Ruch anarchistyczny

W Helsinkach (Finlandia) odbyła się wczoraj po południu akcja solidarnościowa miejscowych anarchistów z grecką rewoltą. Kilkadziesiąt osób zebrało się przed grecką ambasadą w dzielnicy Kruunuhaka i następnie przeszło w kierunku centrum. Pod głównym budynkiem uniwersytetu, policja starała się zatrzymać jednego z uczestników, ale wóz policyjny został otoczony przez uczestników i zatrzymany został uwolniony. Sklepy WTC i Nokii zostały obrzucone workami z farbą. Demonstracja zakończyła się przed dworcem głównym, gdzie policja zablokowała wejście do budynku.

Wcześniej, w nocy z 18 na 19 grudnia nieznane osoby obrzuciły workami z farbą fasadę greckiej ambasady w tym mieście.

Dziś na całym świecie, w tym także na terenie Polski, odbędą się akcje solidarnościowe z greckimi powstańcami walczącymi z państwowym aparatem przemocy i kapitalizmem.

W Polsce zapowiedziane akcje odbędą się w: Katowicach, Wrocławiu i Warszawie.

Ponadto zapowiedziano akcje w takich miastach świata jak (lista niepełna): Atlanta (USA), Neapol (Włochy), Londyn (Anglia), Boston (USA), Santa Barbara (USA), Cardiff (Walia), Nuuk (Grenlandia), Leiden (Holandia), Nowy Jork (USA), Ankara (Turcja), Dublin (Irlandia), Pamplona (Hiszpania), Frankfurt (Niemcy), Paryż (Francja), São Paulo (Brazylia), Nikozja (Cypr), Tuluza (Francja), Montauban (Francja), Eugene (USA), Rzym (Włochy), Lyon (Francja), Lizbona (Portugalia), Waszyngton (USA), Porto (Portugalia), Brest (Francja), Ankara (Turcja), San Fransisco (USA), Bruksela (Belgia), Rochester (USA), Toronto (Kanada), Flensburg (Niemcy), Smyrna (Turcja), Portland (USA), Hamburg (Niemcy), Syracuse (USA), Milwaukee (USA), Barcelona (Hiszpania), Strasbourg (Francja), Kopenhaga (Dania), Edynburg (Szkocja), Valladolid (Hiszpania)

Relacja z pikiet solidarnościowych: Warszawa, Wrocław

Dziś w południe aktywiści z Oaxaca w Meksyku zorganizowali marsz solidarnościowy z ich towarzyszami z Aten i całej Grecji. W marszu, który przeszedł od Fontanny Siedmiu Regionów na rynek główny, wzięły udział osoby m.in. z takich organizacji jak: Dignidad Rebelde, Brigada Indigenas/94, czy Brenalokos. Po drodze pomalowano siedzibę partii PRI. To samo uczynili na fasadach Sądu Federalnego oraz Sekretariatu Spraw Zagranicznych.

Albo będziemy decydować o naszej przyszłości sami, albo decyzje będą podejmowane za nas

My, robotnicy, pracownicy, bezrobotni, pracownicy tymczasowi, miejscowi lub imigranci, nie stanowimy biernej masy telewidzów. Od momentu zamordowania Alexandrosa Grigoropoulosa w sobotni wieczór, bierzemy udział w demonstracjach, starciach z policją, okupacjach centrów i poszczególnych dzielnic miast. Wielokrotnie czuliśmy się zobowiązani, by opuścić miejsce pracy i wyjść na ulice wraz z uczniami, studentami, a także innymi proletariuszami, by wziąć udział w walce.

Poniższy tekst został przyjęty na XXXV zjeździe Federacji Anarchistycznej jako wyjściowy do dalszej publicznej dyskusji.

