Militaryzm

Ministerstwo Spraw Wewnętrznych chce zmian w prawie do użycia broni przez policję. MSW domaga się aby policjanci mieli prawo strzelać do kobiet w widocznej ciąży oraz dzieci poniżej 13 roku życia w sytuacji, gdy dojdzie do "zagrożenia życia lub zdrowia funkcjonariusza lub innej osoby".

Jest to próba wprowadzenia przepisów rodem ze Stanów Zjednoczonych gdzie policjant ma prawo zastrzelić dziecko bez żadnych konsekwencji. Pozwolenie na strzelanie do kobiet w ciąży być może ma być rozszerzeniem praw policjantów dokonujących eksmisji gdzie często przychodzi im ścierać się z całymi rodzinami.

Zgodnie z projektem MSW policjant nie musi dawać strzału ostrzegawczego. MSW usprawiedliwia się... coraz bardziej wyrafinowanym działaniem grup przestępczych i terrorystycznych.

Wczoraj z przyjaciółmi obejrzeliśmy film Baader - Meinhoff Complex. Film bardzo grający na emocjach. Wielu zareagowało entuzjastycznie na rzekomy "czyn" jakiego dokonała ta partyzantka miejska.

Gelles Dauve pisał o pierwszej generacji Frakcji Czerwonej Armii (Rote Armee Fraktion – RAF) jako o grupie ludzi sfrustrowanych i obrzydzonych otaczającym ich światem pełnym przemocy ze strony państw imperialistycznych. Nie mogli już wytrzymać braku skuteczności tradycyjnych metod działania. Swoją działalnością chcieli pobudzić proletariat. Poszli jednak w ślepy, polityczny zaułek.

Frakcja Czerwonej Armii powstała w 1970 roku. Założyli ją ludzie chcący odgrywać rolę awangardy proletariatu. Ludzie tworzący grupę wiedzieli, że ruchy społeczne ulegają radykalizacji. Wierzyli, że z czasem proletariat chwyci za broń na całym świecie i obali imperializm. RAF był produktem przemian społecznych jakie miały miejsce pod koniec lat 60-tych. Ruch lewicowy stawał się czymś innym niż był wcześniej. Sprzeciwiał się ZSRR jednak bliski był maoizmowi jako alternatywie dla stalinizmu. W Niemczech popularne były idee Rudiego Dutschke, lidera ruchu studenckiego.

Dutschke był marksistą kulturowym popierającym uczestniczenie lewicowych radykałów w aparacie władz (odcinał się od radykalnych działań studentów). Był demokratą i zwolennikiem ruchów narodowo-wyzwoleńczych trzeciego świata.

Paradoksem terroryzmu lewicowego jest to, że stawia on sobie identyczne cele co legaliści. Jedni i drudzy chcą zmieniać świadomość, agitować, urządzać spektakl. Terroryzm istnieje zarówno w krajach niestabilnych politycznie jak i stabilnych. RAF miał problem z odnalezieniem się w ruchach politycznych i społecznych. Próbował wytworzyć swoją własną ideologię jednak ocieranie się o trockizm, maoizm, komunizm rad czy anarchizm doprowadził ich do ideologicznego misz-maszu, który nie miał szans na stworzenie alternatywy dla kapitalistycznego świata.

Ich ideologia nie mogła pójść dalej niż leninizm i ruchy narodowowyzwoleńcze gdyż nie byli antykapitalistami tylko antyimperialistami. Współpracowali z Ludowym Frontem Wyzwolenia Palestyny. Wspierali ruchy dążące do tworzenia państw trzymających proletariat pod batem narodowego kapitału.

RAF chciał zbudować „partię rewolucyjną”, która doprowadzi do rewolucji politycznej (problem był taki, że nie odróżniali czerwonego przewrotu od oddolnego zrywu). Porównywali sytuację Niemiec do sytuacji Chin lat 30-tych. Kierowali się wytycznymi Mao, które dalekie były od historycznych faktów. RAF imitował Lenina. Studenci mieli zająć miejsce inteligencji, być etatowymi rewolucjonistami, którzy przyniosą socjalizm klasie robotniczej.

