Świat

Rusza strona internetowa, na której zamieszczane będą materiały oparte na informacjach przekazanych mediom przez byłego współpracownika CIA i NSA Edwarda Snowdena - ogłosili w poniedziałek dziennikarze, którzy z nim współpracowali.

W założycielskiej trójce portalu "The Intercept" znalazło się dwoje dziennikarzy, z którymi już wcześniej kontaktował się Snowden - współpracownik dziennika "Guardian" Glenn Greenwald oraz amerykańska dokumentalistka i producentka Laura Poitras, oraz niezależny dziennikarz śledczy Jeremy Scahill.

W zamyśle twórców portal będzie początkowo koncentrował się na ujawnianiu kolejnych informacji przekazanych przez Snowdena, ale z czasem zajmie się dziennikarstwem śledczym na szerszą skalę. Wśród tematów w kręgu zainteresowania "The Intercept" będzie korupcja, nadużywanie prawa, naruszanie praw obywatelskich oraz nierówności społeczne.

Liczba bezrobotnych w Republice Czeskiej była w styczniu większa niż kiedykolwiek od usamodzielnienia się tego państwa w 1993 roku, przekraczając po raz pierwszy 600 tysięcy - poinformował w poniedziałek państwowy urząd pracy.
Według niego w ubiegłym miesiącu bez pracy pozostawało 629,3 tys. osób czyli o 32,4 tys. więcej niż w grudniu. Wskaźnik bezrobocia wzrósł w ten sposób z 8,2 proc. do 8,6 proc.

Do wzrostu bezrobocia przyczyniło się również to, że mimo łagodnej zimy wstrzymano niektóre sezonowe prace w budownictwie, rolnictwie i leśnictwie - zaznaczył urząd pracy.

Ponad milion pracowników banków w całych Indiach podjęło w poniedziałek dwudniowy strajk, domagając się podwyżek płac i wstrzymania forsowanych przez rząd reform sektora bankowego.

Jak podała indyjska agencja IANS, w proteście uczestniczy personel 27 banków państwowych, 12 banków prywatnych i kilku banków regionalnych. Strajk objął blisko 90 tys. placówek bankowych, ale nie spowodował wstrzymania funkcjonowania bankomatów. Według IANS federacja związkowa domaga się 30-procentowej podwyżki płac, natomiast banki godzą się na tylko 10 proc. Inflacja wynosi obecnie w Indiach nieco poniżej 10 proc.

Strajkujący występują też przeciwko planowanym przez rząd dalszym prywatyzacjom i fuzjom banków oraz udzielaniu nowych licencji na działalność bankową.

Trwają gwałtowne zamieszki w Bośni i Hercegowinie. Demonstranci w stolicy kraju, Sarajewie, podpalili siedzibę prezydenta i inne budynki rządowe. Policja ostrzelała protestujących gumowymi kulami i z armatek wodnych. Co najmniej sto osób zostało rannych.

Płoną gmachy administracji rządowej i lokalnej w Sarajewie, Tuzli, Zenicy i Mostarze - podają chorwacki "Dnevnik" i serbska agencja Tanjug. Rządowa bośniacka agencja Fena określa sytuację w stolicy, Sarajewie, i niektórych innych miastach jako "dramatyczną".

Uczestnicy dziesiątków gwałtownych demonstracji i innych wystąpień protestacyjnych w BiH, kraju podzielonym na mocy porozumień z Dayton z 1995 r., które zakończyły trzyletnią wojnę etniczną, na dwa obszary autonomiczne (federacja chorwacko-muzułmańska i Republika Serbska) oskarżają lokalne władze administracyjne o nepotyzm i korupcję, przyczynę zamknięcia lub upadku 80 proc. prywatyzowanych zakładów.