Płaszczyzna programowa

Panujący w Polsce model kultury preferuje indywidualną zaradność. Panuje wręcz niechęć do wszelkich społecznych zachowań, o ile te nie są motywowane bezpośrednią indywidualną korzyścią. To wpływa na słaby stopień zorganizowania społecznego. Z drugiej jednak czyni państwo i jego bazę społeczną niesłychanie słabą. Przez ostatnie kilkaset lat ukształtowało się zasada, że martwimy się tym, co w naszym domu. To co za drzwiami jest nam obojętne. Narzekamy, ale nie robimy nic, by to, co nas denerwuje, zmienić. Tak więc mimo tego, że Polacy przez ostatnie lata są zaliczani do najbardziej pracowitych narodów, nie wpływa to na nasz los. Perspektywa samodzielnego mieszkania dla przeciętnej osoby zanikła zupełnie. Opieka medyczna stale się pogarsza, a dostęp do niej jest coraz bardziej utrudniony. Degraduje się szkolnictwo. Brak przedszkoli, placów zabaw, parków, dróg, wygodnego systemu komunikacji w miastach. Człowiek został zepchnięty przed telewizor i komputer, a jedyna przestrzeń publiczna, jaka pozostała, to portal naszaklasa.pl. W tej perspektywie coraz bardziej oczywiste jest, że nasz byt nie jest prostą konsekwencją naszej indywidualnej zaradności i pracowitości. Bowiem w jeszcze większym stopniu zależny od tego, czy potrafimy się zorganizować i współdziałać jako zbiorowość. Drogą do tego nie jest pokładanie nadziei w politykach, lecz społeczna podmiotowość – samorządność i demokracja uczestnicząca.

****
Kryzys ekologiczny, zmiany klimatu, wyczerpywanie się źródeł energi, marnowanie zasobów wody, rabunkowa gospodarka ziemi i innych niezbędnych do przetrwania surowców wpływa na ceny żywności i stanowi zagrożenie dla podstaw bytu milionów ludzi na całym świecie. Sytuacja nas - mieszkańców ziemi nasuwa porównanie do załogi zepsutego okrętu podwodnego leżącego na dnie oceanu. Nie wiadomo, czy awarię uda się naprawić. Czy ci którzy okrętem dowodzą naszym losem się przejmują. Czy nie chcą nas poświecić by ratować własną skórę? Póki co obłędna zabawa w wielkie żarcie trwa w najlepsze. Nieliczni świętują, reszta z ufnością patrzy i czeka na dobry los. Wszystko wskazuje jednak na to, że jest tragicznie. W takiej sytuacji nikt nie ma prawa marnotrawić tego, co innym jest potrzebne do przeżycia, a czego zasoby są ograniczone. Egalitaryzm w konsumpcji jest konieczny nie tylko, i nie przede wszystkim ze względów sprawiedliwości społecznej, lecz staje się ekologiczną koniecznością. Pewnym doraźnym sposobem może być wprowadzenie opłat (woda, energia, ropa) rosnących tak, by były one niskie na podstawowym poziomie niezbędnym każdemu do przeżycia i rosły geometrycznie wraz ze stopniem marnotrawstwa. W obliczu ekologicznego kryzysu tzw. rynek wykazuje swe irracjonalne oblicze: nie da się bowiem pogodzić troski o środowisko z chęcią maksymalizacji zysku i zwiększania sprzedaży nawet, jeśli są to tzw. ekologiczne produkty. To by pozostać konsekwentnym w trosce o środowisko, musiałby tyle samo środków przeznaczać na antyreklamę co reklamę, tłumacząc, dlaczego nie warto kupować nowego samochodu, komputera, proszku do prania, telefonu itd. Zbliżyłby się jednak w tym jedynie do absurdu. Ekonomia i gospodarka musi więc być podporządkowany osądowi społecznemu. By to nie tzw. rynek, a społeczeństwo autonomiczne w swych decyzjach wyznaczało sobie przyszłe kierunki. Prawdziwa ochrona środowiska w obecnych realiach pozostaje niemożliwą. Hipokryzją jest bowiem organizowanie kosztownych kampanii wzywających do gaszenia żarówki, gdy w tym czasie ktoś bogaty zabawia się na wielkim jachcie zużywając energię dużego miasteczka