Nowością w ideologii RAF było uznanie militaryzmu jako środka do budowy partii. Uważali, że terrorem można stawiać opór przemocy państwa. Swoją działalnością udowodnili, że nie jest to prawdą. Gang Baader – Meinhoff atakował kapitał dla zysków. Ich celem ideologicznym była policja i armia amerykańska. Zamachy na amerykańskich żołnierzy w Niemczech miało być wspieraniem walki narodowowyzwoleńczej Wietnamu.

Kapitał nie cierpiał w wyniku śmierci amerykańskich żołnierzy. Straty w ludziach kapitał od początku ma wliczone w koszta. Ich śmierć nie była uderzeniem w system. To nie Amerykanie toczyli wojnę tylko państwo amerykańskie i kapitał.

Terroryści uważali, że destabilizowali państwo i obnażali jego represyjność. Nie jest to prawdą gdyż ludzie widząc tysiące policjantów na ulicach często myślą, że są chronieni, a nie pilnowani. Nie w taki sposób pokazuje się istotę państwa policyjnego.

Głównym błędem grupy było to, że chowając się za marksizmem zredukowała koncepcję rewolucji do koncepcji stosowania terroru. Jedyne co robili to straszyli klasę rządzącą i zabijali policjantów co jedynie ściągało represje, a nie przyczyniło się do spełnienia ani jednego pracowniczego postulatu.

Atakując aparat państwa od razu wkracza się na ścieżkę wojny i represji. Tylko w sytuacji rewolucyjnej granica, którą można przekroczyć zaciera się. Represje dotykały nie tylko ich samych, ale także klasę pracującą toczącą walkę w swoim miejscu pracy.

Podsumować można to następująco, terroryzm jest kanalizatorem gniewu społecznego i nieskuteczną taktyką, która nie prowadzi do zmian w systemie.

J.

Syryjski wywiad prowadzi 27 placówek, w których torturuje się więźniów. Są bici, polewani kwasem lub napastowani seksualnie. Raport Human Rights Watch (HRW) przeraża i szokuje. Działacze organizacji przytaczają relację uczestników antyrządowych protestów oraz dezerterów z wojsk reżimu Baszara el-Asada.

Syryjczycy twierdzą, że zgniatano im palce, wbijano zszywki w klatkę piersiową czy uszy, a także rażono prądem w genitalia. Oprawcy używali akumulatorów samochodowych i paralizatorów.

HRW twierdzi, że w taki sposób torturowanych mogło być nawet kilkadziesiąt tysięcy osób. Organizacja wezwała Radę Bezpieczeństwa ONZ do przedstawienia sprawy Syrii w Międzynarodowym Trybunale Karnym.

W 1912 roku przed sądem w Krakowie stanęło dwóch anarchistów: Augustyn Wróblewski i Kazimierz Czechowski. Wszystko przez ich propagandę skierowaną przeciwko zwiększeniu poboru do armii Austro-Węgierskiej. Wszystko dlatego, że podczas represji strajkujących kucharzy, lokator Czechowskiego - Rutkowski został złapany z ulotką "Arcyksiążę w Krakowie". Po rewizji znaleziono u nich następujące ulotki:

Antymilitaryzm

Wojna sprowadza nieszczęścia: tysiące synów ludu ginie na polach bitew, tysiące srodze okaleczonych wraca; wojna niszczy pola i zasiewy, pozostawia zgliszcza, ruiny, strumienie serdecznej krwi ludzkiej, potok gorzkich łez sierocych, masę nędzy, gwałtów ohydnych, okropności. Wojna pochłania olbrzymie sumy, wyciska straszne podatki z ludu. Proletaryat francuski, niemiecki, angielski protestował przeciw wojnie, grożąc strajkiem generalnym. I my przyłączamy nasz głos do tych protestów. — Armia stała jest przygotowaniem do wojny. Państwo odbiera corocznie z ognisk rodzinnych kwiat młodzieży, tresuje ich na morderców, mechanizuje ich w zbrodni, ćwiczy ich w psim, beznamiętnym posłuszeństwie i karności władzy, wytwarza w z nich ślepe i mimowolne narzędzie rządu i klas panujących, używając wojsko częściej przeciw strajkom i manifestantom, tj. przeciw obrońcom wolności, niż przeciw wrogom “zewnętrznym", którzy przecież też są naszymi braćmi proletariuszami.