29 stycznia od 5 rano miała miejsce całkowita blokada bramy fabryki telewizorów Electrolux w Porcii we Włoszech. Electrolux wymusza na pracownikach redukcję pensji pod groźbą przenoszenia zakładów do Polski lub na Węgry. Electrolux, druga grupa AGD na świecie po Whirlpool, zatrudnia we Włoszech bezpośrednio 6 tys. pracowników i kolejne 4-5 tys. osób przez podwykonawców.

Dwa dni temu zarząd firmy ogłosił, że jedynym sposobem, aby utrzymać zakłady pracy we Włoszech jest prawdopodobnie zmniejszenie o połowę wynagrodzeń pracowników (nawet z 1400 do 700-800 euro miesięcznie). Mówi się o zmniejszeniu stawki godzinowej (o trzy euro mniej za godzinę). Zarząd domaga się zawieszenia zbiorowego układu pracy. Oprócz ataku na płace, Electrolux zapowiedział także redukcję urlopów, nagród jubileuszowych i innych dodatków.

Pracownicy organizując blokady i protesty protestują przeciwko zarządowi, który chce, aby pod pretekstem kryzysu pracownicy rywalizowali z pracownikami z innych krajów (w tym Polski), w sytuacji gdy ostatecznie bogaci się zarząd. Jest to dla nich szantaż ekonomiczny i forma dyscyplinowania świata pracy. Dołączyli do nich pracownicy innych zakładów.

Prawdziwy skinhead, prawdziwy punk, prawdziwy przyjaciel. Gorliwy przeciwnik nazizmu. Cztery lata po morderstwie nieformalnego lidera moskiewskich antyfaszystów – Ivana ‚Kostoloma’ Khutorskoya, jego przyjaciele i rodzina, w porozumieniu z lokalnymi aktywistami zrealizowała film poświęcony jego życiorysowi – brutalnie przerwanemu strzałem w głowę, na klatce schodowej własnego bloku. Nie jest to jednak jedynie laurka ku czci nieżyjącego kumpla. Dokument będący zbitką wywiadów i archiwaliów doskonale obrazuje ponurą rzeczywistość rosyjskiej stolicy. Udowadnia, że dychotomia między nazi-skinami, a grupami wolnościowymi bynajmniej nie sprowadza się do konfliktu subkulturowego.

Nigdy nie zapomnimy! Nigdy nie wybaczymy!

http://www.alterkino.org/antyfaszyzm/ivan-khutorskoy/

W sobotę, grupa około 100 neonazistów ze Złotego świtu przemaszerowała do miejsca, w którym zamordowany został Pavlosa Fyssasa.

Zerwali baner umieszczony tam ku pamięci Pavlosa i zaatakowali pobliski skłot „Resalto”. Atak został odparty, jednak w wyniku rzucania przez neonazistów kamieniami w budynki ucierpiały również mieszkania znajdujące się obok. Zranione szkłem zostało między innymi śpiące w jednym z mieszkań dziecko.

W rejonie wydarzeń obecna była policja, która pozwalała neonazistom na swobodne operowanie. Chwilę później środowisko skłotu zorganizowało 400-osobową demonstrację antyfaszystowską. Tego samego dnia, rzecznik prasowy Złotego Świtu ogłosił swoją kandydaturę na stołek burmistrza.

http://www.dailymotion.com/video/x1abj6v
https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1513501

Oświadczenie Autonomicznego Związku Pracowników z Kijowa na temat sytuacji na Euro-Majdanie.

Przegłosowane 16 stycznia prawo ukazało, że część klasy rządzącej, obecnie kontrolującej rząd, jest gotowa zaprowadzić reakcyjną burżuazyjną dyktaturę na wzór reżimów z Ameryki Łacińskiej z lat 70-tych. „Prawa dyktatury” kryminalizują wszelkie protesty i ograniczają wolność słowa, jak również dają podstawy do oskarżeń o „ekstremizm”. Rzecznikami parlamentarnej klasowej dyktatury w rękach skorumpowanej biurokracji oraz monopolistycznej burżuazji jest Partia Regionów i Ukraińska Partia „Komunistyczna”, które już dawno temu stały się siłami politycznymi służącymi interesom kapitału.