****
Współczesny system sakralizuje własność. Nadając jej właściwości wręcz metafizyczne. Tworząc pojęcie świętego prawa własności. Mimo to wszędzie tam, gdzie mała własność staje w konflikcie z dużą i dużymi zyskami, to ta mała musi ustąpić. Dzieje się tak choćby przy budowie autostrad. Inaczej jest jednak, gdy własność czerpie zyski ze szkodą dla społeczeństwa. Wtedy staje się święta i to społeczeństwo musi ulec. Zostało nam wmówione, że inaczej być nie może. Choć przecież nie do pomyślenia jest sytuacja, że ktoś jeden stałby się właścicielem wszystkiego i zabronił innym z tego korzystać. Własność więc to pojęcie użyteczne. O tyle ważne, o ile funkcjonalne. W założeniu gwarantujące najprawdopodobniej prawo do władania efektami swej pracy. Dziś, gdy własność bierze się przede wszystkim z wyzysku, przemocy spekulacji nie ma powodu, by społeczeństwo zawsze ją respektowało ze szkodą dla siebie i swoich członków. O tyle więc własność jest zasadna, o ile ma pokrycie w pracy.

****
Praca jest sposobem, za pomocą którego społeczność odtwarza materialne i niematerialne podstawy swojego bytu. Odmowa pracy, uniemożliwienie jej wykonywania – bezrobocie jest formą wykluczenia społecznego dokonywanym przez „elity" w celu stabilizacji systemu. Obojętne też, czy jest to praca umysłowa, twórcza, artystyczna, przejawiąjąca się w innowacyjności, w zdolnościach organizacyjnych, tworzeniu idei czy też fizyczna – rzemieślnicza i wymagająca kunsztu lub prosta i nieskomplikowana, to nie może być podstawą do tworzenia hierarchii społecznych. Z podmiotowości człowieka wynika tez prawo do decydowania o jej efektach i zarządzania jej procesem. Do samorządności w miejscu pracy. Człowiek ma prawo być czymś więcej, niż tylko dodatkiem do maszyny.
Praca nie jest jednak wartością samą w sobie: jest środkiem, a nie celem.

****
Konsumpcjonizm jest innym rodzajem nędzy. Oszałamiający postęp techniczny nie przekłada się bezpośrednio na jakość życia człowieka. Otaczają nas coraz szybsze procesory, kolorowe ekrany, telefony i inne wyszukane systemy komunikacji oraz dostarczania rozrywki. Jednak coraz trudniej o normalne i zdrowe jedzenie, o mieszkanie, a nasze życie staje się coraz bardziej puste, jałowe, pozbawione znaczeń. Coraz trudniej o autentyczny kontakt z drugim człowiekiem. Wydaje się więc, że główny ciężar ludzkiej aktywności powinien iść nie na wytwarzanie dóbr materialnych i ich konsumpcję, a w kierunku zapewnienia każdemu szans do godnej egzystencji, ku tworzeniu i odbudowie relacji społecznych.

****
Wyjście między zbytnią liberalnością prawa karnego, jego nieskutecznością i równie nieskutecznym patologicznym rygoryzmem upatrujemy w Sprawiedliwości Naprawczej, gdzie los sprawcy będzie zależny od wynagrodzenia szkód i usatysfakcjonowania ofiary przestępstwa. We wdrażaniu i rozwijaniu jej widzimy przyszłość wymiaru sprawiedliwości. Współczesny system bezpieczeństwa publicznego jest jedynie efektem ubocznym głównej jego funkcji, którą jest zapewnienie stabilności i trwałości systemu polityczno/ekonomicznego. O wiele więc bardziej skutecznym byłby system bezpieczeństwa budowany od dołu. Na potrzeby lokalnych społeczności i do nich dostosowany. Niezależny od struktur politycznych.