Podczas Rewolucji hiszpańskiej doszło do najbardziej w nowożytnych czasach udanej próby wcielenia w życie ideałów anarchistycznych.

Niestety, tocząca się jednocześnie wojna domowa położyła kres tym śmiałym działaniom. Poniżej przedstawiamy swoistą bibliotekę tekstów dotyczących hiszpańskiej rewolucji w latach 1936-38 oraz wątków blisko z nią związanych.

Celem niniejszego działu jest demitologizacja wydarzeń z Hiszpanii oraz ich obiektywne przedstawienie w oparciu o źródła. Nie wszystkie zamieszczone tutaj teksty należy traktować jako teksty naukowe lub popularno-naukowe. Nie znaczy to jednak, że zamieszczając je tutaj nie troszczyliśmy się o ich rzetelność.

"Możliwe jest mianowicie, że rewolucja społeczna w Hiszpanii pociągnie za sobą przewrót w pojęciach filozoficznych i politycznych, który pozbawi anarchizm jego dotychczasowego politycznego znaczenia jako wyrazu dla nieładu, zamętu i chaosu."

~ Tomasz Pilarski

Zanim przyszedł '36 - Rewolta w Asturii

Wybory w Hiszpanii w 1933 roku postrzegane były jako zwycięstw prawicy reprezentowanej przez Hiszpańska Konfederacja Prawicy Autonomicznej (CEDA), będącej koalicją grup o profilu konserwatywno-katolickim i monarchistycznym. Czytaj dalej

Rewolucja Hiszpańska - czas milicji

To nie była zwyczajna armia. Nie miała mundurów (o przynależności organizacyjnej milicjanta świadczyła zazwyczaj chustka noszona na szyi) ani oficerów, którzy byliby uprzywilejowani w stosunku do zwykłych żołnierzy. To była armia rewolucyjna i odzwierciedlała rewolucyjne zasady tych, którzy byli w jej szeregach. Czytaj dalej

Rewolucja Hiszpańska - ziemia i wolność

Durutti nie musiał mówić chłopom, żeby przejmowali ziemię. Próbowali to robić od momentu ustanowienia republiki. W rzeczywistości pierwszy rząd republikański przed 1936 rokiem wysyłał wojsko przeciwko chłopom, którzy przejmowali ziemię. Czytaj dalej

Rewolucja anarchistyczna w Hiszpanii

Dziewiętnastego lipca 1936 roku w Hiszpanii wybuchła rewolucja, która była odpowiedzią na próbę obalenia republiki w Hiszpanii i zastąpienia jej faszystowską dyktaturą generała Franco, poplecznika Hitlera i Mussoliniego. W celu niedopuszczenia do władzy faszystów robotnicy chwycili za broń i wyszli na ulice. W wielu punktach kraju rozgromione zostały oddziały wojska i Gwardii Narodowej, popierające faszystów i monarchistów. Czytaj dalej

Hiszpański ruch wolnościowy w zarysie - Murray Bookchin

W porannych godzinach 18 lipca 1936, generał Francisco Franco ogłosił z Las Palmas w hiszpańskiej części Afryki Północnej pronunciamiento, które otwarcie rozpoczęło powstanie reakcyjnych oficerów hiszpańskich przeciwko legalnie wybranemu rządowi Frontu Ludowego w Madrycie. Czytaj dalej

Rudolf Rocker: Tragedia Hiszpanii cz.I, cz.II, cz.III

19 lipca był rocznicą dnia, w którym grupa wojskowych awanturników powstała przeciw republikańskim rządom w Hiszpanii i z pomocą zewnętrznych wpływów i obcych oddziałów pogrążyła kraj w krwawej wojnie. Owa mordercza wojna pochłonęła dotąd prawie milion ofiar (w tym kobiety i dzieci) oraz przemieniła szerokie połacie kraju w pustynny ugór. Głębia tragedii polega na tym, iż nie jest to zwykła wojna domowa, lecz również arena zmagań obcych Hiszpanii mocarstw zalewających jej obszar. Dwa wrogie imperialne obozy walczą o zasoby naturalne (mające dać im strategiczną przewagę nad przeciwnikiem) obcego kraju. Przebieg tej wojny, który dzieląc kraj na obóz rewolucyjny i kontrrewolucyjny, ma niewątpliwy wpływ na zmagania Hiszpanów w walce o niepodległość.