Ukraiński system represji opiera się na aparacie policyjnym oraz na prorządowych szturmowych gangach ulicznych. Czasami tymi paramilitarnymi strukturami dowodzą emerytowani policjanci. W akcji są również szwadrony śmierci. Według potwierdzonych informacji, dwie osoby porwano ze szpitala i torturowano. Jeden z nich zmarł w lesie. Siły specjalne korzystają z broni precyzyjnej przeciwko protestującym, i to nie tylko z broni traumatycznej. Jeden z zabitych, co widać na fotografii ciała, został zastrzelony poprzez strzał w serce. Wszystko wskazuje na to, że był ofiarą snajpera. W godzinach porannych w dniu 23 stycznia liczba zabitych wynosiła od 5 do 7 osób. A tak naprawdę nie znamy prawdziwej skali przemocy.

Ideologia reżimu rządzącego jest mieszaniną nacjonalizmu na wzór Putina, teorii spiskowych i przekonania, że elita ma prawo rządzić głupim ludem. Internetowe grupy wsparcia dla Berkutu (główna siła policyjna do walki z zamieszkami) pełne są antysemickich artykułów, które twierdzą, że liderzy opozycji to Żydzi, chcący osłabić naród poprzez legalizację małżeństw osób o tej samej płci. Niewiele różni się to od retoryki ukraińskich prawicowych radykałów.

W ciągu ostatnich dni z rządem konfrontowała się nie tylko skrajna prawica, ale także ludzie o bardziej umiarkowanych poglądach. I stanowią oni większość protestujących. Wielu z nich obojętny jest nacjonalizm lub mają do niego negatywne nastawienie. Wielu z nich nie zgadza się na integrację z Unią Europejską. Ludzie wychodzą na ulice, aby zaprotestować przeciwko policyjnej przemocy. Wielu z nich bez entuzjazmu lub nawet sceptycznie podchodzi do starć na ulicy Gruszewskiego. Często można usłyszeć, że prawicowy radykałowie są „koniem trojańskim” Janukowycza i służb specjalnych, wystawionym po to, aby zdyskredytować protest. Nie ma wątpliwości, że wiele więcej mieszkańców Kijowa uczestniczyłoby w protestach, gdyby tylko można było usunąć z ulic tych użytecznych dla władzy idiotów. Szczytem ich marzeń jest praca w Służbie Bezpieczeństwa Ukrainy po „zwycięskiej rewolucji”(1).

Anarchiści powinny uczestniczyć w działaniach, które mają na celu obronę praw i wolności zniesionych przez ustawy z 16 stycznia. Ma sens podjęcie działań w miejscach pracy lub zamieszkania i wspieranie działań sabotujących dyktaturę. Nie ma sensu uczestnictwo w pozbawionych od samego początku znaczenia działaniach na ulicy Gruszewskiego. Dzięki nim rząd dostaje ładny telewizyjny obrazek i łatwiej wykryje radykalniejszych uczestników poprzez lokalizowanie telefonów komórkowych i ich nagrywanie.

Musimy zrozumieć, że obojętnie czy wygra opozycja, czy zwycięży rząd, będziemy musieli stoczyć długą i ciężką wojnę. Musimy zbierać siły, aby rozpocząć propagowanie własnego wolnościowego i proletariackiego programu w ukraińskiej polityce.

Ani boga, ani pana! Bez narodów, bez granic!

Автономна Спілка Трудящих – Kijów
23 stycznia 2014 r.

(1) glavcom.ua/articles/16910.html

W języku rosyjskim: http://avtonomia.net/2014/01/23/zayavlenie-ast-kiev-o-tekushhem-momente-...

W języku angielskim: http://avtonomia.net/2014/01/23/awu-statement-current-political-situatio...

