Szwabowski: Polityka społeczna, nie indywidualistyczna

Anarchizm społeczny wywodzi się z tradycji racjonalistycznej, jest krytycznym rozwinięciem, dokończeniem przygody Oświecenia. Nie odrzuca on rozumu, ale też nie odrzuca namiętności, emocji – tak jak opowiadając się za kolektywem nie niszczy jednostki. Intelekt jest jednym z większych zdobyczy ewolucji i może być środkiem emancypacji. Rozum umożliwia krytyczną refleksję, jak też kontakt między ludźmi, powstanie pewnej uniwersalności. Ta racjonalna krytyka umożliwia pojawienie się politycznego programu i wizji całościowej przemiany stosunków społecznych. Anarchizm tak pojęty zdaje sobie sprawę, że wolność społeczna wymaga zorganizowania, zinstytucjonalizowania.Anarchizm społeczny jest też socjalistyczny i zaangażowany w walkę uciskanych, jest ich głosem. Opowiada się radykalnie przeciwko kapitalizmowi i stara stworzyć warunki dla uspołecznienia produkcji.