Wolne Kobiety (Mujeres Libres)

Mujeres Libres (Wolne Kobiety), była to grupa kobiet-anarchistek, które zorganizowały się i walczyły jednocześnie o wyzwolenie kobiet i w obronie rewolucji w czasie hiszpańskiej wojny domowej 1936-39. Praca jaką wówczas wykonały jest niezwykle inspirująca. Ich przykład pokazuje, że walka przeciwko uciskowi kobiet i przeciwko kapitalizmowi może zostać połączona w jeden bój o wolność. Czytaj dalej

Nurt anarchistyczny rewolucji hiszpańskiej

Świadomość niemal zawsze pozostaje w tyle za realnym ukształtowaniem sytuacji historycznej. Anarchiści rosyjscy - i pozostali bezstronni świadkowie rosyjskiego dramatu - już w roku 1920 pojęli lekcję, która stała się powszechnie znana i uznana dopiero znacznie później. Pierwsza rewolucja proletariacka, zwycięska na szóstej części globu, długo roztaczała blask, którym ruch robotniczy pozostawał zahipnotyzowany. Czytaj dalej

Anarchiści w Drugiej Republice Hiszpanii – gorzkie lekcje polityki wyborczej

Wraz z końcem dyktatury Primo de Rivery w 1930 r. nastąpił okres odwilży, w którym zalegalizowano anarchosyndykalistyczny związek CNT i złagodzono represje wobec organizacji związkowych. Jednak skala bezrobocia i niewydolność systemu pomocy społecznej spowodowała, że pracownicy budowlani zrzeszeni w CNT przystąpili do strajku generalnego. Władza sięgnęła po sprawdzone metody: znów doszło do brutalnych represji ze strony policji. Czytaj dalej

Anarchiści w rządzie – strzał w kolano anarcho-syndykalizmu

W lipcu 1936 r., w odpowiedzi na bunt grupy faszystowskich generałów i próbę obalenia Republiki i przejęcia władzy, pracownicy w Barcelonie zastrajkowali i stawili masowy opór. Głównym trzonem ruchu oporu wobec faszystów były zbrojne grupy zorganizowane w dzielnicowe komitety samoobrony, w których skład wchodzili członkowie CNT, FAI i Juventudes Libertarias. Bunt wojska został stłumiony. Czytaj więcej

Działalność i doktryna Federacion Anarquista Iberica

Nie można mówić o hiszpańskim anarchizmie bez wspomnienie Iberyjskiej Federacji Anarchistycznej. Obok CNT, była to najbardziej znana grupa anarchistyczna działająca przed i w czasie rewolucji. Z niej też później wyłonili się jeszcze bardziej radykalniejsi Przyjaciele Duruttiego. Przedstawiając historię i doktrynę FAI chcemy wprowadzić czytelnika w świat hiszpańskiego anarchizmu, w świat idei i czynu. Czytaj dalej

Buenaventura Durruti - List do J.Miry

W więzieniu w Walencji, gdzie był przetrzymywany Durruti, więźniowie z CNT i FAI, pochodzący z Katalonii, Aragonii i Lewantu, stanowili większość. W związku z tym wewnętrzne sprawy organizacji były jednym z tematów ich rozmów. Od rozłamu z CNT, dwa lata wcześniej, związane z nim konflikty stały się mniej ważne. Działania powrotu anarchistów do CNT, prowadzone przez J.Pedro i J.Lopeza, zaczynały przynosić skutek. Wszystkie tego typu działania były żarliwie dyskutowane w więzieniach. Czytaj dalej

https://cia.media.pl/przemysl_bez_szefow
https://cia.media.pl/george_orwell_w_holdzie_katalonii
https://cia.media.pl/jak_rzad_ii_rp_zarabial_na_wojnie_w_hiszpanii
https://cia.media.pl/hiszpania_franco

Kilka słów z ust amerykańskiego żołnierza, odbywającego służbę podczas wojny w Iraku.

