Sytuacja Palestyny oraz Czeczenii

„W Gazie płynie rzeka krwi i łez.” (ei)
1947 r. ONZ opowiada się za podziałem Palestyny na część arabską (11tys. km) i część żydowską. W 1948 Ben Gurion proklamuje powstanie państwa żydowskiego. (Wyłącznie –Palestyny ma nie być). Palestyńczycy zostają wypędzeni z ziem, które zajmuje Izrael. (Wielu do dziś -przez 60 lat- mieszka w obozach dla uchodźców.) W 1967 po wojnie 6 dniowej Izrael przejmuje zamieszkałe przez Palestyńczyków Strefę Gazy i Zachodni Brzeg. Rozpoczyna się długa historia izraelskiej okupacji. W jej przebiegu były wydarzenia krwawe i dramatyczne i chwile względnego spokoju, jednak nieodmiennie jest ona dla Palestyńczykowi pasmem cierpienia i upokorzeń. Palestyńczykom z terytoriów okupowanych odmawia się zarówno prawa do własnego państwa, jak i obywatelstwa w państwie Izrael (z obawy wówczas Izrael utraciliby charakter państwa żydowskiego). Zawieszeni w sytuacji bez wyjścia i dyskryminowani przez prawo apartheidu na co dzień, nawet w chwilach „pokoju” (?), borykają się z takimi problemami jak m.in.:
-burzenie domów (Produkowane na izraelski rynek pancerne buldożery firmy Catepillar stały się już jednym z niechlubnych symboli tej okupacji.)
-aresztowania dzieci (Rozporządzenie wojskowe nr 132 daje pełne prawo siłom okupującym do aresztu i więzienia palestyńskich dzieci w wieku 12-14 lat. Rozporządzenie wojskowe nr 53 przewiduje maksymalną karę pozbawienia wolności dla dzieci oskarżonych o rzucanie kamieniami na 10 lat jeśli celem był żołnierz bądź osadnik i 20 lat jeśli celem był samochód. Dzieci przetrzymywane są w przerażających warunkach. Aby złożyły obciążające zeznania, są torturowane)
-punkty kontrolne i potężny mur anektujący ziemie Palestyńczyków uniemożliwiający dostęp do pracy, szpitali, a dzieciom do szkół
-największa na świecie populacja uchodźców, tj. ponad 4 mln. licząc wyłącznie osoby żyjące w obozach i zarejestrowane w ONZ
Obecnie (od 25.06.06) trwa izraelska ofensywa na Strefę Gazy, w wyniku której śmierć poniosło wielu cywilów. Zbombardowano i zniszczono infrastrukturę- drogi, mosty i jedyna elektrownię (wiąże się to nie tylko, z brakiem prądu, ale i wody).
Od kilku tygodni izraelskie wojsko atakuje palestyńskie miasto Beit Hanoun. Miasto jest odcięte od świata- ogłoszone „wojskową strefą zamkniętą”. Giną cywile, w tym dzieci. Jest wielu rannych, którym nie trudno udzielić pomocy- palestyńskim służbom medycznym jedynie czasem udaje się wedrzeć do miasta. Oficjalnie do tej „zamkniętej strefy” karetki nie mają wstępu. Młoda Palestynka z tego miasta relacjonuje obecne! wydarzenia:
„Używają jakieś takiej broni, że ranni i martwi wyglądają potwornie. Rany spowodowane ich pociskami robią niesamowite wrażenie. Ręce, nogi, stopy, dłonie odcięte równo jak skalpelem. Ofiary to w większości cywile. Zabici, lub ranni. Strzelają do ludzi uciekających w panice, żeby się stąd uratować. Straciliśmy rachubę czasu. Nie wiemy już, jak długo ta wojna nas więzi. Jesteśmy zagubieni. Samoloty zrzucają na nas bomby, wyrzutnie wystrzeliwują pociski ponad naszymi głowami.”
Pozwólmy, żeby ten glos przebił mur milczenia

Czeczenia

Obszar Czeczenii już za czasów carskich budził zainteresowanie Rosji. W XIX wieku po wieloletniej krwawej wojnie kaukaskiej udało się go Rosjanom opanować.
Jeszcze przed upadkiem ZSRR w Czeczenii odżyły nastroje niepodległościowe, prezydent Dżohar Dudajew ogłosił niepodległość Iczkerii. Jelcyn od początku rządów Dudajewa dążył do jego obalenia.

Lata 1994-1996, to lata pierwszej wojny czeczeńskiej, którą rozpoczęła brutalna napaść wojsk rosyjskich na tę republikę. 31 sierpnia 1996 podpisano porozumienie pokojowe, w którym nie wspomniano o tym, iż Czeczenia jest częścią Federacji Rosyjskiej, czyli de facto uznano ją jako suwerenne państwo. Jednak już po podpisaniu układu pokojowego wiadomo było, że wojna wybuchnie na nowo, było to tylko kwestią czasu.

