie dotyczy ona konkretów, ale pewnego wizerunku, marki i stylu bycia. Dobrze to ujęto na wpicie blogowym CIA - "Nigdy chyba klasa polityczna nie była tak oderwana, tak infantylna i tak “utowarowiona”, jak obecnie, choć przecież dawniej też dobrze nie było. Dziś jednak, w epoce “postideologii” walka toczy się już nie na programy, nie na wizje przyszłego społeczeństwa, ale na wizerunek, na opakowanie – słowem na to “kto ma lepszy garnitur i ładniej się wysławia”." (cały artykuł "Powolna agonia parlamentaryzmu" możecie przeczytać: https://cia.media.pl/powolna_agonia_parlamentaryzmu)