Bardzo starałem się być dumny z mojej służby, ale jedyne co czułem to wstyd. Rasizm nie mógł już maskować rzeczywistości naszej okupacji. To byli ludzie, żywe istoty. Od tego czasu czuję winę za każdym razem jak widzę starego człowieka, jak tego, który nie mógł chodzić, którego rzuciliśmy na nosze i kazaliśmy zabrać go irackiej policji. Czuję winę za każdym razem jak widzę matkę z dzieckiem, która płakała histerycznie, krzycząc, że jesteśmy gorsi niż Saddam, kiedy wyciągaliśmy ją z domu. Czuję winę za każdym razem jak widzę małą dziewczynkę jak tę, którą złapałem za ramię i wlokłem po ulicy.

Powiedziani nam, że walczymy z terrorystami, ale prawdziwym terrorystą byłem ja, prawdziwym terrorystą jest okupacja. Rasizm jest istotnym narzędziem służącym do usprawiedliwienia, niszczenia i okupacji innego kraju. Jest od dawna stosowany, aby tłumaczyć zabijanie, podbój oraz torturowanie innych ludzi. Rasizm jest zasadniczą bronią rządu, jest potężniejszą bronią niż karabin, czołg, bombowiec czy okręt wojenny. Jest bardziej destrukcyjny niż pocisk artyleryjski lub pocisk Tomahawk.

Cała ta broń jest tworzona przez rząd i jest w jego posiadaniu, jednak jest nieszkodliwa bez ludzi skłonnych ją użyć. Ludzie, którzy wysłali nas na wojnę nie muszą pociągać za spust, biegać z moździerzem czy walczyć na wojnie. Muszą jedynie umieć sprzedawać tę wojnę. Potrzebują społeczeństwa, które jest skłonne wysłać swoich żołnierzy. Potrzebują żołnierzy, którzy są słonni zabijać i sami zginąć bez zadawania pytań. Potrafią wydać miliony dolarów na pojedynczą bombę, ale ta bomba staje się bronią tylko wtedy, gdy szeregowi żołnierze są skłonni wykonać rozkaz aby ją użyć. Potrafią wysłać żołnierzy w dowolne miejsce na Ziemi, ale wojna będzie tylko wtedy, gdy ci ludzie będą skłonni walczyć.

Klasa rządząca, miliarderzy, którzy czerpią korzyści z ludzkiego cierpienia, interesują się jedynie powiększeniem swojego bogactwa i kontroli całej światowej ekonomii. Należy zrozumieć, że ich siła leży jedynie w zdolności do przekonywania nas, że wojna, ucisk, wyzysk jest w naszym interesie. Oni rozumieją to, że ich bogactwo jest uzależnione od ich zdolności przekonywania klasy robotniczej, aby umierała w imię walki o rynek tego kraju. I przekonywanie nas, abyśmy zabijali i ginęli, bazuje na zdolności zmuszania nas, abyśmy myśleli, że jesteśmy w pewnym stopniu lepsi.

Żołnierze, marynarze, piechota morska, lotnicy niczego nie zyskują na tej okupacji. Większość ludzi żyjących w Stanach niczego nie zyskuje na tej okupacji. Tak naprawdę nie tylko niczego nie zyskujemy, ale bardziej cierpimy z tego powodu. Cierpimy rozłąkę, traumę i oddajemy nasze życia. Nasze rodziny muszą oglądać trumny okryte flagą chowane do ziemi.

Miliony ludzi nie mają w tym kraju podstawowej opieki medycznej, pracy, dostępu do edukacji. Patrzą jak rząd trwoni 450 milionów dolarów dziennie na okupację Iraku. Biedni pracujący ludzie z tego kraju są wysyłani, aby zabijać innych biednych pracujących ludzi w innym kraju. Aby uczynić bogatych jeszcze bogatszymi.