Źródło: http://www.rozbrat.org/informacje/miedzynarodowe/4089-anarchisci-z-ukrai...

https://cia.media.pl/ukrainski_anarchista_demaskuje_mit_euromajdanu https://cia.media.pl/ukraina_bierkut_strzela_do_ludzi_mozliwe_starcia_w_n...

Rząd Szwajcarii zdecydował, że pracownikom z Unii Europejskiej, Islandii, Lichtensteinu i Norwegii nie będą przysługiwały zasiłki w przypadku bezrobocia..

Co więcej, osoby takie nie będą mogły również założyć w Szwajcarii działalności gospodarczej, jeśli były bezrobotne przez ostatni rok.

W 2012 r. rząd przywrócił limity na wydawanie pozwoleń na pobyt długoterminowy dla obywateli ośmiu krajów, które weszły do UE w 2004 r: Czech, Estonii, Litwy, Łotwy, Polski, Słowenii, Słowacji i Węgier. Obecnie prowadzone ma być referendum w kwestii rozszerzenia limitów na pozostałe kraje UE.

Zobacz też: Mit Euromajdanu | Stream na żywo | Stanowisko syndykalistów w sprawie sytuacji na Ukrainie | Na Gruszewskiego walczy nie tylko prawica

27 stycznia, 11:26: O 16:00 dziennikarze w kamizelkach i kaskach mają zamiar podejść do Bierkutu na Hruszewskiego i zarządać zaprzestania strzelania do dziennikarzy.

.................................

22-25 stycznia

Aktualizacja: 17:48: Propagowanie wizerunku Prawego Sektora jako głównej siły Majdanu praktykują również liberalne media anglojęzyczne. Część zachodnich środowisk radykalnie lewicowych na świecie bojkotuje Majdan jako protest nacjonalistyczny. Tymczasem poznańscy anarchiści zorganizowali na Placu Wolności demonstrację solidarnościową z ofiarami Bierkutu. Organizują również spotkanie z działaczami ukraińskiego ACK.

Aktualizacja: 04:40: Walki zintensyfikowały się. Krążą plotki o kolejnych zadźganych nożami policjantach (jeden został zabity wczoraj). Na razie są one dementowane przez Majdan.

Aktualizacja: 01:30: W całym kraju doszło do starć sympatyków Majdanu z władzami. Ludzie przejmowali budynki administracyjne. Administracja we Lwowie została zajęta bez żadnych przeszkód. Ok. 2 tysięcy ludzi po prostu weszło do budynku, a aktywiści zmusili jej szefa Ołeha Sało do napisania podania o dymisję. W Odessie, budynku administracji broni policja i pro-rosyjscy nacjonaliści. Zawarty został ponoć pakt o nieagresji między banderowcami, a grupą Narodny Nabat co budzi zastrzeżenia w środowisku anarchistycznym.

Okazuje się, że działacze Prawego Sektora, którzy zainicjowali starcia z policją na Majdanie marzą o... pracy w Służbie Bezpieczeństwa.

............................................

Aktualizacja: 21:32: Majdan się rozrósł. Udało się namierzyć punkty z których strzelali snajperzy. Są to dachy hoteli. Barykada znowu płonie. Trwają zamieszki. Opozycja nie kontroluje protestów, ale wzywa do walki. Gumowe kule i granaty przeciw flarom i butelkom.

Aktualizacja: 14:40: Wbrew teoriom Gazety Wyborczej Prawy Sektor nie dominuje na Majdanie. Owszem bierze aktywny udział w walkach z policją gdyż składa się w dużej mierze z kiboli i członków Tryzuba i Patriotów Ukrainy. Nie odgrywa jednak żadnej roli politycznej i nie dominują ideologicznie.

Aktualizacja: 14:18: Lekarze Majdanu apelują o to, aby wszyscy, którzy wychodzą na barykady na wewnętrznej części lewego przedramieniu napisali swoje dane kontaktowe: nazwisko, imię, datę urodzenia, miasto, w który, się mieszka, telefon osoby do kontaktu i informację o chorobach.

