Film: Prezydent przeprasza za EURO, Szpakowski za demokracja bezpośrednią!
Czytelnik CIA, Czw, 2012-05-17 01:45
Blog
Mieszkanki i mieszkańcy Warszawy właśnie wzięli sprawy w swoje ręce. Wykopali kwiatki z klombu przygotowanego z okazji nadchodzących mistrzostw i rozdali je przechodniom. Każdy taki kwiatek to tylko symboliczne zadośćuczynienie, za koszty, którymi władze, bez konsultacji społecznych, obciążyły nas organizując EURO 2012. Przygotowanie mistrzostw pochłonęło dotychczas około 96 mld zł. Na sam Stadion Narodowy władze wydały 2 mld zł.
Tymczasem, w Warszawie kryzys finansowy rzekomo zmusza władze miasta do zamykania szkół, likwidowania stołówek szkolnych, podwyższania czynszów w mieszkaniach komunalnych, podnoszenia cen biletów komunikacji miejskiej, zamykania i komercjalizowania instytucji kultury, obniżania standardów pracy i warunków zatrudnienia. Skąd, więc biorą się fundusze na inne spektakularne EURO wydatki jak Strefa Kibica, na którą Ratusz wyda 27 mln zł w ciągu 23 dni, lub promocja miasta Warszawy za 60 mln zł?
Inwestycje związane z EURO nie mają szansy się zwrócić. Ekonomiści ze Szkoły Głównej Handlowej, Uniwersytetu Jagiellońskiego i Uniwersytetu Łódzkiego wyliczyli, że dzięki organizacji mistrzostw wzrost gospodarczy do roku 2020 wyniesie nie więcej niż 1/3 kosztów całości imprezy.
Co z pozostałymi kilkudziesięcioma miliardami?
Na Euro najwięcej zarobi UEFA sprzedając prawa do transmitowania meczy. Szacunkowy zysk UEFA to 1,5 miliarda euro, co czterokrotnie przekracza koszt budowy Stadionu Narodowego. Podkreślmy, że zysk ten jest zwolniony od podatków. Nie jest on w żaden sposób korzystny dla mieszkanek i mieszkańców kraju, a wszystkie koszty organizacji mistrzostw ponoszą instytucje publiczne, czyli de facto -- my.
Niewiele z nas obejrzy na żywo choćby jeden mecz - jednak wszystkie i wszyscy poniesiemy koszty tej imprezy, które nasze domowe budżety będą jeszcze długo pamiętać. W obliczu arogancji władz i inwestorów, mieszkanki i mieszkańcy Warszawy, choć symbolicznie, wynagrodzili sobie swój trud i wyrzeczenia. Domagamy się jednak realnych zmian. Ruchy społeczne na całym świecie pokazują, że przedkładanie prywatnych interesów nad nasze potrzeby, nie będzie dalej tolerowane. Chcemy mieć większy wpływ na wszystkie decyzje, które nas dotyczą.