Bez rasizmu, żołnierze uświadomiliby sobie, że mają więcej wspólnego z Irakijczykami niż z miliarderami, którzy wysłali nas na wojnę.

Wyrzuciłem iracką rodzinę na bruk, wróciłem do domu i znajduję rodziny wyrzucone na bruk we własnym kraju, przez tragiczne niepotrzebne przejęcia zadłużonych nieruchomości. Musimy się obudzić i uświadomić sobie, że naszymi wrogami nie są jakieś odległe kraje, nie ludzie, których nazwisk nie znamy i kultury, których nie rozumiemy.

Wrogami są ludzie, których bardzo dobrze znamy i których możemy identyfikować. Wrogiem jest system, który toczy wojnę, jeżeli jest ona zyskowna. Wrogiem jest szef, który zwalnia nas z pracy jeśli uzna, że będzie to korzystne. Firmy ubezpieczeniowe, które niw pokrywają nam wydatków na opiekę zdrowotną jeśli jest to dla nich korzystne. Wrogiem są banki, które zabierają nasze domy.

Nasi wrogowie nie żyją 5000 mil od nas, oni są tu w naszym domu. Jeśli się zorganizujemy i będziemy walczyć u boku naszych sióstr i braci możemy przerwać tę wojnę, możemy powstrzymać ten rząd i stworzyć lepszy świat!

W sobotę w Tallinie odbyła się demonstracja uczestników Baltic Anarchist Meeting 2012. Jej uczestnicy rządali wyjścia Estonii z misji NATO w Afganistanie.

Około stu młodych ludzi pod czarnymi i czerwonymi flagami, z hasłami na koszulkach „Nie dla wojny w Afganistanie!“, zebrali się w centrum miasta, w parku Tammsaare.

Jak zaznaczają anarchiści na swojej stronie internetowej, operacje NATO na całym świecie doprowadziły do śmierci tysięcy obywateli cywilnych i niepotrzebnej straty miliardów euro, pochodzących z kieszeni podatników.

Chicago’wska policja zintensyfikowała przygotowawcze działania zbrojne wobec pokojowych demonstracji, które już za kilka dni odbędą się w Chicago przeciw corocznej konferencji państw członkowskich NATO. Rick Rozoff, kierownik protestów wymierzonych w konferencję NATO wylicza, że departament policji w Chicago już na dwa miesiące przed imprezą zamówił przeszło 8,5tys. masek ochronnych dla policjantów, a także skierował na ulice kontrowersyjny, bo niebezpieczny dla zdrowia, sprzęt fal akustycznych dalekiego zasięgu (LRAD).

Jak stwierdził Rozoff, takie daleko wyprzedzające działania policji mają na celu zastraszenie potencjalnych uczestników protestów i zniechęcenie ich do brania w nich udziału. Lecz jak stwierdził, nie przyniosą oczekiwanego skutku.

Piloci najnowocześniejszego i najdroższego myśliwca świata, F-22, odmawiają siadania za sterami maszyny, ze względu na tajemnicze problemy z utratą dopływu tlenu do kabiny. Problem ujawnił się już przynajmniej osiem razy od 2011 r., powodując chwilową utratę przytomności pilotów, co kilka razy o mało nie zakończyło się katastrofą.

Problem był zgłaszany od lat, jednak inżynierowie nie byli w stanie znaleźć rozwiązania, ani nawet ustalić, co się właściwie dzieje. Nie dlatego, że oszczędzano środków. Program budowy 200 maszyn typu F-22 kosztował 79 miliardy dolarów. Od 2005 r., kiedy myśliwiec został wdrożony do służby, nie został ani razu użyty w walce.

Jorge Videla, pierwszy z czterech dyktatorów wojskowych, którzy rządzili Argentyną w latach 1976-81, przerwał milczenie i przyznał, że junta zgładziła "7 000 - 8 000 przedstawicieli opozycji". Opowiada o szczegółach w książce, która właśnie się ukazała.