****
Po uwolnieniu się spod wpływów ZSRR dokonała się zmiana sojuszy politycznych i militarnych. Jednak także w tym nowym układzie militarnym nie jesteśmy podmiotem, lecz jedynie przedmiotem globalnej rozgrywki i narzędziem realizacji imperialnych interesów. Uważamy, ze taka polityka jest nie tylko nie etyczna, ale niebezpieczna dla naszego kraju. Polityka międzynarodowa winna być więc oparta o zasadę neutralności względem globalnych imperialnych graczy oraz przyjazne stosunki z sąsiadami

****
Tzw. normy społeczne są dziś główną przestrzenią, w której system skupia uwagę społeczną, jednocześnie uniemożliwiając spokojną i rzeczową dyskusje. Niczym na meczu sportowym mamy być zwolennikami i fanami jednej (postępowej) lub drugiej (konserwatywnej) drużyny. Koniecznością jest rozpoczęcie spokojnej, społecznej dyskusji i debaty nad normami obyczajowymi, nad sensem i znaczenie tolerancji itd. Bez tego niemożliwe będzie pozbycie się dusznej, pełnej hipokryzji atmosfery dominującej w oficjalnej przestrzeni społecznej. Uważamy jednakże ze szkodliwa jest sytuacja, kiedy pewna grupa społeczna, religijna wykorzystuje prawo i instytucje społeczne do narzucania swych norm, utwierdzania swych wpływów, czy swego finansowania. W praktyce więc nie można zabronić, czy też nakazać aborcji, eutanazji itd.. Wykorzystywać publicznego szkolnictwa do indoktrynacji religijnej, promowania czy też dyskryminowania zachowań seksualnych czy też postaw życiowych ... Prawo tam, gdzie nie ma powszechnej zgody, winno być neutralne światopoglądowo.

***** Współczesny światowy system polityczny gwałtownie ewoluuje. Z jednej strony mamy do czynienia z procesami ogólnie określanymi jako globalizacja pod hegemonią USA. Z drugiej zaś coraz bardziej ujawniają się klasyczne sprzeczności interesów imperialnych a pat w Iraku, Afganistanie, usamodzielnianie się Ameryki Południowej, ekspansja Chińskich wpływów w Afryce świadczy o poważnym kryzysie, jeśli nie upadku dotychczasowego światowego hegemona. Na te zjawiska nakłada się narastający kryzys panującego modelu gospodarczego. Można więc z niewielkim ryzykiem powiedzieć, że nadchodzą „ciekawe czasy". Trzeba mieć jedynie nadzieje, że nie będą to, co sugeruje chińskie przysłowie złe czasy. To zaś, co osiągniemy w najbliższej perspektywie, będzie determinować nasze możliwości i cele w dalszej perspektywie.

20 grudnia 2008 odbędzie się w Katowicach kolejna demonstracja solidarnościowa z Grecją. Jest to odpowiedź na apel greckich aktywistów, którzy nawoływali do akcji solidarnościowych na całym świecie właśnie tego dnia. Zapraszamy wszystkich, którym nie jest obojętna sytuacja greckiego społeczeństwa i naszych towarzyszy. Demonstracja rozpocznie się o godzinie 12:00 na ul.Stawowej (przy fontannie z żabą). Demonstracja organizuje Federacja Anarchistyczna Śląsk, OZZ Inicjatywa Pracownicza oraz Związek Syndykalistów Polski

Solidarni z Grecją
Walka Trwa!!!

Relacja wydarzeń od 6 do 9 grudnia w całej Grecji.

Kolejne wiadomości od 10 do 14 grudnia w tym wiele informacji o akcjach solidarnościowych na świecie.

Aby ułatwić orientację w opisywanych wydarzeniach, prezentujemy mapę sytuacyjną dzielnicy Exarchia w Atenach, gdzie mają miejsce najbardziej intensywne walki.

Chcesz się dowiedzieć, jak naprawdę wyglądało zabójstwo Alexandrosa Gregoropoulosa? Przeczytaj oświadczenie świadka zdarzenia.

