Chiński anarchista na temat niepodległego Tybetu
Yak, Nie, 2008-04-06 14:09
Świat | Publicystyka
Dziś, chiński anarchista podpisujący się EdwardW opublikował na portalu anarkismo.net swoją opinię na temat walki o niepodległy Tybet. Poniżej przytaczamy przetłumaczony tekst.
Choć pochodzę z Chin i spędziłem tam praktycznie całe życie, nie twierdzę, że wiem wszystko o sytuacji. Moja opinia została wyrobiona na podstawie fragmentów informacji i własnych spostrzeżeń w czasie podróży po Chinach. Uważam, że potrzebna jest głębsza dyskusja o Tybecie.
Sytuacja w Tybecie została zbytnio uproszczona przez prasę burżuazyjną i przez lewicowych towarzyszy.
Po pierwsze, chciałbym odnieść się krytycznie do całego zachodniego ruchu „Wolny Tybet” koncentrującego się na Dalaj Lamie. Wydaje się, że jest to fetysz i romantyczny mit o Tybecie sprzed chińskiej inwazji w 1930 r. Z tego co wiem, Tybet był teokratycznym systemem feudalnym, był bardzo daleki od ideału i równie represyjny jak dzisiejszy system. Dlatego nie wątpię, że chińska inwazja miała swoich popleczników wśród tybetańskich chłopów i robotników, którzy sprzeciwiali się feudalizmowi.
Niemniej jednak, większość się zgodzi, że Chiny nie są obecnie państwem komunistycznym i stały się równie kapitalistyczne jak Zachód. Obecna sytuacja w Tybecie i Mongolii Wewnętrznej/Ujgurystanie, Mandżurii (być może, bo nie słyszałem o żadnym ruchu niepodległościowym w Mandżurii i nic nie udało mi się dowiedzieć o sytuacji, która tam panuje) ma swoje źródła w chińskiej rewolucji, w której republikanie, komuniści i anarchiści obalili feudalną dynastę Qing. Anarchistom nie udało się w pełni spowodować, by robotnicy wszelkich narodowości walczyli razem przeciwko feudałom i burżuazyjnej opresji. Republikanom i komunistom udało się za to sprowadzić konflikt do konfliktu pomiędzy mniejszością Mandżurską (z której wywodziła się dynastia Qing) a większością Han.
W połączeniu ze stałym konfliktem pomiędzy Japonią, a Chinami i stereotypom ludzi narodowości Han jako „chorych południowowschodniej Azji” - mogło spowodować rozwój reakcyjnej ideologii supremacji Han. To moja prywatna opinia – nie znam dość chińskiej historii, żeby podeprzeć to faktami – w eurocentrycznych szkołach w Hong Kongu do których chodziłem, historia mojego ludu nie była nauczana. Niemniej uważam, że ludność Han mogła czuć, że musi uzasadnić w jakiś sposób zerwanie ze statusem podrzędnym, a to mogło ich popchnąć do dominacji nad innymi grupami etnicznymi w regionie.
Dowodem na to jest kulturalne ludobójstwo, które ma miejsce w różnych częściach Chin. Pamiętam, że gdy podróżowałem po Mongolii Wewnętrznej pociągiem, nie mogłem znaleźć nikogo, kto by umiał przeczytać starą mongolską kaligrafię i napisy na ścianach świątyń. Książki opisujące lokalną kulturę zostały spalone, podobnie jak zapisy historyczne poprzedzające epokę Qin zostały spalone przez cesarza Qin Shi Huanga. Ponadto, wielu Han osiedliło się na tych terenach, powodując sytuację znaną z Papui Zachodniej (Indonezji) i Palestyny. Ludność napływowa jest lepiej traktowana i korzysta ekonomicznie z sytuacji. Wydaje mi się, że to jest głównym powodem opozycji dla rządów chińskich.
Nie zapominajmy jednak, że Zachód starał się wykorzystać protesty na Placu Niebiańskiego Spokoju i przedstawić je jako ruch w stylu zachodnim walczący o „demokrację”. Był to jednak protest studentów i robotników przeciwko zmianom w kierunku kapitalizmu. Chodziło o demokratyzację zarówno ekonomii, jak i systemu politycznego. Obecnie, media starają się przedstawić walkę w Tybecie jako walkę o „demokrację” w stylu Zachodnim z Dalaj Lamą jako symbolem.
Popieram walkę o niezależność Tybetu dlatego, że:
1)Nie wydaje mi się prawdopodobne, by niepodległy Tybet powrócił do feudalizmu. Wiele się zmieniło od lat 1930 tych i nie wierzę, że robotnicy na to pozwolą
2)W tybecie mamy do czynienia z kulturowym i politycznym imperializmem, a Tybetańczycy mają prawo do samostanowienia
3)Wydaje mi się, że rewolucja ma większe szanse powodzenia w niepodległym Tybecie
