70. rocznica wybuchu Rewolucji Hiszpańskiej

19 lipca 2006 r. mija 70. rocznica wybuchu Rewolucji Hiszpańskiej. W dniach 19-20 lipca 1936 roku, na ulicach Barcelony, nacjonalistyczno-klerykalne powstanie, które rozpoczęło się 17 lipca w Maroku hiszpańskim, zostało zdławione przez robotników, w większości członków anarchosyndykalistycznego związku zawodowego CNT. Było to wielkie zwycięstwo, szczególnie zważywszy na fakt, że mimo wcześniejszych ustaleń, rząd odmówił wydania robotnikom broni w momencie wybuchu nacjonalistycznego powstania. Robotnicy więc walczyli słabo uzbrojeni, jedynie w niewielką ilość broni dostarczonej przez CNT oraz zdobytej na przeciwniku, w większości regularnym wojsku i siłach bezpieczeństwa, które stanęły po stronie nacjonalistów.

Z przyczyn technicznych, audycja o Rewolucji Hiszpańskiej, która miała się odbyć w akademickim radiu LUZ 20 lipca, została przesunięta na przyszły czwartek (27 lipca) na godzinę 19.00. Posłuchaj przez sieć: Radio Luz

Tego dnia rząd, w Katalonii i wielu rejonach Hiszpanii, praktycznie przestał realnie istnieć, co potwierdził w rozmowie z członkami Iberyjskiej Federacji Anarchistycznej prezydent autonomicznej Katalonii Lluis Companys. Marzenie wszystkich anarchistów świata zaczęło się spełniać. Tam gdzie nacjonalistyczna rebelia upadła, miliony robotników przejmują fabryki, a chłopi ziemię. Tworzy się nowa rzeczywistość społeczno-ekonomiczna, a rewolucja społeczna jest w pełnym rozkwicie. W wielu rejonach ogłoszono likwidację pieniądza i wprowadzenie ekonomicznych założeń komunizmu wolnościowego (nie mylić z tzw. komunizmem państwowym).

Wbrew przewidywaniom sceptyków rewolucja i oddolna kolektywizacja rolnictwa i przemysłu nie spowodowały powszechnego głodu i chaosu, jak to było w 1917 roku w Rosji. Nawet część historyków liberalnych przyznaje, że kolektywizacja rolnictwa spowodowała wzrost produktywności, a dzięki współpracy z kolektywami przemysłowymi na wiele pól po raz pierwszy w historii wyjechały traktory. Wynika to z natury rewolucji wolnościowej. Kolektywizacja była dokonywana przez samych robotników i chłopów, a nie przymusowo przez "awangardę rewolucyjną".

Warto zaznaczyć, że rewolucja społeczna nie upadła z przyczyn stricte ekonomicznych, ale politycznych. Wiele kolektywów zostało siłą i krwawo rozwiązanych przez państwową i kontrolowaną przez stalinistów tzw. Armię Ludową. Te kolektywy, które przetrwały ataki stalinistów i rządu centralnego, zostały zlikwidowane po zwycięstwie nacjonalistów pod wodzą Franco w 1939 roku. Rząd nacjonalistyczny w czasie wojny domowej i po jej zakończaniu wymordował tysiące chłopów i robotników, aby wprowadzić rządy silnej ręki oparte na specyficznie rozumianej "tradycji, wierze i rodzinie".

Jednakże jeszcze nigdy w historii anarchiści nie byli tak blisko realizacji swoich zamierzeń. Rewolucja Hiszpańska dała anarchistom tak wielu empirycznych danych, że ich analiza do dziś nie jest jeszcze zakończona, a wyciąganie wniosków zabierze nam jeszcze trochę czasu. Aż do następnej takiej okazji...