Autorem książki, zatytułowanej "Ostateczne Rozstrzygnięcie", jest argentyński dziennikarz Ceferino Reato. Przeprowadził on z Videlą wywiad-rzekę.

86-letni dziś ex generał Videla, który dokonał zamachu stanu będąc naczelnym dowódcą sił zbrojnych, odbywa karę dożywotniego pozbawienia wolności.

Okolo 300 protestujacych z europejskich krajow zebralo sie by wejsc do bazy NATO w Brukseli w niedziele, 1 kwietnia jako czesc protestow przeciwko polityce NATO'wskiej broni. Policja aresztowala pokojowo protestujace osoby.

Filmy:
http://www.youtube.com/watch?v=-Y7k7PB3DXI
http://www.ihavideo.net/news_story.jsp?guid=d976faab-145a-4cb0-b13b-066d...

Naukowcy z Sandia National Laboratories opracowali nowe szpiegowskie samoloty bezzałogowe na potrzeby amerykańskiej armii. Są napędzane energią jądrową i nie muszą być tak często tankowane jak dotychczas. Nowe samoloty będą mogły pozostawać w powietrzu przez całe miesiące. Armia uznaje je za bardzo skuteczne podczas zadań wywiadowczych.

Chris Coles z Drone Wars w Wielkiej Brytanii uważa, iż większe wykorzystywanie bezzałogowych samolotów w celach zarówno wojskowych jak i cywilnych to przerażają perspektywa ponieważ są one dużo mniej bezpieczne niż tradycyjne samoloty. Samoloty bezzałogowe często ulegają wypadkom, co ma szczególne znaczenie ze względu na możliwość przenoszenia przez nie paliwa jądrowego.

Prokuratura postawiła 10 stycznia Zbigniewowi Siemiątkowskiemu, byłemu szefowi Agencji Wywiadu, zarzut udziału w zorganizowaniu w Polsce ośrodka CIA, w którym przetrzymywano ludzi i poddawano ich torturom - informuje Gazeta Wyborcza. Tym samym prokuratura potwierdza, że takie więzienia były w Polsce, czemu dotąd zaprzeczali politycy.

Siemiątkowski potwierdza, że postawiono mu zarzuty dotyczące przetrzymywania w Polsce w latach 2002-03 więźniów CIA. To najważniejsza informacja od momentu wszczęcia w 2008 r. śledztwa mającego wyjaśnić tę sprawę". Podobne zarzuty mają być postawione zastępcy Siemiątkowskiego płk Andrzejowi Derlatce. To on bezpośrednio odpowiadał za współpracę z Amerykanami. Prokuratorzy zebrali również dowody pozwalające na rozpoczęcie w Sejmie procedury postawienia przed Trybunałem Stanu premiera rządu SLD Leszka Millera. Nie przesłali ich jednak do marszałka Sejmu.

W dniu dzisiejszym rząd Izraela oficjalnie zerwał wszelkie stosunki z Radą Praw Człowieka funkcjonującą przy ONZ. Przedstawiciele Rady mają zakaz wstępu do Izraela a także na tereny, które Izrael uznaje za swoje.

Ma to związek z międzynarodowym śledztwem w sprawie nielegalnego osadnictwa na Zachodnim Brzegu Jordanu. Na wniosek Autonomii Palestyńskiej Rada Praw Człowieka ONZ rozpoczęła w ubiegły czwartek śledztwo w sprawie naruszeń praw człowieka przez osadników i armię izraelską wobec ludności palestyńskiej. Rada potępiła również budowę nowych osiedli i eskalację przemocy przez rząd Izraela. Przeciwko śledztu wystąpiły tylko Stany Zjezdnoczone i Izrael.

Starszy sierżant Jacek Żebryk z Centrum Wsparcia Teleinformatycznego Sił Powietrznych, który donosi do prokuratury na internautów obrażających żołnierzy stacjonujących w Afganistanie zapowiada dalsze działania. Mimo, że prokuratura sprawę ułożyła zidentyfikowała ich autorów a dane przekazała policji. Żebryk zapowiada, że skorzysta z tych danych i namawia swoich kolegów do masowego wytaczania spraw wszystkim obrażającym „dobre imię żołnierza”.