Subsydia dozwolone tylko w Starej Unii - chorwackie stocznie pójdą pod młotek

Kandydatura Chorwacji do Unii Europejskiej jest obwarowana podobnymi warunkami, jakie zostały postawione pozostałym kandydującym do Unii krajom. Jednym z warunków jest zakończenie wspierania przemysłu stoczniowego przez państwo, gdyż "może to doprowadzić do bardziej korzystnej pozycji stoczni chorwackich względem konkurencji". Unia wymusza program restrukturyzacji przemysłu, znany także z Polski. Program został już zaakceptowany przez przyjazne pracodawcom (żółte) związki zawodowe.

Chorwacja musi też ulec żądaniom Międzynarodowego Funduszu Walutowego, który żąda w swoim raporcie opublikowanym w maju m.in. restrukturyzacji administracji publicznej, deregulacji wysokości płac (czyli obniżenia płac), podwyższenia wieku emerytalnego i ograniczenia dostępności zasiłków dla bezrobotnych.

Warto zauważyć, że zasada zwalczania subsydiów nie dotyczyła nigdy w takim samym stopniu krajów "starej Unii". Np. Niemcy, które uważają stocznie za kluczową branżę przemysłu, dopłacały w 2004 r. 6% do każdego budowanego statku. Dwie trzecie subsydiów pochodziło z krajowego budżetu, a jedna trzecia z budżetu federalnego. Subsydia były uważane za kluczowe, by utrzymać konkurencyjność niemieckich stoczni względem produktów koreańskich i japońskich. Sprawa była przedmiotem sporu na forum Światowej Organizacji Handlu w 2003 r. Korea Płd. oskarżyła wtedy Danię, Niemcy i Hiszpanię o dotowanie przemysłu stoczniowego, pokrywając nawet straty rzędu 20% na nowych zamówieniach. Jeszcze w 2008 r., studium przeprowadzone przez International Institute for Sustainable Development wykazało, że Niemcy ukrywały subsydia do własnego przemysłu o wartości ponad 10 miliardów euro rocznie.