Więcej o sytuacji w Grecji mówi Yannis z Wolnościowego Związku Syndykalistycznego. Sytuację analizuje Kevin z Anarkismo.net w tekście Kilka słów o greckim powstaniu.

Warto też poczytać oświadczenia i komunikaty mieszkanców Agios Dimitrios, okupujących Szkołę Teatralną w Salonikach, oraz okupujących ateńską Politechnikę, czy pracowników okupujących budynek biurokratycznego związku zawodowego.

AKTUALIZACJE

29 grudnia godz. 02:30 Publikujemy oświadczenie zgromadzenia ogólnego okupujących Politechnikę w Atenach na temat zakończenia okupacji. Na 9 stycznia zapowiadane są masowe studenckie demonstracje.

27 grudnia Rozpoczęła się okupacja siedziby ISAP (firmy obsługującej metro w Atenach), gdzie pracowała Konstantina Kouneva, działaczka greckich związków zawodowych zaatakowana kwasem solnym.

26 grudnia godz. 19:30 Greckie powstanie przygasło i ma się ku końcowi. Na stronie occupiedlondon.org pojawił się krótki tekst o zmierzchu grudniowej rebelii.

13 grudnia w Petersburgu anarchiści zebrali się pod greckim konsulatem. Niestety było dużo policji a akcja trwała tylko pięć minut. Protestującym jednak udało się rozdać ulotki i powiedzieć coś o protestach w Grecji. Po interwencji policji aktywiści rzucili flary w jej stronę, ... i uciekli skandując antypolicyjne hasła. Nikt nie został zatrzymany.

Poniżej publikujemy ulotkę petersburskich anarchistów.

13 grudnia anarchiści z Macedonii zorganizowali demonstrację solidarnościową z grecką rebelią. W stolicy kraju, Skopje pod ambasadą Grecji zebrało się ok. 20 osób. Zwykłe w Macedonii demonstracje pod grecką ambasadą są demonstracjami nacjonalistycznymi, pełnymi nienawiści do Greków. Ale tym razem demonstracja miała charakter solidarnościowy, chodziło o wsparcie dla greckiej rebelii.

Poniżej publikujemy list protestujących do greckiej ambasady.

We Wrocławiu odbyła się w niedzielny wieczór spontaniczna demonstracja poparcia dla wydarzeń trwających obecnie w Grecji zorganizowana ad hoc przez lokalne środowisko anarchistyczne. Na wrocławskim rynku zebrało się ok. 70 osób. Zgromadzeni zapalali znicze pod portretem zamordowanego Alexandrosa.

Jedna ze zgromadzonych osób przedstawiła przyczyny protestu - brutalność policji i państwa, manipulacje medialne oraz niesprawiedliwość systemu kapitalistycznego. - Są ludzie, dla których święte prawo własności i bożek zwany pieniądzem, są ważniejsze niż ludzkie życie i cierpienie. Ludzie tacy, zazwyczaj zasiadający na stołkach, niejednokrotnie są wielcy intelektualnie, lecz moralnie są karłami. Rewolta jaka ma miejsce obecnie w Grecji, jest rewoltą przeciwko systemowi, który faworyzuje i pomaga wybić się takim właśnie moralnym karłom – tym, dla których zysk i pieniądz są ważniejsze niż ludzkie życie. - podkreślił aktywista.

Zdjęcia z wrocławskiej akcji solidarnościowej.

Następnie uczestnik Związku Syndykalistów Polski zarysował tło ekonomiczne, która doprowadziło do wybuchu społecznego w Grecji. Podkreślił także fakt, że Grecja, jest być może obecnie najsłabszym ogniwem UE, ale kryzys ekonomiczny, który niszczy Grecję ma wymiar globalny i zaczyna mieć wpływ także na sytuację w Polsce. - Wkrótce na samym tylko Dolnym Śląsku zwolnione zostaną dziesiątki tysięcy pracowników. Tymczasem podobnie jak w Grecji, rząd myśli tylko jak ratować banki i korporacje, zwykłych ludzi zostawiając samym sobie z pętlą kredytową u szyi. Powstaje pytanie - czy polscy pracownicy i uczniowie poddadzą się pokornie, po raz kolejny zegną karki, czy wezmą raczej przykład z Greków, którzy zakwestionowali na ulicach swoich miast cały obecny system polityczno-gospodarczy. Grecy już wiedzą, że ze słabym społeczeństwem nikt się nie liczy.