Aktualizacja: 12:23: W nocy tłum domagał się zerwania negocjacji z rządem przez liderów opozycji. Spodziewano się szturmu aczkolwiek do niczego nie doszło. Na live camerach widać spore poruszenie na Majdanie i gotowość na atak. Syndykaliści wydali oświadczenie w którym potępiają obecny rząd. Porównują go do dyktatur Ameryki Łacińskiej i oskarżają Partię Komunistyczną o współodpowiedzialność za to co ma miejsce.

Informują również o ultra-prawicowym i antysemickim charakterze grup pomagających Bierkutowi oraz o tym, że coraz częściej słyszy się jakoby banderowcy byli koniem trojańskim wewnątrz opozycji. Dementują również przekonanie jakoby protestujący byli nacjonalistami lub euroentuzjastami. Protestują wszyscy przeciwnicy obecnego rządu i brutalności Bierkutu, łącznie z przeciwnikami integracji z UE. Większość protestujących reprezentuje poglądy będące mainstreamem w Europie i na świecie.

Wzywają anarchistów do wspierania protestów wymierzonych przeciwko represjom i prawu, które zostało wprowadzone 16 stycznia. Jednocześnie ostrzegają przed aktywnością na ulicy Hruszewskiego gdzie do tej pory odbywały się główne walki uliczne. Dają one jedynie ładne obrazki dla mediów, jednocześnie narażając ludzi na znalezienie się w oku kamer i tym samym namierzenie przez służby, które lokalizują radykalnych działaczy za pomocą telefonów.

W sobotę 18 stycznia przeprowadzony został dzień informacyjny i protest przeciwko reformie kodeksu cywilnego niosącej zmiany w sytuacji na rynku pracy.

Wyjaśniony został fakt, iż sytuacja nie jest niczym innym niż kolejnym elementem działania pracodawców i rządu przy współudziale żółtych związków przeciwko ludziom pracy.

Anarchosyndykaliści z FORA zadeklarowali, że są dalecy od obrony aktualnego kodeksu cywilnego, ale będą walczyć i potępiać wszelkie próby pogorszenia jakości życia i warunków pracy.

Źródło: http://capital.fora-ait.com.ar/2014/01/jornada-informativa-contra-la-ref...

Fotograf z armii syryjskiej zdezerterował i przekazał 55 tysięcy zdjęć dokumentujących zbrodnie wojenne. Opublikował je Guardian.

Dowody dostarczone przez wojskowego fotografa dotyczą okresu od marca 2011 roku do sierpnia 2013. Z informacji dziennika wynika, że pliki ze zdjęciami zostały wywiezione z Syrii.

Materiał został zbadany przez prawników, którzy przeprowadzili też serię przesłuchań fotografa. Są to dowody, które można użyć przed sądem.

Fotograf podczas swojej pracy mógł robić zdjęcia nawet 50 ciał dziennie.

„Nie walczymy o socjalizm...Walczymy przeciwko feudalizmowi. Walczymy o kapitalistyczny model produkcji. Staramy się umożliwić większe korzyści przedsiębiorcom i przemysłowcom.”

Prachanda, przywódca partii maoistowskiej – Dialy Telegraph, 31 października 2006

Wygrawszy większość miejsc, ale bez większości absolutnej maoiści z Komunistycznej Partii Nepalu stali się hegemonem w koalicji rządzącej w 2008 roku.

Nawet przed wyborami raczyli przyłączyć się do polityki represji w miejscu pracy i zniechęcania do strajków. W 2006 roku podpisali 10 punktowy układ z innymi partiami kończący dziesięcioletnią walkę partyzancką i przyłączyli się do koalicji rządzącej. Punkt siódmy układu mówił:

„Obie strony zgadzają się co do faktu, iż klimat w kraju nie może być podburzany, a produkcja musi być kontynuowana, a prawo do rokowań zbiorowych i zabezpieczenia socjalnego musi być respektowane. Wszelkie spory z pracodawcami powinny być rozgrywane w sposób pokojowy.”