W 1999 rozpoczęła się druga wojna czeczeńska. Jeszcze bardziej krwawa niż pierwsza. Wojna, która trwa do dziś. Mimo, iż władze Kremla informują, że sytuacja w Czeczenii się stabilizuje, nie jest to prawdą. Przejmowaniu przez wojska rosyjskie kontroli nad poszczególnymi miejscowościami towarzyszą krwawe pacyfikacje. Oddziały rosyjskie mordują bez skrupułów kobiety, dzieci i starców. Na masową skalę przeprowadzane są tzw. zaczistki, w wyniku, których wiele osób ginie bez śladu lub jest wtrącana do obozów koncentracyjnych (obozy filtracyjne). Nie dopuszcza się do nich dziennikarzy ani żadnych zagranicznych organizacji. Mimo, iż powszechnie wiadomo, co się dzieje w Czeczenii, przymykamy oczy. Udajemy, iż nie widzimy, że Kreml zmierza do eksterminacji tego małego narodu, że prowadzi tę wojnę metodami najokrutniejszymi z możliwych. W XXI wieku społeczeństwo wyraziło powszechną zgodę na ludobójstwo i zagładę Czeczenów. Można by dojść do wniosku, że wydarzenia II wojny światowej niczego nas nie nauczyły. Przerwijmy więc milczenie i pomóżmy temu maleńkiemu narodowi ocaleć.

Uogólnienia liczb w statystykach czeczeńskiej tragedii, przytoczonych niżej, stanowią nieme świadectwo, setek tysięcy złamanych istnień ludzkich i straconych losów ludzi- przedstawicieli stale wyniszczanego, ale i tak nie złamanego duchem narodu czeczeńskiego.

• Ponad 200 000 zabitych Czeczenów podczas pierwszej wojny rosyjsko- czeczeńskiej(1994- 1996) i drugiej wojny, toczącej się od 1999roku;

• Ponad 350 000 uchodźców, rdzennych mieszkańców Republiki Czeczeńskiej, wynik nowej rosyjskiej agresji w stosunku do niepodległego narodu czeczeńskiego;

• Dziesiątki tysięcy zniszczonych przez rosyjskich wojskowych prywatnych domów i państwowych budowli w całej republice. Stolica Czeczeńskiej Republiki Iczkeria- miasto Dżohar (Grozny) jest prawie zupełnie zniszczona przez bombardowania. Według licznych zachodnich i rosyjskich ekspertów wojennych, Grozny jest najbardziej zniszczonym miastem Europy od czasu zbombardowania Drezna w 1945 roku; ogromne zniszczenie Groznego jest również porównywalne ze zniszczeniem Stalingradu w 1994 roku;

• Łamanie praw i swobód czeczeńskiej ludności przez rosyjskie wojskowe i okupacyjne władze, nosi aż tak masowy i systematyczny charakter, że w obecnych czasach konflikt w Republice Czeczeńskiej jest uznawany przez międzynarodowe organizacje broniące praw człowieka za obszar najpoważniejszego naruszenia praw człowieka i najcięższych przestępstw przeciwko ludzkości w historii Europy od II wojny światowej.

Wolność jest fundamentalnym prawem człowieka, ponieważ narody składają się z jednostek, Czeczeni z przekonania wierzą w niezmienne prawo, do wolności i niepodległości ojczystej ziemi oraz kultury- dwóch dóbr, którymi mogą się cieszyć liczne narody świata, częstokroć nie zauważające ich wielkiej wagi i wartości. Obecnie nadzieja Czeczenów zawiera się w tym, że wolnomyślący obywatele świata nie zapomną o niedużym, górskim narodzie czeczeńskim, odważnie wspierając ich w walce o wolność od rosyjskiego kolonializmu i przywrócenie wyczekiwanej z utęsknieniem narodowo- państwowej niepodległości.

01.12.2006 (piątek)
WROCŁAW
klub Pod Kolumnami
pl. Św. Macieja 21
godz.18.00
Wstęp wolny

Zapraszamy wszystkich na spotkanie , które ma na celu przybliżenie sytuacji w Czeczenii oraz Palestynie. Te dwa kraje ogarnięte wojną zostały zapomniane i przemilczane przez resztę świata. Wojna jest czymś strasznym, szczególnie gdy ofiarami są głównie osoby cywilne.

PROGRAM:
- Wprowadzenie o sytuacji w Czeczenii i Palestynie zreferują członkowie Komitetu Wolny Kaukaz i Viva Palestyna
- pokaz filmów:
• „Dzieci Arny” izraelskiego reżysera Juliano Mer-Khamisa
• „Czeczenia - zabójstwo za zgodą świata” Krystyny Kurczab-Redlich
-Wystawa prac małych Czeczenów mieszkających w obozach dla uchodźców na terenie Polski oraz fotografii z Palestyny

Podczas wieczoru prowadzona będzie zbiórka zabawek dla dzieci uchodźców czeczeńskich. Bylibyśmy wdzięczni,
gdyby goście przynieśli ze sobą zabawkę, żeby wspomóc te akcję.

Spotkanie odbędzie się 01.12.2006 o godzinie 18.00 we Wrocławiu w Klubie Pod Kolumnami przy pl. Św. Macieja
21 - WSTĘP WOLNY

Organizatorzy:
Viva Palestyna
joanna@palestyna.com.pl GG: 2675192
Komitet Wolny Kaukaz
a_kusak@wp.pl GG: 1265651