Właśnie ukazał się najnowszy numer “Biuletynu ACK”, a w nim – liczne teksty odsłaniające funkcjonowanie państwowego aparatu represji. "Biuletyn ACK” nr 27 w pliku PDF do samodzielnego wydrukowania można ściągnąć tutaj.

Dział krajowy otwiera obszerny raport ws. zatrzymania i oskarżeń wobec uczestników demonstracji przeciwko budowie elementów amerykańskiej tarczy antyrakietowej w Słupsku (29-30.03.2008 r.). Przeczytamy również o represjach po marszu nacjonalistów we Wrocławiu (2008) oraz o toczącej się tu sprawie toruńskiego antyfaszysty po demonstracji przeciwko NOP (2007), uniewinnieniu warszawskiej anarchistki po marszu LPR (2006), procesie dziewiątki osób zatrzymanych po demonstracji przeciwko III Szczytowi RE w Warszawie (2005), a także niedawnym uniewinnieniu w tej samej sprawie warszawskiego anarchisty Adama P.

W dziale zagranicznym - można przeczytać m.in. o strajku głodowym hiszpańskiego więźnia anarchistycznego, Amadeu Casellasa, skandalicznie niskich wyrokach zasądzonych policji odpowiedzialnej za spacyfikowanie uczestników protestów przeciwko Szczytowi G8 w Genui (2001), a także dowiedzieć się, jak władze austriackie walczą z obrońcami praw zwierząt. Wśród newsów z Grecji - list od anarchistycznego więźnia, Giorgosa Voutsisa, kulisy aresztowania anarchistów oskarżonych o porwanie szefa stowarzyszenia przedsiębiorców greckich Giorgiosa Mylonasa oraz relacje z akcji solidarnościowych z więźniami zorganizowanych pod szyldem "Konspiracji Komórek Ognia"!

Nie można zaprzeczać tragedii przemocy w Grecji, szczególnie morderstwom dokonanym przez policję i ich "obywatelskich" sojuszników, ale także nie można zaprzeczać tragedii przemocy w ogóle, która nigdy nie wygląda dobrze, chyba że w fałszywych wyobrażeniach niektórych. Tym niemniej, powstanie w Grecji to prawdopodobnie najlepsze wiadomości dla nas od maja 1968 roku. To powstanie czyni anarchizm znowu ważnym międzynarodowym ruchem społecznym i politycznym. Nie mówię, że samo w sobie to powstanie czyni anarchizm poważnym ruch w innych krajach, ale pokazuje, że ruch anarchistyczny ma siłę przeciwstawić się burżuazyjnemu państwu. Jednak warto napisać kilka krytycznych uwag.

Bunt społeczny w Grecji posiada potencjał rewolucyjny, ale bunt to jeszcze nie rewolucja. Teraz, bardziej niż kiedykolwiek potrzebna jest dyscyplina, żeby walka trwała i umacniała się - to nie jest dyscyplina czekania, ale dyscyplina działania, dyscyplina, która jest wymagana, aby wzmóc walkę szybciej, niż władze będą w stanie przejąc kontrolę. Co więcej, to wymaga większej treści społecznej, niż tylko walka z policją i atakowanie banków. Powstanie, które nie wnika głębiej i nie umacnia się, staje się defensywne. Przez pogłębienie rozumiem nie tylko walkę z policją i z rządem, ale np. przejmowanie własności kapitalistów i rządu, a także potrzebę samoorganizacji, szczególnie wśród zbuntowanych pracowników i studentów antyautorytarnych. Tylko tak to powstanie może stać się walką rewolucyjną.