Stanowisko maoistów w kwestii używania siły przeciwko strajkom było jednym z kilku ich oficjalnych stanowisk jeszcze w czasach kiedy nie byli u władzy. To pokazuje, że ich postawa nie była wymuszona reakcyjnymi strajkami jakie miały miejsce za ich rządów.

Ustawa zakazująca strajków weszła w życie w 2010 roku. Ciekawym jest fakt, że gdyby takie kroki zostały powzięte przez zachodnich socjaldemokratów, maoiści z całego świata sprzeciwiali by się im. Sympatycy Komunistycznej Partii Nepalu nie patrzą jednak konsekwentnie na poczynania swoich.

Specjalne Strefy Wyzysku

Jednym z aktów prawnych zakazujących strajków jest ustawa o Specjalnych Strefach Ekonomicznych.

Opracowana została cztery lata wcześniej, ale przez cały ten czas leżała zakurzona w szufladzie gdyż dopiero później postanowiono użyć jej przeciwko klasie pracującej. Ustawę wzorowano na chińskich SSE, które w wielu przypadkach całkowicie zwalniały z przestrzegania prawa pracy.

W takich warunkach trudno jest mówić o jakichkolwiek standardach. W fabryce Foxoconn w Shezhen w Chinach samobójstwo popełniło 12 pracowników w wieku około 20 lat. Zabraniano korzystać z toalety oraz rozmawiać z kolegami. Pracownicy byli karani grzywną gdy pracowali zbyt wolno przy 81 godzinach pracy tygodniowo.

W marcu 2008 maoiści opublikowali swój manifest w nadchodzących wyborach do parlamentu, jasno określając program rozwoju kapitalizmu skupiony wokół przyciągania inwestycji zagranicznych. Po wyborach w kwietniu maoiści stali się wiodącym ugrupowaniem rządowym. Rozwój SSE ponownie podkreślili jako kluczowy element polityki gospodarczej. Jako szef partii maoistowskich i nowy premier Prachanda jasno określił chiński model hiper-wyzysku klasy pracującej jako korzystny szlak w kierunku "socjalizmu".

Podczas głosowania pierwszego budżetu w październiku, stwierdzono, iż będzie on uchwalony w bieżącym roku podatkowym w związku z czym musi uwzględniać zwolnienia z podatków dochodowych w Specjalnych Strefach Ekonomicznych. Okazuje się, że antyimperialiści postanowili ściągnąć do swojego kraju zachodnią burżuazję aby mogła bez przeszkód korzystać z taniej siły roboczej.

Zgodnie z obietnicą w styczniu 2009 projekt został sfinalizowany. Ustawa traktowała SSE jako obszar w którym nie działa prawo pracy ani prawo przemysłowe. Działanie SSE miał nadzorować specjalny urząd. Ustawa pozwalała pracownikom zrzeszać się i prowadzić negocjacje, ale podejmowanie działań wpływających na produkcję lub normalne funkcjonowanie przedsiębiorstwa. Partia chciała wprowadzić te przepisy w życie z takim pośpiechem, że liderzy opozycji narzekali na naruszanie procedur legislacyjnych.

Celem maoistów jest rozwijanie w Nepalu kapitalizmu i wyzyskiwanie proletariatu. Dla maoistów „wyzwolenie proletariatu” to poddanie go preferencjom inwestycyjnym międzynarodowego kapitału. Jako jeden z biedniejszych krajów świata, Nepal stanowi nadwyżkę siły roboczej. Pracodawcy wspomagani przez państwo mogą więc utrzymywać stawki na odpowiednio niskim poziomie.