Anarchiści i buntownicy w Grecji pokazali, że umieją walczyć, że wiedzą jak agitować i organizować się wystarczająco dobrze, by dawać skuteczny opór państwu. Nie wydaje mi się prawdopodobne, żeby w tej chwili możliwa była pełna rewolucja – nawet gdyby zostały zaangażowane wszystkie siły. Ale dzięki dyscyplinie i konsekwentnej walce mogą zostać osiągnięte prawdziwe rewolucyjne zwycięstwa. Ponadto, powstanie w Grecji może pokazać drogę do szerszej agitacji anarchistycznej i walki społecznej przeciw represyjnemu aparatowi Państwa. Grupy anarchistyczne oraz organizacje powinny otwarcie popierać bunt w Grecji i robić wszystko, aby dorównać naszym greckim kolegom. Jednocześnie, musimy zdać sobie sprawę, że nie możemy zastąpić rewolucji zamieszkami, nie możemy popełniać jeszcze raz starych błędów i pozwolić by chaos i dezorganizacja uniemożliwiły nam zajęcie miejsca na froncie walki społecznej i przekształcenie rebelii na społeczną rewolucję.

Tekst, podpisany "Kevin S." został opublikowany na portalu www.anarkismo.net

Wczoraj (13.12) nacjonaliści z NOP i ONR jako Łódzki Ruch Chujowy (ŁRCh) postanowili pobrudzić swoimi stopami łódzkie chodniki. Przywitaliśmy ich jak należy witać nacjonalistę - ich pochód obrzuciliśmy prezentami złożonymi z gówna i szczyn. Smacznego, skurwysyny!

Z inicjatywy aktywistek i aktywistów grupy anarchofeministycznej A-FE przy ul. Marszałkowskiej zawisł bilbord z hasłem "STOP PRZEMOCY WOBEC KOBIET". Grupa chciała w ten sposób zwrócić uwagę na brak w przestrzeni publicznej kampanii dotyczących przeciwdziałania przemocy wobec kobiet.

"My, aktywistki i aktywiści grupy anarchofeministycznej a-fe swoją
akcją chciałybyśmy/chcielibyśmy zwrócić uwagę na brak w przestrzeni publicznej kampanii związanych z przeciwdziałaniem przemocy wobec kobiet. Zazwyczaj na billboardach widnieją wizerunki pięknych i plastikowych kobiet. Rzeczywistość jest jednak inna. Chcemy przypomnieć o tych kobietach, które na co dzień we własnych domach przeżywają prawdziwe piekło. Statystyki na temat przemocy są zatrważające. Według badań ankietowych, przeprowadzanych przez m.in. CBOS lub na zlecenie Centrum Praw Kobiet, niemal co trzecia kobieta w Polsce doświadczyła/doświadcza przemocy domowej. Należy pamiętać, że dane te mają charakter szacunkowy. Określenie skali zjawiska przemocy domowej utrudnia wstyd ofiar i ich strach przed ujawnieniem tego, co dzieje się w ich domach. Ponadto świadkowie przemocy domowej często uznają ją za prywatną sprawę dwóch osób i powstrzymują się od interwencji. Zdaniem naszej grupy w dyskursie publicznym zbyt rzadko pojawia się temat przemocy wobec kobiet, a agresywne zachowania mężczyzn nie są wystarczająco piętnowane. W obiegowej opinii wciąż popularne są powiedzonka: Bije - znaczy kocha, Jak się baby nie bije, to jej wątroba gnije; itp. To wszytko utrwala stereotypowy obraz relacji między kobietą a mężczyzną, oparty na przemocy i dominacji."

Alina
za feminoteka.pl

W piątek odbyły się demonstracje solidarnościowe w Helsinkach i Turku. W Helsinkach anarchiści blokowali drogę do ambasady ponad godzinę, a potem demonstrowali w centrum miasta. Policja nie interweniowała.

Więcej akcji jest zaplanowanych w Helsinkach w kolejnych dniach.