Dalsza polityka anty-pracownicza

Drugą antypracowniczą ustawą maoistów jest Ustawa o działaniu koniecznym. Przepisy z 1957 roku pozwalają władzy na wydanie sześciomiesięcznego zakazu strajku. Rząd znajdował się pod presją nepalskich kapitalistów domagających się utrzymywania porządku na ulicach. Tak więc, maoiści, którzy będąc w opozycji sami spopularyzowali takie działania jak np. blokady dróg, obejmując władzę wystąpili przeciwko takim działaniom. Do spotkania maoistowskich liderów ze związkami pracodawców doszło w marcu 2007.

„Nasza partia nie planuje konfiskować własności prywatnej. Obiecujemy pełną ochronę własności, nieruchomości i inwestycji.”

Na chwilę obecną to prawo zostało użyte przeciwko pracownikom sektora naftowego. Wszystko oficjalnie celem utrzymania porządku. Na chwilę obecną zachodni sympatycy trzecioświatowej lewicy kierują się podwójnymi standardami. Gdyby ktoś z zachodniej lewicy wprowadził takie ustawy byliby przeciwko, ale w przypadku Nepalu, uznają, iż jest to działanie skierowane przeciwko tendencjom kontrrewolucyjnym i w interesie robotników. Tymczasem do więzienia idą pracownicy.

W 2010 roku strajki zakłóciły sprawne funkcjonowanie handlu. Rząd przeszedł więc do działania. Kroki konsultował tak jak w przeszłości z burżuazją. 3 kwietnia zakazali strajków na okres sześciu miesięcy dla tej części przemysłu, którego produkcja jest zorientowana na eksport.

Dlaczego tak się dzieje?

Maoizm to kolejny nurt polityczny wyrosły z korzeni XIX-wiecznej socjaldemokracji. Zakłada administracyjną władzę polityków reprezentujących klasę robotniczą. Wprowadzają oni inną formę zarządzania społeczeństwem jednak ani nie znoszą społeczeństwa klasowego ani w żaden sposób do społeczeństwa bezklasowego nie dążą.

Dla maoistów i autorytarnej lewicy w ogóle, różnica między kapitalizmem, socjalizmem, a komunizmem opiera się tylko na kwestiach administracyjnych.

Marks i Engels pisali w manifeście komunistycznym: "Teorię komunizmu można streścić w jednym zdaniu: Znieść własność prywatną". Przywódca maoistów, Prachanda powiedział w wywiadzie dla BBC 3 września 2008 roku: "Nie wierzymy w to, że własność prywatna powinna być zniesiona."

https://cia.media.pl/nepal_maoisci_likwiduja_prawo_do_strajku_by_przyciag... https://cia.media.pl/nikaragua_sandinisci_przeciwko_pracownikom

Aktualizacja: 11:30: Anarchiści zajęli korytarz Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.

Ukraińska studencka organizacja anarchistyczna podaje na swojej stronie internetowej, iż podczas wczorajszego protestu grupa cywilnie ubranych ludzi podająca się za funkcjonariuszy policji aresztowała siedmiu studentów Kijowskiego Narodowego Uniwersytetu Teatru, Kina i Telewizji.

Nie zostali jednak zabrani na lokalny komisariat. Jeden z nich został wypuszczony, ale według prawnika otrzymał 10 ciosów w głowę i w stopy.

Aresztowani nie otrzymują pomocy medycznej i nadal przebywają w areszcie. W chwili obecnej trwa pikieta solidarnościowa.

We Florencji doszło do zajęcia pustostanu przy Via dei Servi niedaleko katedry przez 10 bezdomnych rodzin.

Policja szybko wyrzuciła osoby okupujące budynek ze środka. Jedna z kobiet została zabrana do szpitala przez karetkę. Wszystkie rodziny zostały wcześniej eksmitowane ze względu na niemożność płacenia czynszu.

Po wydarzeniach jakie miały miejsce przy Via dei Servi zorganizowano demonstrację, która ruszyła w stronę siedziby Partii Demokratycznej.

Partia Demokratyczna do socjaldemokratyczne ugrupowanie z którego wywodzi się obecny burmistrz Florencji, Matteo Renzi.